Epping Ongar Railway | bewaard gebleven spoorweg

Vroege werkingen

De aftakking naar Ongar werd in 1865 aangelegd door de Eastern Counties/Great Eastern Railway. Het oostelijke deel van de lijn, tussen Epping en Ongar, was enkelsporig. Er was een keerlus bij station North Weald. Dagelijks reden ongeveer 14 treinen tot Ongar station. De rest eindigde in Epping of Loughton.

De treinen bleven eindigen in Epping of Loughton tot 1949. Op dat moment verlengde het project New Works van de London Passenger Transport Board de Central Line naar Epping met elektrische treinen. De Central Line zou de spoorlijn overnemen van British Rail. Als onderdeel van deze verandering werden de doorgaande treinen naar Londen van de Epping-Ongar aftakking geschrapt. In plaats daarvan werd een pendeldienst tussen Epping (om aan te sluiten op treinen naar Londen) en Ongar gebruikt. Op een gegeven moment kon men in Epping het ongewone schouwspel van stoomtreinen en elektrische treinstellen van de London Underground naast elkaar zien. De stoomshuttle werd door de London Transport Executive gehuurd van British Rail. De reden hiervoor was dat men vond dat de kosten van de elektrificatie van de lijn naar Ongar niet konden worden gerechtvaardigd vanwege de lage passagiersaantallen op dit deel van de tak.

In de jaren 1950 werden pogingen ondernomen om de dienst op de aftakking te verbeteren. Na verloop van tijd werd toestemming gegeven om de lijn in 1957 te elektrificeren. Maar omdat de elektrificatie niet veel kostte, konden er alleen speciale twee- of driewagentreinen op de aftakking rijden. Dit kwam doordat de stroomvoorziening niet sterk genoeg was om treinen met meer wagons te ondersteunen. Een ander probleem was dat de stations op de lijn korte perrons hadden. Hierdoor konden de normale treinen met 8 wagons er niet stoppen. Daarom werd de Epping-Ongar-taklijn normaal gesproken gescheiden van de rest van de Central Line geëxploiteerd. Gedurende twee dagen per jaar reden er echter wel treinen door vanuit Londen. Deze treinen stopten in North Weald voor de luchtshow op de zaterdag en zondag van de opening. De normale Epping-Ongar dienst omzeilde deze extra dienst door de trein op de andere lijn te passeren op station North Weald terwijl deze naar Epping reed. De trein uit Londen werd gereden als een extra trein op de normale dienstregeling van de Central Line. Deze extra trein was echter slechts vier wagons lang in plaats van de normale acht.

 
De Epping naar Ongar tak, die door het platteland van Essex liep, was een van de meer landelijke routes van de London Underground.  

Bezuinigingen en sluiting

Epping Ongar Spoorweg

Legenda Ongar Blake Hall(gesloten 1981) Noord Weald M11 snelweg Coopersale Halt Voormalig LU (gesloten in 1994) Epping Centrale lijn

Eind jaren 1960 werd duidelijk dat het aantal mensen dat de lijn gebruikte niet zo groot was geworden als men dacht. Er werd niet veel nieuwe ontwikkeling toegestaan omdat het land nu Green Belt land was. Het aantal mensen dat de lijn gebruikte piekte in 1971, en het waren nog steeds maar 650 mensen per dag. Dit betekende dat de lijn niet veel geld opbracht. London Underground probeerde in 1980 de hele lijn te sluiten, maar dat lukte niet. In plaats daarvan reden er minder treinen op de lijn en werd ook het Blake Hall metrostation op zondag gesloten.

Blake Hall werd in 1981 definitief gesloten. Voor de sluiting had het station slechts zes passagiers per dag. Het stationsgebouw overleeft nog steeds als privéwoning. Het perron werd echter verwijderd, maar onlangs (2015) gedeeltelijk weer in ere hersteld.

Perron één van station North Weald werd in 1976 gesloten. De passeerlus en de sporen in westelijke richting werden in 1978 opgeheven. Tot die tijd werd de toegang tot de twee perrons geregeld vanuit het oorspronkelijke seinhuis van de Eastern Counties Railway. Dit seinhuis staat nog steeds op het zuidelijke perron. North Weald was het laatste deel van het Londense metronet dat met semafoor seinen werd aangegeven.

De lijn leed een verlies van zeven pond per passagiersrit. Ook waren er dure onderhoudswerkzaamheden nodig. Op 30 september 1994 werd de lijn gesloten voor het publiek, met een opzegtermijn van een maand. Vanaf dat moment eindigde de Central Line op station Epping. Toen de lijn werd gesloten vervoerde deze slechts 80 passagiers per dag. Volgens de plaatselijke overlevering werd de lijn opengehouden voor het geval het kabinet moest worden geëvacueerd naar de nucleaire bunker in Kelvedon Hatch.

Cravens Heritage Trains heeft een driewagenstel uit 1960 bewaard. Dit was de trein waarmee de laatste London Underground dienst op de lijn werd gereden.

 

Aankoop en heropening

De lijn werd in 1998 gekocht door Pilot Developments. Pilot Developments staat nu bekend als Epping Ongar Railway Ltd. De Ongar Railway Preservation Society deed ook een bod om de lijn te kopen. Hun bod bedroeg 339.500 pond. Pilot Developments evenaarde echter het bod en zorgde ervoor dat London Underground het accepteerde. Martin Bell, een onafhankelijk politicus, zei dat dit "de meest controversiële grondtransactie in het kiesdistrict in jaren" was. Hij zei dat er sprake was van belangenverstrengeling met lokale politici.

De lijn werd op zondag 10 oktober 2004 heropend. Het wordt geëxploiteerd door de Epping Ongar Railway Volunteer Society. Er werd een uurdienst onderhouden tussen Ongar en North Weald. Kort na de opening werd de lijn verlengd naar Coopersale. Momenteel is het echter niet mogelijk om daar uit te stappen.

Tussen 22 januari en 9 april 2006 was de lijn gesloten voor werkzaamheden. De werkzaamheden omvatten algemeen onderhoud aan het station, onderhoud aan het rollend materieel en onderhoud aan het spoor. Het station van Ongar bleef gesloten voor werkzaamheden en algemeen onderhoud en ging op zondag 28 mei 2006 weer open voor reizigers. Aanvankelijk was het echter niet mogelijk de stationsgebouwen te gebruiken.

Eind 2007 werd het spoor verkocht aan een nieuwe particuliere eigenaar. Aanleiding was de bouwvergunning voor de woonwijk Ongar. De nieuwe eigenaar wil stoomlocomotieven terugbrengen op de lijn.

Begin 2008 werd de lijn gesloten voor passagierstreinen. Dit was om de spoorweg in staat te stellen grote technische werkzaamheden uit te voeren. De werkzaamheden houden in dat stoomlocomotieven weer op de lijn kunnen rijden. Om dit mogelijk te maken moeten er onder andere ringleidingen en seinen worden aangelegd.

 

Exploitatie van historische spoorwegen

Passagiersdiensten op de erfgoedlijn werden in 2006 en 2007 geëxploiteerd door een Class 117 diesel multiple unit. Deze eenheid wordt momenteel gerestaureerd samen met een klasse 205 DEMU. Klasse 37029 is samen met 03170 in bedrijf. Er rijdt een selectie van British Rail Mk1 en Mk2 rijtuigen op de lijn. De lijn beschikt ook over enkele kleine diesel rangeertoestellen; een Drewry rangeerder (fabrieksnummer 2566, huidig nummer D1995), door de spoorweg "Heather" genoemd, en twee Ruston 88 rangeertoestellen (RH 512572 is in dienst, RH 398616 wordt gebruikt voor reserveonderdelen en als statische display). De lijn gebruikt een Harsco-sleepboot ("Badger") voor technische werkzaamheden. De vloot van de EOR omvat ook een kleine werkwagen, een Shark-remwagen, een Dogfish-ballastwagen en een bakwagen voor permanente werkzaamheden.

Op een gegeven moment bezat de lijn twee treinen van buizenmaterieel uit 1962. De eenheden 1616 en 1491 (gevormd als een achtwagen trein) werden gekocht in 1996, en eenheid 1744 werd gekocht in 1998. Deze eenheden werden respectievelijk in 1998 en 2003 afgevoerd om te worden gesloopt nadat ze door vandalen waren vernield.