Naguib Mahfouz
Naguib Mahfouz (11 december 1911 - 30 augustus 2006) was een Egyptische romanschrijver die in 1988 de Nobelprijs voor de Literatuur won.
Hij wist de Arabische literatuur te moderniseren. Hij is een van de weinige schrijvers van de Arabische literatuur die thema's van het existentialisme verkende.
Biografie
Naguib Mahfouz werd geboren in de wijk Gamaliya in Caïro en werd genoemd naar professor Naguib Pasha Mahfouz (1882-1974), de beroemde koptische arts die hem ter wereld bracht. In zijn jeugd las Mahfouz veel. Zijn moeder nam hem vaak mee naar musea en de Egyptische geschiedenis werd later een belangrijk thema in veel van zijn boeken.
De Egyptische Revolutie van 1919 had een sterk effect op Mahfouz, hoewel hij toen pas zeven jaar oud was. Vanuit het raam zag hij vaak Engelse soldaten schieten op de demonstranten[] , mannen en vrouwen. "Je zou kunnen zeggen," merkte hij later op, "dat de revolutie van 1919 het enige was dat de zekerheid van mijn jeugd het meest aan het wankelen bracht."
Vóór de Nobelprijs waren slechts enkele van zijn romans in het Westen verschenen. Vanwege zijn uitgesproken steun voor het verdrag van Anwar el Sadat met Israël werden zijn boeken in veel Arabische landen verboden, tot hij de Nobelprijs won.
Zoals vele Egyptische schrijvers en intellectuelen stond Mahfouz op een "dodenlijst" van islamitische fundamentalisten. Hij verdedigde Salman Rushdie nadat de Iraanse leider Ruhollah Khomeini hem ter dood had veroordeeld, maar later bekritiseerde hij Rushdies Satanische Verzen als "beledigend" voor de islam.
Voor zijn dood was Mahfouz de oudste levende Nobelprijswinnaar voor Literatuur en de derde oudste aller tijden, alleen Bertrand Russell en Halldor Laxness waren ouder. Ten tijde van zijn dood was hij de enige Arabischtalige schrijver die de Nobelprijs voor Literatuur had gewonnen.
Werkt
|
|
Gerelateerde pagina's
- Lijst van Nobelprijswinnaars per land
