Nabestaanden
De nabestaanden van een persoon (NOK) is de dichtstbijzijnde levende bloedverwant of verwanten van die persoon. Sommige landen, zoals de Verenigde Staten, hebben een wettelijke definitie van 'nabestaanden'. In andere landen, zoals het Verenigd Koninkrijk, hebben 'nabestaanden' mogelijk geen wettelijke definitie en hoeven ze helemaal niet te verwijzen naar bloedverwanten.
In sommige rechtsstelsels vloeien de rechten met betrekking tot de erfenis (die een beslissingsbevoegdheid impliceren - bijvoorbeeld in een medische noodsituatie - waar geen duidelijke wil of instructies zijn gegeven, en waar de persoon geen echtgenoot heeft) naar het dichtstbijzijnde familielid (ongeacht de leeftijd, waarbij een vertegenwoordiger wordt aangewezen als een minderjarige), meestal een kind, een ouder of een broer of zus. Er zijn echter mensen zonder naaste volwassen familieleden en in zo'n geval vloeit de beslissingsbevoegdheid vaak naar een nicht of neef, neef, tante of oom, of grootouder.
Bijvoorbeeld, als een persoon overlijdt, vereisen de wetten van sommige rechtsgebieden de verdeling van de nalatenschap aan de echtgenoot of kinderen van de overledene. Echter, als er geen van deze zijn, kan de nalatenschap vaak worden verdeeld onder de dichtstbijzijnde groep van levende familieleden, of het nu gaat om ouders, grootouders, eerste neven, tantes en ooms, of tweede neven in extreme gevallen. Als iemand overlijdt zonder identificeerbare nabestaanden, gaat de nalatenschap van de persoon over het algemeen niet over naar de overheid (dat wil zeggen: de overheid keert wettelijk terug).
In geval van een medische noodsituatie, waarbij een persoon niet in staat is (wettelijk gezien vanwege leeftijd of geestelijke handicap, of omdat hij/zij bewusteloos is) om beslissingen voor zichzelf te nemen en hij/zij geen echtgenoot of kinderen heeft, kunnen de nabestaanden deelnemen aan medische beslissingen die door medisch personeel worden genomen, met inachtneming van de specifieke wetten van het rechtsgebied.
Het onvermogen van personen die niet in een wettelijk huwelijk zitten om beslissingen te nemen met betrekking tot de zorg voor een inwonende partner heeft ertoe geleid dat in veel rechtsgebieden de rechten van inwonende partners in dergelijke situaties gelijkwaardig zijn aan die van een echtgenoot, hoewel in de meeste rechtsgebieden nog steeds niet wordt geëist dat niet-echtgenoten in aanmerking komen voor een erfenis (het is in de meeste rechtsgebieden ongepast om een echtgenoot te onterven). Het onvermogen van partners van hetzelfde geslacht om rechten te hebben met betrekking tot de medische zorg of begrafenisregelingen van een partner die verder gaan dan die van de nabestaanden, is een van de belangrijkste redenen voor een rechtszaak om het huwelijk tussen personen van hetzelfde geslacht of het equivalent daarvan verplicht te stellen.
Ten behoeve van de nabestaanden worden geadopteerde kinderen behandeld als bloedverwanten. Huwelijksverwanten worden echter nooit als nabestaanden beschouwd.