Hendrik Lorentz
Hendrik Antoon Lorentz (18 juli 1853 - 4 februari 1928) was een Nederlands natuurkundige. In 1902 kreeg hij samen met Pieter Zeeman de Nobelprijs voor natuurkunde voor de ontdekking en theoretische verklaring van het Zeeman-effect. Ook leidde hij de transformatievergelijkingen af die later door Albert Einstein werden gebruikt om ruimte en tijd te beschrijven.
Biografie
Vroeg leven
Hendrik Lorentz werd geboren in Arnhem, Gelderland (Nederland), als zoon van Gerrit Frederik Lorentz (1822-1893). In 1862, na de dood van zijn moeder, trouwde zijn vader met Luberta Hupkes.
Carrière
Lorentz en speciale relativiteit
In 1905 zou Einstein veel van de concepten gebruiken om zijn paper te schrijven, getiteld "On the Electrodynamics of Moving Bodies", tegenwoordig bekend als de speciale relativiteitstheorie. Omdat Lorentz de basis legde voor het werk van Einstein, werd deze theorie oorspronkelijk de Lorentz-Einstein theorie genoemd.
Lorentz en algemene relativiteit
Lorentz was een van de weinige wetenschappers die Einsteins zoektocht naar algemene relativiteit vanaf het begin steunde - hij schreef verschillende onderzoekspapers en discussieerde persoonlijk en per brief met Einstein. Zo probeerde hij Einsteins formalisme te combineren met Hamiltons principe (1915).
Dood
In januari 1928 werd Lorentz ernstig ziek en overleed kort daarna op 4 februari.
Albert Einstein en Hendrik Antoon Lorentz, gefotografeerd door Ehrenfest voor zijn huis in Leiden in 1921.
