Max Planck
Max Karl Ernst Ludwig Planck (23 april 1858 in Kiel - 4 oktober 1947 in Göttingen) was een natuurkundige uit Duitsland. Hij ontdekte de kwantummechanica. Hij won de Nobelprijs voor natuurkunde.
Leven
Planck kwam uit een ouderwetse, intelligente familie. Zijn overgrootvader en grootvader waren beiden theologieprofessor in Göttingen; zijn vader was professor in de rechten in Kiel en München; en zijn oom van vaderskant was rechter.
Planck werd geboren in Kiel, Holstein, als zoon van Johann Julius Wilhelm Planck en zijn tweede vrouw, Emma Patzig. Hij werd gedoopt met de naam Karl Ernst Ludwig Marx Planck; van zijn voornamen werd Marx (een nu niet meer gebruikte variant van Markus of misschien gewoon een vergissing voor Max, wat eigenlijk een afkorting is van Maximiliaan) aangegeven als de primaire naam. Op tienjarige leeftijd ondertekende hij echter met de naam Max en gebruikte dit voor de rest van zijn leven.
Hij was het zesde kind in het gezin, hoewel twee van zijn broers en zussen uit het eerste huwelijk van zijn vader kwamen. Een van zijn vroegste herinneringen was het binnenmarcheren van de Pruisische en Oostenrijkse troepen in Kiel tijdens de Deens-Pruisische oorlog van 1864. In 1867 verhuisde het gezin naar München, en Planck schreef zich in bij het gymnasium Maximilians, waar hij onder de hoede kwam van Hermann Müller, een wiskundige die belangstelling had voor de jeugd en hem zowel astronomie en mechanica als wiskunde leerde. Het was van Müller dat Planck voor het eerst het principe van behoud van energie leerde. Planck studeerde vroeg af, op 17-jarige leeftijd. Zo kwam Planck voor het eerst in contact met de natuurkunde.
Max Planck's handtekening op tienjarige leeftijd.
