Mujaddid | hervormer die tot taak heeft de fouten die onder de moslims zijn opgetreden te verwijderen

Mujaddid (Arabisch: مجدد) in de Islam is een hervormer die de taak heeft om fouten die onder de moslims zijn opgetreden te verwijderen. Het is hun taak om de mensen de grote religieuze waarheden te tonen die de moslimgemeenschap onder ogen moet zien. Volgens de populaire moslimtraditie verwijst het naar een persoon die bij elke eeuwwisseling van de islamitische kalender verschijnt om de islam nieuw leven in te blazen, hem te zuiveren van vreemde elementen en hem te herstellen in zijn ongerepte zuiverheid. In onze tijd wordt een mujaddid gezien als de grootste moslim van een eeuw.

Er bestaan ikhtilaf (meningsverschillen) tussen vatbare hadith-specialisten. Geleerden en historici zoals Al-Dhahabi en Ibn Hajar al-Asqalani hebben geïnterpreteerd dat de term mujaddid ook kan worden opgevat als meervoud, dus verwijzend naar een groep mensen.

Het Arabische woord mujaddid betekent "hervormer", "renovator", "reviver", "vernieuwer" of "regenerator". Het is iemand die de religie nieuw leven inblaast en vernieuwt. Het begrip tajdid (vernieuwing of herleving) en de term mujaddid komen eerder uit een hadith, een uitspraak van de Profeet Mohammed. Deze hadith is opgeschreven door Abu Dawood in zijn Sunan, een van de zes gezaghebbende soennitische verzamelingen van uitspraken van de Profeet. In deze hadith zegt de Profeet:

"Voorwaar, Allah (God) zendt naar (of zal voor) deze Ummah (de Islamitische natie) aan het hoofd (het begin of het einde) van elke honderd jaar iemand (of mensen) die voor haar haar godsdienst zal vernieuwen (of doen herleven)."

Dit betekent dat hervorming in de wezenlijke aard van de Islam ligt en dat moslims voortdurend worden opgeroepen hard te werken om nieuwe ideeën te laten samengaan met de traditie. Het betekent ook dat niet alles in de islamitische traditie nuttig en goed is voor deze moderne tijd; er zijn bepaalde dingen die in het verleden mogelijk waren, maar nu niet meer relevant zijn. Slavernij zou een uitstekend voorbeeld zijn.

Het begrip tajdid in het islamitische denken

Tajdid (vernieuwing) in het islamitische denken betekent het vernieuwen van de ideologie die het intellectuele product van de moslims vertegenwoordigt op het gebied van wetenschap, kennis en ijtihad om de islam te interpreteren en de regels ervan te begrijpen en te verklaren.

Al-Suyuti vermeldt in zijn boek Al-Jami' al-Sagheer: "Het vernieuwen van de religie betekent het vernieuwen van haar leiding, het verduidelijken van haar waarheid en precedent, het weerleggen van de vernieuwingen en het extremisme die aan haar volgelingen worden voorgesteld of hun onwil om haar te handhaven, en het volgen van haar regels in het beheer van de belangen van de mensen en het recht van de samenleving en de beschaving."

Een van de meest manifeste aspecten van tajdid (vernieuwing) in het islamitische denken is de vernieuwing van de islamitische wetenschappen als volgt:

De wetenschap van de islamitische leer.
De beginselen van de islamitische jurisprudentie.
De wetenschap van de rechtspraak.
De wetenschap van de sunnah.
De wetenschap van de exegese van de Koran (tafsir).
De wetenschap van zuivering en gedragscode (Soefisme).
De biografie van de Profeet en de islamitische geschiedenis.

Mujaddids kunnen prominente geleerden, vrome heersers en militaire bevelhebbers zijn.

De hervormers in de islam

Er is geen formeel mechanisme om een mujaddid aan te wijzen. Van de personen op deze lijst wordt beweerd dat zij Mujaddid zijn.

Hoewel er in de soennitische islam geen formeel mechanisme bestaat om een mujaddid aan te wijzen, bestaat er vaak een consensus onder de bevolking.

1e eeuw AH

Al-Hasan al-Basri (21-110 A.H./642-728 A.D.)
Umar ibn Abd al-Aziz (63-101 A.H./682-720 A.D.)
Abu Hanifah (80-150 A.H./702-772 A.D.)
Malik ibn Anas (93-179 A.H./711-795 A.D.)

2e eeuw AH

Muhammad ibn Idris al-Shafi'i (150-204 A.H./767-820 A.D.)
Ahmad ibn Hanbal (164-241 A.H./781-855 A.D.)

3e eeuw AH

Abu al-Hasan al-Ash'ari (260-324 A.H./873-935 A.D.)
Abu Mansur al-Maturidi (238-333 A.H./852-944 A.D.)
Abu Ja'far al-Tahawi (239-321 A.H./853-933 A.D.)
Ibn Surayj (249-306 A.H./864-918 A.D.)

4e eeuw AH

Abu Bakr al-Baqillani (338-403 A.H./950-1013 A.D.)
Ibn Furak (330-406 A.H./941-1015 A.D.)
Al-Hakim al-Nishapuri (321-405 A.H./933-1014 A.D.)
Abu Hamid al-Isfarayini (344-406 A.H./955-1015 A.D.)
Abu al-Tayyib Sahl al-Sa'luki (000-404 A.H./000-1013/14 A.D.)
Ibn Hazm al-Andalusi (384-456 A.H./994-1064 A.D.)
Abu al-Ma'ali al-Juwayni (419-478 A.H./1028-1085 A.D.)

5e eeuw AH

Abu Hamid al-Ghazali (450-505 A.H./1058-1111 A.D.)
Ibn al-Jawzi (509/510-597 A.H./1116-1201 A.D.)
Ahmad al-Rifa'i (512-578 A.H./1118-1182 A.D.)

6e eeuw AH

Fakhr al-Din al-Razi (543/44-606 A.H./1149-1209 A.D.)
Abu al-Qasim al-Rafi'i (555-623 A.H./1160-1226 A.D.)
Al-Baydawi (000-685 A.H./000-1286 A.D.)
Al-'Izz ibn 'Abd al-Salam (577-660 A.H./1181/82-1262 A.D.)

7e eeuw AH

Ibn Daqiq al-'ld (625-702 A.H./1228-1302 A.D.)
Ibn 'Ata' Allah al-Sakandari (658-709 A.H./1259-1309 A.D.)
Ibn Battuta (703-779 A.H./1304-1377 A.D.)
Abu Ishaq al-Shatibi (720-790 A.H./1320-1388 A.D.)
Al-Taftazani (722-793 A.H./1322-1390 A.D.)

8e eeuw AH

Siraj al-Din al-Bulqini (724-805 A.H./1324-1403 A.D.)
Zain al-Din al-'Iraqi (725-806 A.H./1325-1404 A.D.)
Ibn Khaldun (732-808 A.H./1332-1406 A.D.)

9e eeuw AH

Jalal al-Din al-Suyuti (849-911 A.H./1445-1505 A.D.)
Zakariyya al-Ansari (823-926 A.H./1420-1520 A.D.)

10e eeuw AH

Shams al-Din al-Ramli (919-1004 A.H./1513-1596 A.D.)
Khayr al-Din al-Ramli (993-1081 A.H./1585-1671 A.D.)
Ahmad Sirhindi (971-1034 A.H./1564-1624 A.D.)

11e eeuw AH

Aurangzeb (1068-1118 A.H./1658-1707 A.D.)
'Abdallah ibn 'Alawi al-Haddad (1044-1132 A.H./1634-1719 A.D.)
Shah Waliullah Dehlawi (1114-1176 A.H./1703-1762 A.D.)

12e eeuw AH

Murtada al-Zabidi (1145-1205 A.H./1732-1791 A.D.)
Ahmad ibn 'Ajiba (1160-1224 A.H./1747-1809 A.D.)
Shah Abdul Aziz Dehlawi (1159-1239 A.H./1746-1824 A.D.)

Dertiende eeuw (14 november 1882)

Muhammad Abduh (1849-1905)
Said Nursî (1878-1960)

Veertiende Eeuw (21 november 1979)

Ahmed Raza Khan ( 1865 - 1921)
Muhammad Nasiruddin al-Albani (1914-1999)

Sjeik Mahmoud Shaltout

Heersers en veroveraars zoals Saladin, Tamerlane, Shah Rukh, Mehmet II, Selim I, Suleiman, Aurangzeb en Tipu Sultan werden in de volksmond vaak aangekondigd als mujaddids voor hun rol in de politieke islam (Saladin, Ottomaanse Selim I en Suleiman I hadden de titel van Bewaarder van de Twee Heilige Moskeeën).

Controversiële cijfers

Ibn Taymiyyah (661-728 A.H./1263-1328 A.D.)
Usman dan Fodio (1167-1233 A.H./1754-1817 A.D.)
Al-Albani (1332-1420 A.H./1914-1999 A.D.)

Vragen en antwoorden

V: Wat is een Mujaddid?

A: Een Mujaddid is een islamitische hervormer die tot taak heeft de fouten die onder de moslims zijn opgetreden te verwijderen en de mensen de grote religieuze waarheden te tonen die de moslimgemeenschap onder ogen moet zien.

V: Wat betekent de term Mujaddid?

A: Het Arabische woord mujaddid betekent "hervormer", "renovator", "reviver", "vernieuwer" of "regenerator". Het is iemand die de religie nieuw leven inblaast en vernieuwt.

V: Hoe is het begrip tajdid (vernieuwing of herleving) ontstaan?

A: Het begrip tajdid (vernieuwing of herleving) en de term mujaddid zijn afkomstig van een hadith, een uitspraak van Profeet Mohammed die door Abu Dawood is opgeschreven in zijn Sunan, een van de zes gezaghebbende soennitische verzamelingen van uitspraken van de Profeet.

V: Wie worden beschouwd als de grootste moslims in onze tijd?

A: In de hedendaagse tijd wordt een mujaddid gezien als de grootste moslim van een eeuw.

V: Is er onenigheid tussen verschillende hadith-specialisten over dit onderwerp?

A: Ja, er is onenigheid tussen verschillende hadith-specialisten over dit onderwerp. Geleerden en historici zoals Al-Dhahabi en Ibn Hajar al-Asqalani hebben geïnterpreteerd dat de term mujaddid ook kan worden opgevat als meervoud, dus verwijzend naar een groep mensen.

V: Roept de Islam op tot hervormingen?

A: Ja, de Islam roept op tot hervormingen omdat dit deel uitmaakt van haar wezenlijke aard en moslims worden voortdurend opgeroepen om hard te werken om nieuwe ideeën te laten samengaan met de traditie.