Billups Neon Crossing Signal
Het Billups Neon Crossing Signal was een speciaal signaal om auto- en vrachtwagenchauffeurs te waarschuwen dat er een trein zou komen. Het werd geplaatst bij een gevaarlijke Illinois Central spoorwegovergang op Mississippi State Route 7 in Grenada, Mississippi.
Het werd in het midden van de jaren dertig van de vorige eeuw opgericht door de uitvinder Alonzo Billups. De heer Billups en de spoorwegen maakten zich zorgen; de oversteekplaats kende veel ongelukken tussen treinen en motorvoertuigen. Hij wilde dat machinisten die de sporen gingen oversteken wisten dat er een trein zou komen en hij wilde dat op grote schaal doen. Het Billups-signaal was gebouwd als een gigantische stalen brug die over de hele snelweg omhoog ging. Dit is vergelijkbaar met de oversteekseinen die vandaag de dag in Noord-Amerika worden gebruikt; het sein van de heer Billups was misschien wel de allereerste keer dat zo'n sein werd gebouwd. Een paar zwaailichten die lijken op de huidige grote neonborden aan weerszijden van de grote poort. De bordjes branden met de woorden "Stop-DEATH-Stop" samen met een neonschedel en gekruiste botten. Knipperende neonpijlen wijzen naar de trein om de machinisten te vertellen welke kant de trein op kwam. Het Billups Neon Crossing Signal had zelfs een speciale manier om machinisten met geluid te waarschuwen. In plaats van de nu gebruikte elektrische of elektronische belletjes, gebruikte dit signaal een zeer luide luchtaanvalsirene.
Na het begin van de Tweede Wereldoorlog werd neon moeilijk te krijgen. Het signaal had ook elektrische problemen. Vaak ging de luchtaanvalsirene af, zelfs als er geen trein zou komen, en hij werd pas afgezet als de spoorwegen een reparatieploeg stuurden. Er werden nooit meer van deze speciale seinen gebouwd en het enige sein dat ooit werd gebouwd werd na minder dan twintig jaar afgebroken.
Vragen en antwoorden
V: Wat was het Billups Neon Crossing Signal?
A: Het Billups Neon Crossing Signal was een speciaal signaal om auto- en vrachtwagenbestuurders te waarschuwen dat er een trein aankwam. Het werd geplaatst bij een gevaarlijke Illinois Central spoorwegovergang op Mississippi State Route 7 in Grenada, Mississippi.
V: Wie heeft het Billups Neon Crossing Signal uitgevonden?
A: De Billups Neon Crossing Signal werd uitgevonden door Alonzo Billups in het midden van de jaren dertig.
V: Waarom heeft de heer Billups dit signaal uitgevonden?
A: Mr. Billups en de spoorweg waren bezorgd; op de kruising gebeurden veel ongelukken tussen treinen en motorvoertuigen, dus hij wilde dat bestuurders die de sporen gingen oversteken wisten dat er een trein aankwam en hij wilde dat op een heel grote manier doen.
V: Hoe zag het sein eruit?
A: Het sein was gebouwd als een reusachtig stalen portaal dat over de hele snelweg omhoog liep, met knipperende rode lichten zoals die vandaag de dag worden gebruikt en reusachtige neonborden aan weerszijden van het grote portaal. De borden lichtten op met de woorden "Stop-DEATH-Stop" samen met een neon schedel en gekruiste botten, en met knipperende neonpijlen die naar de trein wezen om de bestuurders te vertellen welke kant hij op kwam.
V: Hoe waarschuwde dit signaal de machinisten voor een aankomende trein?
A: Naast de visuele waarschuwingen maakte dit sein ook gebruik van geluid - in plaats van de elektrische of elektronische bellen die nu worden gebruikt, maakte het gebruik van een zeer luide luchtalarmsirene om de machinisten te waarschuwen voor een inkomende trein.
V: Waarom werd dit type sein nooit meer gebouwd nadat de Tweede Wereldoorlog was begonnen?
A: Nadat de Tweede Wereldoorlog was begonnen, werd neon moeilijk te krijgen voor deze seinen, en hadden ze elektrische problemen, zoals het feit dat de luchtalarmsirene vaak afging, zelfs als er geen trein aankwam, en dat het sein pas werd uitgeschakeld als de reparatieploeg van de spoorwegmaatschappij zelf kwam. Daarom werden er na het begin van de Tweede Wereldoorlog geen speciale seinen meer gebouwd.
V: Hoe lang ging dit specifieke overwegsein mee voordat het werd weggehaald? A: Dit specifieke overwegsein ging minder dan twintig jaar mee en werd na het begin van de Tweede Wereldoorlog afgebroken wegens gebrek aan materiaal voor de productie en elektrische problemen met het luchtalarmsysteem.
