Vyankatesh Madgulkar

Kinderjaren

Vyankatesh Madgulkar werd geboren in Madgul, een dorp in het district Sangli in Maharashtra. De familie Madgulkar kwam waarschijnlijk enkele eeuwen geleden uit de naburige staat Karnataka. Zij waren een van de acht Brahmaanse families in Madgul, dat meer dan duizend inwoners telde.

De familie bezat wat land. Vyankatesh Madgulkar's grootvader en de vorige generaties hadden van het land geleefd. Maar in de tijd van Vyankatesh Madgulkar's vader kon het land de familie niet voeden. De familie was groot. Behalve Vyankatesh Madgulkar waren er zeven kinderen, van wie er één vroeg stierf.

De vader van Vyankatesh Madgulkar nam een baan aan bij de regering van het prinsdom Aundh, dat heerste over Madgul en de streek eromheen die bekend staat als Maandesh [1]. De baan bracht hem naar verschillende dorpen en stadjes in Maandesh. De familie verhuisde enige tijd met hem mee. Zo kreeg Vyankatesh Madgulkar het leven in vele delen van Maandesh te zien.

Hoewel zijn moeder een ouderwetse vrouw was die vond dat brahmanen niet mochten omgaan met mensen van 'lagere' kasten, ging Vyankatesh Madgulkar vrijelijk om met kinderen van andere kasten en gemeenschappen. Van hen leerde hij in bomen klimmen, vogels herkennen, vissen vangen en jagen.

Madgul had geen elektriciteit, busdienst of winkel. Maar het had wel een basisschool. Vyankatesh Madgulkar studeerde er en later op een middelbare school in een nabijgelegen stadje. Maar hij was geen goede leerling. Sommige van zijn leraren vertelden hem dat hij geen toekomst had.

Als tiener verliet hij zijn huis en sloot zich aan bij een groep mensen die vochten voor de vrijheid van India. Twee jaar lang werd hij door de Britse regering als crimineel beschouwd.

Beroepsleven

Nadat India onafhankelijk werd, keerde Vyankatesh Madgulkar naar huis terug. Zijn oudere broer ("Anna"), Gajanan, had het huis al verlaten en was schrijver geworden voor Marathi-films. "Gajanan Digambar Madgulkar", zoals hij werd genoemd, werd een beroemd dichter, schrijver van liedjes en scenario's, en een bekende naam in Maharashtra.

Het succes van GaDiMa heeft Vyankatesh Madgulkar er misschien toe aangezet om ook kunstenaar te worden. Maar hij had zijn eigen persoonlijkheid, anders dan die van zijn broer.

Zoals hij vaak zei, had hij altijd al het gevoel dat hij "anders" was. Hij wilde eerst dichter worden. Hij hield ook van schetsen en schilderen. En hoewel hij zijn schoolopleiding niet afmaakte, ontwikkelde hij een enorme liefde voor lezen. Hij leerde en las Engelse boeken op de harde manier, met behulp van een woordenboek. Hij las boeken van de Amerikaanse romanschrijver John Steinbeck, de beroemde Britse schrijver George Orwell en de Ierse schrijver Liam O' Flaherty, en verschillende andere westerse schrijvers.

Vyankatesh Madgulkar probeerde eerst schilder te worden. Hij ging naar de stad Kolhapur in het westen van Maharashtra om te leren schilderen. Hij verloor echter zijn interesse om schilder te worden en ging schrijven. Hij schreef zijn eerste korte verhaal toen hij 19 jaar oud was. Het won een literaire prijs. Dit moedigde hem aan om schrijver te worden.

In 1948, toen hij 21 was, nam hij een baan aan als journalist. Twee jaar later verhuisde hij naar de hoofdstad van Maharashtra, Mumbai, om scripts te schrijven voor Marathi-films.

In 1955 kreeg hij een baan in Pune, bij de afdeling landelijke programmering van het regeringsstation All India Radio (AIR). Hier werkte hij tot hij in 1985 met pensioen ging. Al die tijd bleef hij schrijven.

Hij bezocht Australië en het eiland Tasmanië toen hij in dienst was van All India Radio en schreef verhalen gebaseerd op zijn ervaringen daar.

Vyankatesh Madgulkar stierf in augustus 2001 op 73-jarige leeftijd. Hij stierf aan complicaties van diabetes.

Schrijven

Vyankatesh Madgulkar schreef op verschillende manieren. Hij schreef bijna 40 scenario's voor films. Hij schreef verschillende volksspelen. Hij deed een poging tot een Marathi-versie van Fiddler on the Roof. Hij vertaalde boeken, vooral boeken over het wilde leven, van het Engels naar het Marathi. Hij schreef essays over zijn reizen, de natuur en interessante mensen waarover hij had gelezen, zoals Richard Burton, de Britse reiziger.

Hij wordt echter het meest herinnerd om zijn korte verhalen en novellen (lange verhalen). Hij schreef 8 novellen en meer dan 200 korte verhalen.

Zijn eerste boek, Maandeshi Manse (Mensen van Maandesh), werd gepubliceerd toen hij nog maar 22 jaar oud was. Maandeshi Manse gaat over verschillende soorten mensen die Vyankatesh Madgulkar tijdens zijn jeugd in Maandesh heeft ontmoet. De beschrijvingen van deze mensen zijn realistisch. Vyankatesh Madgulkar verklaarde later echter dat de beschrijvingen niet helemaal waar waren. De mensen in Maandeshi Manse zijn creaties van de auteur, gebaseerd op echte mensen die hij kende.

Vyankatesh Madgulkar mengde in al zijn Maandeshi verhalen de echte wereld met zijn eigen verbeelding op dezelfde manier. Hij veranderde ook niet van schrijfstijl.

Die stijl is meestal van een persoon die een verhaal vertelt aan mensen die voor hem zitten.

Veel van de zo vertelde verhalen gaan over arme mensen. Sommige verhalen gaan over dingen die gebeurd zijn tijdens Vyankatesh Madgulkar's jeugd. Sommige verhalen gaan over familieleden. Slechts enkele verhalen hebben een plot. De meeste verhalen hebben één centraal personage. Maar een paar verhalen gaan over gebeurtenissen in plaats van over mensen.

Bangarwadi

Het beroemdste geschrift van Vyankatesh Madgulkar is zijn novelle Bangarwadi (1954). Het gaat over de belevenissen van een jonge schoolmeester in een dorp van herders in Maandesh. Het verhaal begint met de schoolmeester die in zijn eentje naar het dorp Bangarwadi loopt, in de nacht, door een landschap met weinig bomen. Wanneer de leraar Bangarwadi bereikt, ontdekt hij dat de school niet werkt. Gedurende de volgende maanden leidt de onderwijzer met succes de school. Maar aan het eind van het verhaal worden alle inwoners van Bangarwadi door gebrek aan regen gedwongen het dorp te verlaten. De school heeft opnieuw geen leerlingen.

Binnen dit verhaal geeft Vyankatesh Madgulkar ons een onvergetelijk en gedetailleerd beeld van een manier van leven. Een recensent, Taya Zinkin, die in 1958 de Engelse vertaling van het boek in The Economic Weekly recenseerde, zei: "(het) is misschien wel het belangrijkste boek dat door een Indiër over India is geschreven en in het Engels is verschenen sinds [Jawaharlal] Nehru's Discovery of India."

Bangarwardi werd in verschillende talen vertaald. De grote Duitse geleerde over India Gunther Sontheimer vertaalde het in het Duits. Boekhandels in Pune en andere steden in Maharashtra verkopen nog steeds het originele boek in Marathi. Het is meer dan 15 keer herdrukt.

Bangarwardi werd ook verfilmd door Amol Palekar.[2]

Ander schrijven

Vyankatesh Madgulkar schreef ongeveer 20 jaar lang verhalen over Maandesh, van midden jaren veertig tot midden jaren zestig. Later schreef hij over zijn familie en daarna over de natuur. Zijn laatste novelle, Sattantar (1981), over een gemeenschap van apen, leverde hem de Sahitya Parishad prijs van de centrale regering op voor het beste Marathi boek dat in dat jaar werd gepubliceerd.

Over vertalingen

Vyankatesh Madgulkar is vertaald in verschillende talen. Korte details van vertalingen in het Engels met jaar van publicatie staan hieronder:

• Bangarwadi werd vertaald als Het dorp had geen muren door Ram Deshmukh. Het boek werd uitgegeven door Asia Publishing House, Mumbai, in 1958 en opnieuw door Popular Prakashan, Mumbai, in 1994.
• Vavtal (Whirlwind) werd vertaald als Winds of fire door Pramod Kale. Het boek werd uitgegeven door Hind Pocket Books, New Delhi, in 1974. Het boek wordt niet meer gedrukt.
• Een fragment uit The village had no walls werd gepubliceerd in Treasury of Modern Asian Stories (Mentor Books, New York, 1961).
• Een fragment uit The village had no walls is gepubliceerd in Stories from South Asia (Oxford University Press, Oxford, 1988).
• Een verhaal vertaald als School Inspection werd gepubliceerd in The Rough and the Smooth (Asia Publishing House, Mumbai, 1966).
• Een vertaling van Mulanyacha Bakas werd gepubliceerd in Modern Indian Literature: An Anthology- Volume Two (Fiction) (Sahitya Akademi, New Delhi, 1993).

Hieronder volgen beknopte gegevens over vertalingen van zijn werk in andere talen dan het Engels met jaar van publicatie:

• Bangarwadi is in het Duits vertaald door de bekende Indoloog Gunther Sontheimer (1986).
• Service Motar (Busdienst) werd vertaald in het Duits (1969)
• Een fragment uit Bangarwadi werd vertaald in het Deens (1964)
• Bangarwadi werd vertaald in het Hindi (1962?)
• Ongeveer 20 verhalen, waaronder Bus Service en Shala (School) werden tussen 1958 en 1981 in het Hindi vertaald.
• Sattantar werd vertaald in Kannada (1990)
• Vavtal (Whirlwind) werd vertaald in het Russisch (publicatiegegevens niet beschikbaar)