John B. Watson

Behaviorisme

Watson stichtte het behaviorisme in het voorjaar van 1913 met zijn artikel Psychology as the behaviorist views it. In dit artikel schetste Watson de belangrijkste kenmerken van zijn nieuwe filosofie van de psychologie, die hij "behaviorisme" noemde. De eerste paragraaf van het artikel beschreef beknopt zijn standpunt:

Psychologie zoals de behavioristen het zien is een zuiver objectieve experimentele tak van de natuurwetenschap. Haar theoretische doel is de voorspelling en controle van gedrag. Introspectie vormt geen essentieel deel van zijn methodes, noch is de wetenschappelijke waarde van zijn gegevens afhankelijk van de bereidheid waarmee zij zich lenen voor interpretatie in termen van bewustzijn. De behaviorist, in zijn pogingen om een unitaire regeling van dierlijke reactie te krijgen, erkent geen scheidingslijn tussen mens en bruut. Het gedrag van de mens, met al zijn verfijning en complexiteit, vormt slechts een deel van het totale schema van het onderzoek van de behaviorist.

In 1913 beschouwde Watson Ivan Pavlov's geconditioneerde reflex hoofdzakelijk als een fysiologisch mechanisme dat klierafscheidingen controleert. Hij had al Edward Thorndike's "Wet van Effect" (een voorloper van B.F. Skinner's principe van bekrachtiging) verworpen vanwege wat Watson beschouwde als "onnodige subjectieve elementen". Het artikel is ook opmerkelijk vanwege zijn sterke verdediging van de objectieve wetenschappelijke status van de toegepaste psychologie, die in die tijd werd beschouwd als veel inferieur aan de gevestigde experimentele psychologie.

Met zijn behaviorisme legde Watson de nadruk op het uiterlijke gedrag van mensen en hun reacties op gegeven situaties, in plaats van op de interne, mentale toestand van die mensen. Naar zijn mening was de analyse van gedragingen en reacties de enige objectieve methode om inzicht te krijgen in het menselijk handelen. Deze zienswijze werd beschouwd als extreem of radicaal behaviorisme.

Opvattingen over het opvoeden van kinderen

Watson schreef het boek Psychological care of infant and child in 1928, met hulp van zijn minnares, later echtgenote, Rosalie Rayner. Rosalie gaf later de titel aan van een zelfgeschreven artikel I am a mother of behaviorist sons. In het boek legde Watson uit dat behavioristen begonnen te geloven dat psychologische zorg en analyse nodig was voor zuigelingen en kinderen.

Zijn slogan was niet meer baby's maar beter opgevoede baby's. Watson pleitte voor de "nurture" kant van het "nature-nurture" debat en beweerde dat de wereld er baat bij zou hebben als zwangerschappen gedurende twintig jaar werden gestaakt terwijl voldoende gegevens werden verzameld om een efficiënt opvoedingsproces van kinderen te verzekeren. Watsons beschrijving van een gelukkig kind was nogal afstandelijk. Het omvatte ideeën zoals dat het kind zich kan bezighouden met zijn probleemoplossend vermogen, alleen moet huilen als het lichamelijke pijn heeft, en dat het kind geen vragen mag stellen. Gedragsanalyse van de ontwikkeling van kinderen als vakgebied is wellicht begonnen met de geschriften van Watson.

Watson voerde controversiële wetenschappelijke experimenten uit, bekend als de "Little Albert experimenten"; in deze experimenten bestudeerde Watson angst bij zuigelingen.

Biografieën van Watson en analyse van zijn werk

Watson's opvattingen en leven zijn het onderwerp geweest van een aantal werken.

• Buckley, Kerry W. 1989. Mechanical Man: John Broadus Watson en het begin van het behaviorisme. Guilford Press.
• Buckley, Kerry W. 1994. Wangedrag: De zaak van John B. Watson's ontslag van de Johns Hopkins University. In J.T. Todd & E.K. Morris (eds) Modern perspectives on John B. Watson and classical behaviorism. Greenwood Press.
• Burnham, John C. 1994. John B. Watson: geïnterviewde, beroepsfiguur, symbool. In J.T. Todd & E.K. Morris (eds) Modern perspectives on John B. Watson and classical behaviorism. Greenwood Press.
• Coon, Deborah J. 1994 'Not a creature of reason': de vermeende invloed van het Watsoniaanse behaviorisme op de reclame in de jaren twintig. In J.T. Todd & E.K. Morris (eds) Modern perspectives on John B. Watson and classical behaviorism. Greenwood Press.
• Harris, Ben. 1979. Wat is er met kleine Albert gebeurd? American Psychologist, 34, #2, pp. 151-160. (on-line)
• Hartley, Mariette & Commire, Anne. 1990. De stilte doorbreken. New York : Putnam's. (Mariette Hartley is de kleindochter van John B. Watson. Hartley beweert in haar autobiografie dat Watson's theorieën over de opvoeding van kinderen haar jeugd hebben verpest).
• Mills, John A. 1998. Controle: een geschiedenis van de gedragspsychologie. New York: New York University Press.
• Samelson, F. 1981. Strijd om wetenschappelijk gezag: de receptie van Watson's behaviorisme, 1913-1920. Journal of the History of the Behavioral Sciences 17, 399-425.
• Todd, James T. 1994. Wat de psychologie te zeggen heeft over John B. Watson: klassiek behaviorisme in psychologische leerboeken, 1920-1989. In J.T. Todd & E.K. Morris, Moderne perspectieven op John B. Watson en het klassieke behaviorisme. Greenwood Press.
• Todd, James T. & Morris, Edward K. 1986. Het vroege onderzoek van John B. Watson: vóór de gedragsrevolutie. De Gedragsanalist 9, 71-88.
• Todd, James T., & Morris, Edward K. Moderne perspectieven op John B. Watson en het klassiek gedragsdenken. Greenwood Press, 1994.
• Watson, John B. "John Broadus Watson [Autobiografie]." In C. Murchison (ed) A history of psychology in autobiography (Vol. 3, pp. 271-81). Clark University Press, 1936.

Boeken van Watson

• 1914. Watson, John B. Behavior: an introduction to comparative psychology. Henry Holt, New York.
• 1919. Watson, John B. Psychologie vanuit het standpunt van een behaviorist. Lippincott, Philadelphia. 2e ed 1924.
• 1928. Watson, John B. Psychologische zorg voor zuigeling en kind. Norton, New York.
• 1930. Watson, John B. Gedragsleer (herziene editie). Universiteit van Chicago Press.