Kori Creek

Geschil

Het geschil zit hem in de interpretatie van de grenslijn tussen Kutch en Sindh zoals weergegeven in een kaart uit 1914 en 1925. In die tijd maakte de regio deel uit van het Bombay-voorzitterschap van onverdeeld India. Na de onafhankelijkheid van India in 1947 werd Sindh een deel van Pakistan, terwijl Kutch een deel van India werd.

De resolutie, die de grenzen tussen de twee gebieden afbakende, omvatte de kreek als onderdeel van de Sindh-provincie en stelde daarmee de grens vast als de oostelijke flank van de kreek. De grenslijn, bekend als de "Groene Lijn", wordt betwist door India, dat beweert dat het een indicatieve lijn is, bekend als een "lintlijn" in technisch jargon. Het standpunt van India is dat de grens het midden van het kanaal is zoals afgebeeld op een andere kaart die in 1925 werd getekend en die in 1924 werd uitgevoerd door de installatie van middenkanaalzuilen.

India ondersteunt zijn standpunt door de Thalweg-doctrine in het internationale recht aan te halen. De wet stelt dat de riviergrenzen tussen twee staten, als de twee staten het eens zijn, gedeeld kunnen worden door het middenkanaal. Hoewel Pakistan de kaart van 1925 niet betwist, houdt het vol dat de Doctrine in dit geval niet van toepassing is, aangezien deze alleen van toepassing is op waterlichamen die bevaarbaar zijn, wat de Kori-kreek niet is. India verwerpt de Pakistaanse houding door vast te houden aan het feit dat de kreek bij hoogwater bevaarbaar is en dat vissersschepen er gebruik van maken om de zee op te gaan. Verschillende cartografische onderzoeken die zijn uitgevoerd hebben de Indiase bewering gestaafd. Een ander punt van zorg voor Pakistan is dat de Kori kreek in de loop der jaren een aanzienlijke koerswijziging heeft ondergaan. Als de grenslijn wordt afgebakend (geschetst) volgens het Thalweg-principe, verliest Pakistan een aanzienlijk deel van het grondgebied dat historisch gezien deel uitmaakte van de provincie Sindh. Het aanvaarden van de houding van India zou ook leiden tot het verschuiven van het land/zee-eindpunt (eind)punt enkele kilometers in het nadeel van Pakistan, wat op zijn beurt zou leiden tot een verlies van enkele duizenden vierkante kilometers van zijn Exclusieve Economische Zone onder het Verdrag van de Verenigde Naties inzake het recht van de zee.

In april 1965 ontstond daar een geschil dat bijdroeg aan de Indo-Pakistaanse oorlog van 1965, toen de gevechten tussen India en Pakistan uitbraken. Later dat jaar haalde de Britse premier Harold Wilson beide landen over om een tribunaal op te richten om het geschil op te lossen. In 1968 werd een vonnis geveld, waarbij Pakistan 10% van zijn claim van 9.000 km² kreeg.

De betwiste regio stond in 1999 in het middelpunt van de internationale aandacht nadat Mig-21 gevechtsvliegtuigen van de Indiase luchtmacht op 10 augustus 1999 een surveillancevliegtuig van de Pakistaanse marine Breguet Atlantique boven de Kori Creek neerschoot, waarbij alle 16 aan boord omkwamen. India beweerde dat het vliegtuig was afgedwaald in zijn luchtruim, wat door de Pakistaanse marine werd betwist. (Zie het incident in Atlantique)

Economische redenen

Hoewel de Kori Creek weinig militaire waarde heeft, heeft het een enorme economische winst. Een groot deel van de regio is rijk aan olie en gas onder de zeebodem, en controle over de kreek zou een enorme invloed hebben op het energiepotentieel van elke natie. Ook als de grenzen eenmaal zijn vastgesteld, zou het helpen bij het vaststellen van de maritieme grenzen die worden getrokken als een uitbreiding van de referentiepunten op het vasteland. Maritieme grenzen helpen ook bij het bepalen van de grenzen van Exclusieve Economische Zones (EEZ's) en continentaal plat. De EEZ's strekken zich uit tot 200 zeemijl (370 km) en kunnen commercieel worden geëxploiteerd.

De afbakening zou ook voorkomen dat vissers van beide naties onbedoeld naar elkaars grondgebied oversteken.

Geschillenbeslechting

De federale regering van Pakistan maakt aanspraak op de hele kreek volgens de paragrafen 9 en 10 van de resolutie van de regering van Bombay van 1914 die werd ondertekend door de toenmalige provinciale regering van Sindh en Rao Maharaj, de toenmalige heerser van de voormalige Princely State of Kutch. Sinds 1969 zijn er echter acht gespreksronden geweest tussen de twee naties, zonder een doorbraak. Stappen om het geschil op te lossen zijn onder andere:

• Toewijzing
• Afbakening
• Afbakening
• Administratie

Aangezien geen van beide partijen heeft toegegeven aan de grond, heeft India voorgesteld om eerst de maritieme grens af te bakenen, overeenkomstig de bepalingen van de Technical Aspects of Law of Sea (TALOS). Pakistan heeft dit voorstel echter resoluut afgewezen met het argument dat het geschil eerst moet worden opgelost. Pakistan heeft ook voorgesteld dat beide partijen zich voor internationale arbitrage inzetten, wat India botweg heeft geweigerd. India stelt dat alle bilaterale geschillen moeten worden opgelost zonder tussenkomst van derden.

Deze kaart toont de kreek in de Rann of Kutch.