Surfactant
Een oppervlakte-actieve stof is een chemische stof die de oppervlaktespanning van een vloeistof verlaagt. Door de lagere oppervlaktespanning kan de vloeistof beter in dingen trekken, en kunnen gemakkelijker belletjes ontstaan. Een vloeistof die bubbelt en in dingen trekt is beter in schoonmaken, dus worden oppervlakte-actieve stoffen gebruikt in zeep.
Gebruikt
Jaarlijks wordt 15 miljoen ton oppervlakteactieve stoffen gemaakt. De helft daarvan wordt gebruikt in zeep; de rest wordt op allerlei manieren gebruikt, onder meer voor het maken van tandpasta en beton.
Een populaire oppervlakteactieve stof is natriumlauriersulfaat, ook wel natriumdodecylsulfaat of SDS genoemd. SDS is een goedkope, veelgebruikte oppervlakteactieve stof die wordt gebruikt in bijna elke tandpasta en veel shampoos, bodywash en scheercrèmes.
Veiligheid en milieu
Kleine hoeveelheden van de meeste oppervlakte-actieve stoffen zijn meestal niet schadelijk voor mens of dier, hoewel ze pijnlijk kunnen zijn als ze in de ogen komen. Zeer grote hoeveelheden oppervlakte-actieve stoffen kunnen dieren doden, maar de hoeveelheid varieert afhankelijk van de oppervlakte-actieve stof.
Grotere hoeveelheden oppervlakteactieve stoffen kunnen een probleem vormen in het milieu, waar ze de bodem meer water laten vasthouden dan normaal, maar dit probleem verdwijnt meestal na een paar dagen.
