Sundown town
Een sundown town is een stad die opzettelijk volledig blank is of was. De term wordt veel gebruikt in de Verenigde Staten in gebieden van Ohio tot Oregon en ver in het zuiden. De term komt van borden waarop zou staan dat gekleurde mensen voor zonsondergang de stad moesten verlaten. De minderheden mochten de stad na zonsondergang niet meer bezoeken of er overnachten (zelfs niet als betalende hotelklant). Dergelijke steden worden soms ook "sunset towns" of "gray towns" genoemd.
Geschiedenis
Sommige steden plaatsten borden aan de grens van de stad met uitspraken zoals die in Hawthorne, Californië, waarop stond "Nigger, Don't Let The Sun Set On YOU In Hawthorne" in de jaren 1930.
In sommige gevallen was het weren van minderheden het officiële beleid van de stad, door middel van beperkende convenanten die in de eigendomsakten waren opgenomen, of door afspraken tussen de makelaars van de gemeenschap. In andere gevallen werd het beleid afgedwongen door intimidatie. Politieagenten konden bijvoorbeeld alle minderheden aanhouden die na zonsondergang werden aangetroffen.
Hoewel niemand het aantal sundown towns in de Verenigde Staten kent, was de grootste schatting dat de natie er enkele duizenden telde. Het grootste deel van de bevestigde sundown towns ligt in de staat Illinois. Het is moeilijk om sunset towns te bevestigen omdat de steden geen officiële documenten hebben bewaard, of niet willen laten zien, waarop hun status als sundown town staat vermeld. Bijvoorbeeld, One Hundred Years of Progress: The Centennial History of Anna, Illinois, hoewel meer dan 400 pagina's lang, vermeldt nooit Anna's uitwijzing van Afrikaanse Amerikanen in 1909, de sundown borden aan de noordelijke en zuidelijke stadsgrenzen in 1954, of iets anders over ras.
Sinds de burgerrechtenbeweging van de jaren vijftig en zestig, en vooral sinds de Civil Rights Act van 1968 rassendiscriminatie bij de verkoop, verhuur en financiering van woningen verbood, is het aantal sundown towns afgenomen. Zoals de socioloog James Loewen in zijn boek over dit onderwerp schrijft, is het echter onmogelijk om het aantal sundown towns op een bepaald moment precies te tellen, omdat de meeste steden geen administratie bijhouden van de verordeningen of borden die de sundown status van de stad aangeven. Zijn boek Sundown Towns: A Hidden Dimension of American Racism, merkt op dat honderden steden in heel Amerika op enig moment in hun geschiedenis sundown towns zijn geweest.
Het boek van Loewen vermeldt dat de status van zonsondergang meer inhield dan alleen dat Afro-Amerikanen niet in deze steden konden wonen. In wezen werden alle Afro-Amerikanen (of soms andere groepen) die na zonsondergang de sundown steden binnenkwamen, onderworpen aan pesterijen, bedreigingen en gewelddadigheden, tot en met lynchen aan toe.
Andere geviseerde minderheden
Naast de verdrijving van Afro-Amerikanen uit sommige kleine steden, werden ook Chinese Amerikanen en andere minderheden verdreven uit sommige steden waar zij woonden. Loewen geeft als voorbeeld dat in 1870 de Chinezen een derde van de bevolking van Idaho uitmaakten. Na een golf van geweld en een anti-Chinese conventie in Boise in 1886 was er in 1910 bijna geen enkele meer over. De stad Gardnerville, Nevada, zou dagelijks om 18.00 uur op een fluitje hebben geblazen om de inheemse Amerikanen te waarschuwen voor zonsondergang te vertrekken. Bovendien werden Joden geweerd uit sommige steden met zonsondergang, zoals Darien, Connecticut.
Boeken die verwijzen naar Sundown towns
Het boek van James Loewen, Sundown Towns beschrijft sundown towns. Verschillende andere boeken tonen ook het bestaan van sundown towns aan. Sundown towns worden genoemd in Following the Color Line, door Ray Stannard Baker; Free But Not Equal, door V. Jacque Voegeli; Black Ohio and the Color Line, door David Gerber; The Negro in Indiana, door Emma Thornbrough; Mobile Americans: Residential and Social Mobility in Omaha, door Howard Chudacoff; Race and Kinship in a Midwestern Town, door James DeVries; The Sociogenesis of a Race Riot, door Roberta Senechal. Visuele behandelingen zijn Robby Heason, Trouble Behind (Cicada Films, 1990), en Marco Williams, Banished (banishedthefilm.com/).
