Triode
Een triode ("valve" in het Brits) is een soort lege buis met draden erin (vacuümbuis). Het is geen vacuümbuisdiode, die slechts twee draden (elektroden) heeft, maar heeft een derde elektrode, het rooster genoemd, tussen de 2 draden (kathode (elektrische werper) en anode (elektrische eter)).
Hoe het woord ontstaat
Het woord "triode" komt van de woorddelen "tri" (drie) + "ode" (weg, weg).
Hoe het werkt
Wanneer de kathode heet wordt, geeft zij elektriciteitsdeeltjes (elektronen) af. Deze elektronen worden vervolgens opgenomen door de anode. Dit maakt een elektrische beweging (stroom), die wordt gecontroleerd door het rooster. Het rooster "controleert" hoeveel elektronen er kunnen passeren, en "eet" de extra elektronen op. Door het rooster kan de triode worden gebruikt als een elektrische hoeveelheidwisselaar (versterker).
Het rooster kan ook snel de hoeveelheid elektronen die het doorlaat veranderen, zodat het ook deel kan uitmaken van een oscillator (golfwerper) en een golfnemer (detector).
Geschiedenis
Philipp Lenard bedacht het "raster" idee in 1902 om een elektronenteller te maken.
Vervolgens werd de diode (Fleming valve) gecreëerd door John Ambrose Fleming in 1904.
Lee De Forest en Robert von Lieben creëerden de triode in 1908 uit zijn oorspronkelijke Audion-diode van 1906. De triode wordt gebruikt als versterker (elektrische wisselaar). De naam triode is ontstaan omdat men wilde weten wat voor soort vacuümbuis het is, in plaats van een diode, tetrode of pentode.
Mensen wilden praten met mensen ver weg. Ze gebruikten triodes om te praten, door triode radio-ontvangers (golfontvangers) en triode radiozenders (golfwerpers). Eerst zonden ze alleen morsecode, maar betere triodes maakten later radioverkeer mogelijk.
De triode zenders waren zo goed dat ze de kristal zenders vervingen om de nieuwe luistertoestellen (oortjes) te maken.
Dit maakte de eerste manier om ver weg te praten, waardoor rond 1920 het begin van de radio-omroep (het zenden van radiogolven naar veel mensen) ontstond. Hierdoor werden telefoons voor veraf beter.
Toen maakten de mensen van de "Bell Telephone" groep nog betere telefoons die golven konden opvangen die ongeveer 800 mijl aflegden. Toen ze de eerste lange triode-golvenwerpers in de (Atlantische) oceaan zetten (transcontinentale telefoonlijn) waren de mensen 3 jaar later op 25 januari 1915 erg blij.
Andere mensen stopten de golvenwerpers in hun creaties en maakten daarmee zeer goede dingen (televisie, omroepinstallaties, elektrische fonografen en sprekende films).
Daarna begon men er meer draden in te stoppen, tot 4 draden (tetrode, door Walter Schottky in 1916) tot 5 draden (pentode, door Gilles Holst en Bernandus Dominicus Hubertus Tellegen in 1926).
De triode werd gebruikt in andere apparaten (radio's, televisies en audiosystemen) totdat hij werd verslagen door de supergolfwerper (transistor), gemaakt in 1947, waarmee een einde kwam aan de tijd van de triode.
Tegenwoordig worden trioden gebruikt in golfwerpen en warm maken. Triodes beginnen ook te worden gebruikt in goede elektrische audio- en muziekmachines. Ze worden ook gebruikt in gloeimakers (vacuüm florescentie displays, (VFD's), en er zijn verschillende soorten gloeimakers, maar ze gebruiken allemaal triodes.
Waarvoor kan het gebruikt worden
Radio's en telefoons zijn ook wave takers, dus daarin wordt hij gebruikt. Maar hij is te groot, dus van 1960 tot 1969 heeft de transistor hem grotendeels vervangen. Het is een voorouder van de transistor. Hij wordt nog steeds gebruikt in vacuümbuisversterkers.
Vandaag de dag wordt de triode nog steeds gebruikt in iPods en radio's en kachels om te verwarmen en golven op te vangen.
