Oxford-beweging
De Oxford-beweging was een religieuze beweging binnen de Church of England, gevestigd aan de Universiteit van Oxford, die in 1833 begon. De leden van deze beweging stonden bekend als 'Tractarians' (uit Tracts for the Times, een verzameling boeken, pamfletten en essays waarin hun geloof werd beschreven); tegenstanders van de beweging noemden hen Newmanites (voor 1845) en Puseyites (vanaf 1845), naar John Henry Newman en Edward Bouverie Pusey, twee vooraanstaande Tractarians. De leden van de beweging probeerden de katholieke leer en vormen van dienstbaarheid (hoe de zondagsdiensten en andere vormen van aanbidding in de Anglicaanse kerken werden uitgevoerd, de Oxford-beweging die deze meer op een katholieke mis wilde laten lijken) terug te brengen in de Kerk van Engeland. Ze geloofden ook dat de anglicaanse kerk een 'apostolische' kerk was, die rechtstreeks verbonden was met de kerk van de heiligePetrus en de andere apostelen. John Keble was een andere leider van de beweging.
Na de publicatie van negentig Tracts besloot Newman in Tract 90 dat de Branch Theory (dat de Anglicaanse, Oost-orthodoxe en Romeinse kerken allemaal deel uitmaakten van de ene kerk) niet voldoende was, en bekeerde zich tot het katholicisme, en werd later kardinaal. Vijanden van de Beweging dachten dat dit bewees dat ze probeerden zich te herenigen met Rome. Anderen volgden Newman naar Rome (bijvoorbeeld Henry Edward Manning, een andere belangrijke Tractariër, die zich in 1851 bekeerde), terwijl anderen, zoals Pusey en John Keble, in de Anglicaanse Kerk bleven om het werk van de hervorming voort te zetten.
Vandaag de dag is het vertegenwoordigd in het 'Anglo-katholieke' of Hoge Kerk (meer katholiek, in tegenstelling tot Lage Kerk, meer protestants) deel van de Anglicaanse Kerk, het kleinere, conservatieve deel. De laatste tijd, nu de Anglicaanse Kerk debatteert over de vraag of vrouwelijke geestelijken moeten worden toegelaten, hebben sommige Anglo-katholieken, zoals Mgr. Burnham, Mgr. Newton en zestig priesters de Kerk verlaten en zich uit protest tot Rome bekeerd, omdat ze niet geloven dat vrouwelijke bisschoppen, of vrouwelijke priesters moeten worden toegelaten.
John Henry Newman
De kerk van Allerheiligen, Margaret Street, Londen, 1859: het ontwerp werd beïnvloed door de ideeën van de Oxford-beweging.
Meer informatie
- Michael Chandler Een inleiding tot de Oxford-beweging. New York: Kerkuitgeverij, 2003
Vragen en antwoorden
V: Wat was de Oxford Beweging?
A: De Oxford Beweging was een religieuze beweging binnen de Church of England, gebaseerd op de Universiteit van Oxford, die begon in 1833. Leden van deze beweging stonden bekend als "Tractarians" en zij probeerden de katholieke leer en dienstvormen terug te brengen in de Church of England.
V: Wie waren enkele belangrijke leiders van de beweging?
A: John Henry Newman, Edward Bouverie Pusey en John Keble waren allen belangrijke leiders van de Oxford Beweging.
V: Wat is de vertakkingstheorie?
A: De Branch Theory is een geloof dat de Anglicaanse, Oosters-Orthodoxe en Roomse Kerken allemaal deel uitmaken van één Kerk.
V: Zijn er leden die zich tot het katholicisme hebben bekeerd?
A: Ja, na de publicatie van negentig traktaten besloot John Henry Newman dat de Branch Theory niet voldoende was en bekeerde hij zich tot het katholicisme. Andere leden zoals Henry Edward Manning volgden ook door zich in 1851 te bekeren.
V: Hoe is de Oxford Beweging tegenwoordig vertegenwoordigd?
A: Tegenwoordig is zij vertegenwoordigd in het "Anglo-Catholic" of High Church deel van de Anglicaanse Kerk - het kleinere conservatieve deel.
V: Wat is er onlangs gebeurd met vrouwelijke geestelijken in relatie tot de Anglo-katholieken?
A: Door de recente debatten over het toelaten van vrouwelijke geestelijken in de Anglicaanse kerken hebben sommige Anglo-katholieken, zoals bisschop Burnham en bisschop Newton, hun kerk verlaten en zich tot Rome bekeerd uit protest, omdat zij vinden dat vrouwelijke bisschoppen of priesters niet mogen worden toegelaten.
