Neokeynesiaanse economie
De Neo-Keynesiaanse economie is een school van macro-economisch denken die na de Tweede Wereldoorlog is ontstaan uit de geschriften van John Maynard Keynes. Een groep economen (met name John Hicks, Franco Modigliani en Paul Samuelson) probeerde de geschriften van Keynes te interpreteren en te formaliseren, en deze te synthetiseren met de neoklassieke modellen van de economie. Dit model, het IS/LM-model, is bijna net zo invloedrijk als Keynes' oorspronkelijke analyse bij het bepalen van het feitelijke beleid en het economische onderwijs. Het relateert de totale vraag en de werkgelegenheid aan drie variabelen, namelijk de hoeveelheid geld die in omloop is, het overheidsbudget en de stand van zaken in het bedrijfsleven. Dit model was na de Tweede Wereldoorlog erg populair bij economen omdat het kon worden begrepen in termen van algemene evenwichtstheorie. Hun werk is bekend geworden als de neoklassieke synthese. Het creëerde de modellen die de kernideeën van de neo-Keynesiaanse economie vormden. Deze ideeën domineerden de mainstream economie in de naoorlogse periode en vormden de hoofdstroom van het macro-economische denken in de jaren vijftig, zestig en zeventig van de vorige eeuw.
In de jaren zeventig deed zich een reeks ontwikkelingen voor die de neo-Keynesiaanse theorie schokten. De ontwikkelde wereld had te kampen met een trage economische groei en een hoge inflatie (stagflatie). Ook het werk van monetaristen als Milton Friedman deed twijfels rijzen over de neo-Keynesiaanse theorieën. Het resultaat was een reeks nieuwe ideeën om instrumenten in de Keynesiaanse analyse te brengen die de economische gebeurtenissen van de jaren zeventig zouden kunnen verklaren. De volgende grote golf van Keynesiaans denken begon met de poging om de Keynesiaanse macro-economische redenering een micro-economische basis te geven. De nieuwe Keynesianen hielpen een "nieuwe neo-klassieke synthese" te creëren die momenteel de hoofdstroom van de macro-economische theorie vormt. Na de opkomst van de nieuwe Keynesiaanse school worden de neo-Keynesianen soms aangeduid als Oud-Keynesiaans.
