Mijnen onder Parijs
De mijnen van Parijs (in het Frans Carrières de Paris - "steengroeven van Parijs") bestaan uit een aantal verlaten, ondergrondse mijnen onder Parijs, Frankrijk, die met elkaar verbonden zijn door grote kamers die galerijen worden genoemd. Er bestaan drie hoofdnetten; het grootste, het "grand réseau sud" genaamd, ligt onder de arrondissementen Ve, VIe, XIVe en XVe, een tweede onder het XIIIe arrondissement, en een derde onder het XVIe, hoewel er andere, kleinere netten te vinden zijn onder bijvoorbeeld het XIIe, XIVe en XVIe. De mijnen en galerijen hebben samen een lengte van ongeveer 280 kilometer.
Het verkennen van de mijnen is niet toegestaan door de prefectuur en betrapten krijgen zware boetes. Een beperkt deel van het netwerk (1,7 km) werd in het verleden gebruikt als ondergronds ossuarium (opslagplaats voor menselijke beenderen), bekend als de catacomben van Parijs, en kan legaal worden bezocht vanaf de ingang op de Place Denfert-Rochereau. Het hele netwerk wordt gewoonlijk, maar ten onrechte, "de catacomben" genoemd. Ondanks de beperkingen wordt het netwerk vaak bezocht door stedelijke ontdekkingsreizigers die in de volksmond catafielen worden genoemd.
Overstroomde galerij onder Rue de la Voie Verte
Ossuarium
In de loop van de 18e eeuw zorgde de groeiende bevolking van Parijs ervoor dat de bestaande begraafplaatsen volliepen, waardoor bezorgdheid ontstond over de volksgezondheid. Tegen het einde van de 18e eeuw werd besloten drie nieuwe grote begraafplaatsen aan te leggen en de bestaande begraafplaatsen binnen de stadsgrenzen af te breken. De menselijke resten werden langzaam overgebracht naar een verbouwd gedeelte van de verlaten mijnen, dat later een ossuarium zou worden. De ingang bevindt zich op het huidige Place Denfert-Rochereau.
Het ossuarium werd een toeristische attractie vanaf het begin van de 19e eeuw en is sinds 1867 regelmatig opengesteld voor het publiek. Hoewel het officieel het Ossuaire Municipal heet, is het algemeen bekend onder de naam "de catacomben". Hoewel het hele netwerk van Parijse mijnen geen begraafplaats als zodanig is, wordt de term "catacomben" vaak gebruikt om het hele netwerk aan te duiden.
Beenderen van het voormalige Cimetière de la Madeleine
Verwante pagina's
- Cataphile
Vragen en antwoorden
V: Wat zijn de Mijnen van Parijs?
A: De Mijnen van Parijs zijn een reeks verlaten, ondergrondse mijnen onder Parijs, Frankrijk, die met elkaar verbonden zijn door grote kamers die galerijen genoemd worden.
V: Hoeveel hoofdnetwerken zijn er in de Mijnen van Parijs?
A: Er zijn drie hoofdnetwerken in de Mijnen van Parijs.
V: Waar ligt het grootste netwerk van de Mijnen van Parijs?
A: Het grootste netwerk van de Parijse mijnen ligt onder de arrondissementen Ve, VIe, XIVe en XVe.
V: Mogen mensen de mijnen van Parijs verkennen?
A: Nee, het verkennen van de mijnen van Parijs is niet toegestaan door de prefectuur en mensen die betrapt worden krijgen zware boetes.
V: Wat is het beperkte deel van het netwerk dat legaal bezocht kan worden?
A: Het beperkte deel van het netwerk dat legaal bezocht mag worden is een stuk van 1,7 km dat in het verleden gebruikt werd als ondergronds ossuarium (opslagplaats voor menselijke botten) en bekend staat als de catacomben van Parijs.
V: Hoe wordt het hele netwerk gewoonlijk maar ten onrechte genoemd?
A: Het hele netwerk wordt vaak maar ten onrechte "de catacomben" genoemd.
V: Wie doorkruist het netwerk ondanks de beperkingen?
A: Stedelijke ontdekkingsreizigers, in de volksmond catafielen genoemd, bezoeken het netwerk vaak ondanks de beperkingen.
