Quasar

Quasars of quasi-stellaire radiobronnen zijn de meest energieke en verre actieve galactische kernen (AGN).

Ze zijn vrij klein in vergelijking met de energie die ze uitstoten. Quasars zijn niet veel groter dan het zonnestelsel. Het mechanisme van de helderheidsveranderingen gaat waarschijnlijk gepaard met relativistische stralen van stralen die bijna direct op ons gericht zijn. De hoogste roodverschuiving quasar die bekend is (vanaf juni 2011[update]) heeft een roodverschuiving van 7,085, wat betekent dat het ongeveer 29 miljard lichtjaren van de Aarde is. Deze schatting is gemaakt aan de hand van het concept van de comoving distance.

Wetenschappers zijn het er nu over eens dat een quasar een compact gebied is in het centrum van een massief sterrenstelsel dat een centraal supermassief zwart gat omsluit. Zijn grootte is 10-10.000 keer de Schwarzschildstraal van het zwarte gat. De energie die door een quasar wordt uitgestraald is gravitatie energie, gecreëerd door de massa die op de accretieschijf rond het zwarte gat valt.

Quasars zijn extreem lichtgevend. Ze werden voor het eerst geïdentificeerd als hoge roodverschuivende bronnen van elektromagnetische straling, waaronder radiogolven en zichtbaar licht. Het licht (en andere energie) leek meer op sterren dan op grote bronnen zoals sterrenstelsels. Aan de andere kant hadden hun spectra zeer brede emissielijnen, in tegenstelling tot alle bekende van sterren, vandaar "quasi-stellar". Hun lichtkracht kan 100 keer groter zijn dan die van de Melkweg.

De accretieschijven van de centrale superzware zwarte gaten kunnen ongeveer 10% van de massa van een object in energie omzetten. Dit mechanisme verklaart waarom quasars vaker voorkwamen in het vroege universum, omdat deze energieproductie eindigt wanneer het supermassieve zwarte gat al het gas en stof in de buurt verbruikt.

Dit betekent dat de meeste melkwegstelsels, inclusief onze eigen Melkweg, door een actief stadium kunnen zijn gegaan als een quasar of een andere klasse van actieve melkwegstelsels. Ze zijn nu inactief omdat ze geen aanvoer van materie hebben om zich in hun centrale zwarte gaten te voeden en zo straling te genereren.

De weergave van ULAS J1120+0641, een zeer verre quasar aangedreven door een zwart gat met een massa die twee miljard keer zo groot is als die van de zon. Krediet: ESO/M. KornmesserZoom
De weergave van ULAS J1120+0641, een zeer verre quasar aangedreven door een zwart gat met een massa die twee miljard keer zo groot is als die van de zon. Krediet: ESO/M. Kornmesser

Het röntgenbeeld van Chandra is van de quasar PKS 1127-145, een zeer lichtgevende bron van röntgenstraling en zichtbaar licht ongeveer 10 miljard lichtjaren van de aarde. Een enorme röntgenstraal strekt zich uit over minstens een miljoen lichtjaren vanaf de quasar. Het beeld is 60 boogseconden aan een zijde. RA 11h 30m 7.10s dec -14° 49' 27" in krater. Waarnemingsdatum: 28 mei 2000. Instrument: ACIS.Zoom
Het röntgenbeeld van Chandra is van de quasar PKS 1127-145, een zeer lichtgevende bron van röntgenstraling en zichtbaar licht ongeveer 10 miljard lichtjaren van de aarde. Een enorme röntgenstraal strekt zich uit over minstens een miljoen lichtjaren vanaf de quasar. Het beeld is 60 boogseconden aan een zijde. RA 11h 30m 7.10s dec -14° 49' 27" in krater. Waarnemingsdatum: 28 mei 2000. Instrument: ACIS.

Gravitationele lens HE 1104-1805.Zoom
Gravitationele lens HE 1104-1805.


AlegsaOnline.com - 2020 / 2023 - License CC3