Neijia
Nèi jiā, letterlijk "interne familie", is een term in de Chinese krijgskunst, die de stijlen groepeert die nèi jìng beoefenen, letterlijk "interne kracht", gewoonlijk vertaald als interne krijgskunst, bezig met spirituele, mentale of qi-gerelateerde aspecten, in tegenstelling tot een "externe" wài) benadering gericht op fysiologische aspecten. Het onderscheid dateert uit de 17e eeuw, maar de moderne toepassing ervan is te danken aan publicaties van Sun Lutang, daterend uit de periode van 1915 tot 1928. Nèi jìng wordt ontwikkeld door gebruik te maken van nèigōng, of "interne oefeningen," in tegenstelling tot wài gōng, "externe oefeningen."
Nèijiā is een brede term die in het Westen ten onrechte wordt gebruikt als synoniem voor de meer specifieke Wǔdāngquán-stijlen, die in de Chinese volkslegende zo worden genoemd naar hun associatie met de taoïstische kloosters van de Wudangshan-bergketen in de provincie Hubei. Deze stijlen worden door Sun Lutang opgesomd als Tàijíquán, Xíngyìquán en Bāguàzhǎng, maar moeten ook Bājíquán en het legendarische Wudangzwaard omvatten. Sommige andere Chinese kunsten, niet behorend tot de Wudangquan groep, zoals Liuhebafa, Bak Mei Pai, Bok Foo Pai en Yiquan worden vaak geclassificeerd (of classificeren zichzelf) als "intern".
Verwante pagina's
- Waijia
- Dantian
- Neidan
- Neo-Confucianisme
- Taijitu
Vragen en antwoorden
V: Wat is Nèi jiā in de Chinese vechtkunst?
A: Nèi jiā is een term in de Chinese krijgskunsten, die de stijlen groepeert die nèi jìng beoefenen, meestal vertaald als interne krijgskunsten en die zich bezighouden met spirituele, mentale of qi-gerelateerde aspecten.
V: Wat is het verschil tussen de interne en externe benadering in Chinese gevechtskunsten?
Antwoord: De interne benadering richt zich op spirituele, mentale of qi-gerelateerde aspecten, terwijl de externe benadering zich richt op fysiologische aspecten.
V: Wie heeft nèijīng ontwikkeld?
Antwoord: Nèijīng is ontwikkeld door gebruik te maken van nèigōng, of "interne oefeningen", in tegenstelling tot wài gōng, "externe oefeningen".
V: Wie is Sun Lutang?
A: Sun Lutang is een Chinese meester in de krijgskunst en de auteur van publicaties die het gebruik van "interne" en "externe" benaderingen in de krijgskunst moderniseerden, daterend uit de periode van 1915 tot 1928.
V: Wat zijn de Wǔdāngquán stijlen?
A: De Wǔdāngquán stijlen zijn specifieke stijlen van Chinese krijgskunsten die in de Chinese volkslegende genoemd worden naar hun associatie met de taoïstische kloosters van het Wudangshan-gebergte in de provincie Hubei. Deze stijlen worden opgesomd door Sun Lutang als Tàijíquán, Xíngyìquán, en Bāguàzhǎng, maar moeten ook Bājíquán en het legendarische Wudang Zwaard omvatten.
V: Wat zijn sommige Chinese vechtsporten die zichzelf classificeren als "intern" maar niet in de Wudangquan groep vallen?
A: Er zijn enkele Chinese gevechtskunsten die zichzelf classificeren als "intern" maar niet in de Wudangquan groep vallen, zoals Liuhebafa, Bak Mei Pai, Bok Foo Pai, en Yiquan.
V: Is Nèijiā een synoniem voor Wǔdāngquán stijlen?
A: Nee, Nèijiā is een brede term die in het Westen ten onrechte gebruikt wordt als synoniem voor de meer specifieke Wǔdāngquán stijlen.
