Liverpool Playhouse

Geschiedenis

In 1866 werd het huidige theater geopend. Het kreeg de naam Star Music Hall. Het werd ontworpen door Edward Davies. Het verving een eerder theater genaamd de Star Concert Hall.

In 1895 werd de naam veranderd in Star Theatre of Varieties.

In 1898 werd het door Harry Percival verbeterd met een nieuwe aula en foyer. Er werd elektriciteit aangelegd.

In 1911 werd het Liverpool Repertory Theatre Limited opgericht. Basil Dean was de "controleur en producent". Het bedrijf kon het zich niet veroorloven een nieuw theater te bouwen. Het kocht het Star Theatre voor 28.000 pond (gelijk aan 2.800.000 pond in 2018). Dit maakte het het eerste repertoire in Groot-Brittannië dat een theater in eigendom had. Het gezelschap besteedde nog eens £4.000 (equivalent aan £400.000 in 2018) aan de herinrichting en modernisering van het theater. De zaal en de foyer in de kelder werden opnieuw ontworpen door Stanley Adshead. Hij was hoogleraar Civic Design aan de Liverpool School of Architecture. Het theater werd jarenlang geleid door Maud Carpenter. Het theater werd omgedoopt tot het Liverpool Repertory Theatre.

In 1916 werd het omgedoopt tot het Liverpool Playhouse.

In 1961 en 1966 werden kleine structurele wijzigingen aangebracht aan het theater.

In 1968 werd een uitbreiding in moderne stijl toegevoegd aan het noorden van het theater. Deze moest plaats bieden aan nieuwe foyers, bars, kleedkamers en een werkplaats.

In de jaren negentig ging het theatergezelschap failliet.

In 1999 werd de Liverpool and Merseyside Theatres Trust Limited opgericht als liefdadigheidsinstelling en werd het theater heropend. Het wordt samen met het Everyman Theatre beheerd door de gemeenteraad van Liverpool.

Artiesten

Als repertoiregezelschap is het theater betrokken geweest bij de carrières van acteurs en actrices die later grote bekendheid hebben verworven. Noël Coward en Gertrude Lawrence werkten bij het gezelschap als kindacteurs. Andere artiesten die bij het theater ervaring hebben opgedaan zijn Robert Donat, Lilian Braithwaite, Cecil Parker, John Gregson, Clive Brook, C. Aubrey Smith, Richard Burton, Michael Redgrave, Diana Wynyard, Rex Harrison, Patricia Routledge, Anthony Hopkins en Richard Briers.

Architectuur

Ouder gedeelte

De buitenkant van het oudere deel van het theater is gepleisterd. Het heeft een leien dak.

De ingang ligt aan het Williamsonplein. Het heeft zeven traveeën en telt drie verdiepingen. De middelste drie traveeën steken naar voren. Ze worden bekroond door een gebroken fronton. Op de begane grond bevatten de centrale traveeën drie ingangen. Deze worden gescheiden door pilaren. Deze leiden naar een verzonken portiek. Boven elke ingang bevindt zich een architraaf met een bovenlicht. De zijtraveeën bevatten aan elke zijde twee ronde en één platte ingang. Er zijn drie blinde ronde ramen. In de middenverdieping worden de traveeën gescheiden door pilasters. De drie middelste traveeën hebben elk een balustrade en een venster met een timpaan met een rondboog. De drie zijtraveeën hebben elk een venster met een kroonlijst en daarboven een rond venster. Langs de bovenste verdieping zijn oculi tussen gelambriseerde pilasters. Op de top van elk van de twee zijtraveeën staat een koepel op een korte Toscaanse zuilengalerij.

In het oudere deel van het theater zijn twee balkons. Deze worden ondersteund door gietijzeren zuilen. Het interieur is versierd in Griekse Revivalstijl.

Nieuwere sectie

Het nieuwere deel is van beton. Het is grotendeels met glas bekleed.

Op de begane grond bevinden zich toegangsdeuren. Daarboven is het gebouw opgebouwd rond drie cilinders. De grootste begint op de eerste verdieping en telt twee verdiepingen. Hij is vrijdragend vanaf een centrale kolom. Aan de linkerkant is een kleinere cilinder, uitkragend uit een aparte kolom, die aansluit op de grotere cilinder.

In het geheel zit een holle kolom met daarin de trap.

Beoordeling en kritiek

Het theater is opgenomen in de Nationale Erfgoedlijst voor Engeland. Op 14 maart 1975 werd het aangewezen als Grade II* monument. De lijst citeert het Architects' Journal van 1968. Hierin staat dat het oudere gedeelte "belangrijk is als een vroeg en zeldzaam werk van een van de pioniers van de Liverpool School of Architecture, in de Griekse stijl die de school destijds voorstond". Over het nieuwere deel wordt gezegd dat het "een briljant concept is, met veel plezier gerealiseerd, dat gebruik maakt van asymmetrische volumes en steeds wisselende ruimtes, maar toch eenheid en ook evenwicht bereikt met de aangrenzende Victoriaanse gevel".

In de reeks Buildings of England zeggen de architectuurhistorici Richard Pollard en Nikolaus Pevsner over het nieuwere gedeelte dat het "een spectaculaire compositie is die een sfeer van opwinding en anticipatie creëert, precies goed voor een theaterfoyer".