Taalkunde
Taalkunde is de studie van de taal. Mensen die taal studeren worden linguïsten genoemd.
Er zijn vijf hoofdonderdelen van de taalkunde: de studie van klanken (fonologie), de studie van delen van woorden, zoals "un-" en "-ing" (morfologie), de studie van de woordvolgorde en hoe zinnen worden gemaakt (syntaxis), de studie van de betekenis van woorden (semantiek), en de studie van de onuitgesproken betekenis van spraak die losstaat van de letterlijke betekenis van wat er gezegd wordt (bijvoorbeeld door te zeggen "ik heb het koud" om iemand de ventilator uit te laten zetten (pragmatiek).
Er zijn vele manieren om de taalkunde elke dag te gebruiken. Sommige linguïsten zijn theoretische linguïsten en bestuderen de theorie en ideeën achter taal, zoals de historische linguïstiek (de studie van de geschiedenis van taal, en hoe die is veranderd), of de studie van hoe verschillende groepen mensen taal anders kunnen gebruiken (sociolinguïstiek). Sommige linguïsten zijn toegepaste linguïsten en gebruiken linguïstiek om dingen te doen. Forensische linguïstiek wordt bijvoorbeeld gebruikt in misdaadonderzoeken, en computationele linguïstiek wordt gebruikt om computers te helpen bij het begrijpen van talen, zoals bij spraakherkenning).
Specialiteiten
De linguïstiek omvat, in haar bredere context, de evolutionaire linguïstiek, die de oorsprong van de taal in ogenschouw neemt; de historische linguïstiek, die de verandering van de taal onderzoekt; de sociolinguïstiek, die de relatie tussen taalkundige variatie en sociale structuren onderzoekt; de psycholinguïstiek, die de representatie en functie van de taal in de geest onderzoekt; de neurolinguïstiek, die de taalverwerking in de hersenen bekijkt; de taalverwerving, hoe kinderen of volwassenen taal verwerven; en de discoursanalyse, die de structuur van de teksten en de conversaties omvat.
Hoewel taalkunde de wetenschappelijke studie van de taal is, zijn een aantal andere intellectuele disciplines relevant voor de taal en kruisen ze met de taal. Zo is de semiotiek bijvoorbeeld de algemene studie van tekens en symbolen zowel binnen als buiten de taal. Literaire theoretici bestuderen het gebruik van taal in de literatuur. De linguïstiek put daarnaast uit en informeert over werk uit uiteenlopende vakgebieden als akoestiek, antropologie, biologie, informatica, menselijke anatomie, informatica, neurowetenschappen, filosofie, psychologie, sociologie en spraak-taalpathologie. Discoursanalyse is de studie van hele gesprekken of teksten.
Veel linguïsten vergelijken talen om vergelijkbare eigenschappen te vinden. Dat maakt het mogelijk om dingen te vinden die alle talen van de wereld gemeen hebben en ook de talen te leren die in een taalfamilie verwant zijn. Taalkundigen die bestuderen hoe talen gestructureerd zijn en hoe ze werken, zouden theoretische taalkunde studeren.
Een ander onderdeel van de taalkunde is het begrijpen van het gebruik van talen in de samenleving of in de wereld. Sociolinguïstiek bestudeert hoe taal wordt gebruikt in de samenleving, en historische taalkunde bestudeert hoe talen in de loop van de tijd veranderen en hoe talen in het verleden waren. Een onderdeel van de historische taalkunde is de etymologie, de studie van de geschiedenis van de woorden.
Het deel van de linguïstiek dat wil weten hoe talen in de geest werken, staat bekend als psycholinguïstiek.
Geschiedenis
Vroege taalkundigen
De studie van de taal begon in India met Pāṇini, de 5e eeuw voor Christus grammaticus die schreef over de 3.959 regels van het Sanskriet gramamr, die de verschillende soorten klinkers en medeklinkers van het Sanskriet beschreef, evenals zijn werkwoord en zelfstandig naamwoord klassen. In het Midden-Oosten schreef Sibawayh (سیبویه) een boek over Arabisch in 760 AD, Al-kitab fi al-nahw (الكتاب في, The Book on Grammar) en was de eerste bekende auteur om te praten over het verschil tussen geluiden en fonemen.
De taalkunde begon in het Westen al in het Oosten, maar de westerse taalkunde leek toen meer op filosofie en minder op de studie van de taal. Plato was de eerste westerse filosoof die over de semantiek schreef in zijn Cratylus waarin hij betoogt dat woorden begrippen vertegenwoordigen die eeuwig bestaan in de wereld van de ideeën. Het woord etymologie wordt voor het eerst gebruikt om te spreken over de geschiedenis achter de betekenis van een woord.
Vragen en antwoorden
V: Wat is taalkunde?
A: Taalkunde is de studie van taal.
V: Hoe worden mensen die taal bestuderen genoemd?
A: Mensen die taal bestuderen worden linguïsten genoemd.
V: Wat zijn de vijf hoofdonderdelen van taalkunde?
A: De vijf hoofdonderdelen van taalkunde zijn fonologie, morfologie, syntaxis, semantiek en pragmatiek.
V: Wat is fonologie?
A: Fonologie is de studie van klanken.
V: Wat is morfologie?
A: Morfologie is de studie van delen van woorden, zoals "un-" en "-ing".
V: Wat is pragmatiek?
A: Pragmatiek is de studie van de onuitgesproken betekenis van spraak die losstaat van de letterlijke betekenis van wat er gezegd wordt.
V: Wat zijn enkele voorbeelden van toegepaste taalkunde?
A: Enkele voorbeelden van toegepaste taalkunde zijn forensische taalkunde, die gebruikt wordt bij misdaadonderzoeken, en computationele taalkunde, die gebruikt wordt om computers talen te laten begrijpen, zoals bij spraakherkenning.
