Communie (Christelijk)

Afgeleide betekenissen in het christendom

Maar de term wordt ook gebruikt voor een groep christelijke kerken die deze nauwe band van gemeenschap met elkaar hebben. Een voorbeeld is de Anglicaanse gemeenschap.

Als de relatie tussen de Kerken volledig is, met volheid van "die banden van gemeenschap - geloof, sacramenten en pastoraal bestuur - die de gelovigen in staat stellen het leven van genade binnen de Kerk te ontvangen",[1] dan wordt dat volledige gemeenschap genoemd. Maar de term "volledige gemeenschap" wordt ook vaak gebruikt in die zin dat deze christelijke kerken niet verenigd zijn, maar slechts een regeling hebben waarbij de leden van elke kerk bepaalde rechten hebben binnen de andere.

Als een kerk erkent dat een andere kerk, waarmee zij geen banden van pastoraal bestuur heeft, bepaalde geloofsovertuigingen en wezenlijke praktijken van het christendom met haar deelt, kan zij spreken van "gedeeltelijke gemeenschap" tussen haar en de andere kerk.

De gemeenschap der heiligen is de relatie die, volgens het geloof van de christenen, bestaat tussen hen als mensen die heilig zijn gemaakt door hun band met Christus. Onder deze relatie worden over het algemeen niet alleen degenen verstaan die nog in het aardse leven zijn, maar ook degenen die de dood zijn gepasseerd om "thuis te zijn bij de Heer" (2 Korintiërs 5:8).

Op een speciale manier wordt de term communie toegepast op het delen in de Eucharistie.

Bijbels gebruik

In de Bijbel wordt de Griekse term κοινωνία alleen in het Nieuwe Testament gebruikt. In de oude Griekse vertaling van het Oude Testament, bekend als de Septuagint, komt hij helemaal niet voor. Als zelfstandig naamwoord, of in zijn bijvoeglijke of werkwoordelijke vorm, komt het voor in 43 verzen van het Nieuwe Testament. Bovendien komt het zelfstandig naamwoord in sommige manuscripten (gebruikt voor de Engelse vertaling bekend als de King James Version, maar niet voor meer recente vertalingen) voor in Efeziërs 3:9.

Het woord wordt volgens de context toegepast op gemeenschap, delen of gemeenschap met:

• de goddelijke natuur (2 Pt 1:4), God (1 Joh 1:6), de Drie-eenheid (1 Joh 1:3), Jezus, Zoon van God (1 Kt 1:9), zijn lijden (Ph 3:10; 1 Pt 4:13), zijn toekomstige heerlijkheid (1 Pt 5:1), de Heilige Geest (2 Kt 13:14; Ph 2:1).
• het bloed en het lichaam van Christus (1Ko 10:16), heidense offers en goden (1Ko 10:18, 20)
• medechristenen, hun lijden en het geloof (Ac 2:42; Ga 2:9; 1 Joh 1:3, 7; Heb 10:33; Rv 1:9; Phm 6, 17).
• een bron van geestelijke gunsten (Rm 11:17), het evangelie (1Ko 9:23), licht en duisternis (2Ko 6:14)
• andermans lijden en troost (2 Co 1:7; Ph 4:14), hun evangelisatiewerk (Ph 1:5), hun genaden of voorrechten (Rm 15:27; Ph 1:7), hun materiële noden, om die te verhelpen (Rm 12:13, 15:26-27; 2 Co 8:4, 9:13; Ga 6:6; Ph 4:15; 1 Tm 6:18; Heb 13:16).
• de slechte daden van anderen (Mt 23,30; Ef 5,11; 1 Tm 5,22; 2 Joh 11; Rv 18,4).
• de lichamelijke menselijke natuur hebben allen gemeen (Heb 2:14).
• een werkpartnerschap, seculier of religieus (Lc 5,10; 2Ko 8,23)

Verwante pagina's

• Gemeenschap van Heiligen
• Volledige gemeenschap