Koningin Mab
Koningin Mab is een fee waarnaar wordt verwezen in Shakespeares toneelstuk Romeo en Julia. In het stuk wordt zij door Mercutio beschreven als een klein wezen dat met een wagen over de gezichten van mensen rijdt terwijl zij slapen, waardoor zij dromen dat hun wensen uitkomen. Ze is daarna ook in andere boeken verschenen, waaronder Moby Dick en Sense and Sensibility.
Mercutio's toespraak
"O, dan zie ik dat koningin Mab bij u is geweest.
Ze is de vroedvrouw van de feeën, en ze komt...
In vorm niet groter dan een agaatsteen
Op de wijsvinger van een wethouder,
Getekend met een team van kleine atoompjes
die de neuzen van mannen in slaap brengen;
Haar wagen-spaken gemaakt van lange spinners benen,
De bedekking van de vleugels van sprinkhanen,
De sporen van het kleinste spinnenweb,
De kragen van de waterige stralen van de maneschijn,
Haar zweep van krekelbeen; de zweep van film;
Haar waggoner een kleine grijze mug,
Niet half zo groot als een ronde kleine worm
Geprikt door de luie vinger van een meid:
Haar wagen is een lege hazelnoot...
Gemaakt door de schrijnwerker eekhoorn of een oude larve,
Tijd voor de feeën koetsiers.
En in deze staat galoppeert ze nacht na nacht
door de hersenen van geliefden, en dan dromen ze van de liefde;
Over de knieën van hovelingen, die dromen over rechte court'sies,
O'er lawyers' fingers, who straight dream on fees,
Over dameslippen, die recht op kussen dromen,
Die de boze Mab met blaren plaagt,
Omdat hun adem met zoetigheid besmet is:
Soms galoppeert ze over de neus van een hoveling,
En dan droomt hij van het ruiken van een pak;
En ooit komt zij met een varkensstaart...
De neus van een pastoor kietelen als hij ligt te slapen,
Dan dromen, hij van een ander ambt:
Soms rijdt ze over de nek van een soldaat,
En dan droomt hij ervan buitenlandse kelen door te snijden,
Van breuken, ambuscadoes, Spaanse messen,
Van gezondheid vijf vadem diep; en dan anon
Trommels in zijn oor, waarop hij start en wakker wordt,
En aldus geschrokken zweert hij een gebed of twee...
En slaapt weer. Dit is diezelfde Mab
Dat vlecht de manen van paarden in de nacht,
En bakt de elflappen in vieze sletterige haren,
Die eenmaal ontward, veel ongeluk voorspelt:
Dit is de heks, als dienstmeisjes op hun rug liggen,
Dat drukt ze en leert ze als eerste te dragen,
Waardoor ze vrouwen van goede komaf worden:
Dit is zij...
Act I, scène IV
