Bridge to Terabithia

Kavel

Jesse "Jess" Aarons (Josh Hutcherson) is een vijfde klasser die kunstenaar wil worden. Hij woont met zijn financieel arme familie in Lark Creek. Hij rijdt met zijn zusje, May Belle (Bailee Madison), met de bus naar school. Hij vermijdt de schoolprediker, Janice Avery (Lauren Clinton). In de klas plagen zijn klasgenoten, Scott Hoager (Cameron Wakefield) en Gary Fulcher (Elliot Lawless) hem. Een nieuwe leerling van zijn leeftijd, Leslie Burke (AnnaSophia Robb), komt naar de school. In de pauze gaat Jess naar een loopevenement, waarvoor hij thuis heeft getraind. Leslie komt er ook in. Ze slaagt erin om alle jongens te verslaan, inclusief Jess. Dat irriteert Jess. Terwijl ze naar huis gaan, leren Jess en Leslie dat ze buren zijn.

Later op de avond wordt Jess boos als hij merkt dat zijn zusje in zijn notitieboekje heeft getekend. Zijn strenge vader (Robert Patrick) kiest de kant van haar. De volgende dag op school prijst Leslie de tekenvaardigheid van Jess. Dit is nadat ze zijn notitieboekje heeft gezien. Ze worden al snel beste vrienden. Na school gaan ze het bos in. Daar zwaaien ze over een beekje aan een touw. Jess en Leslie vinden een verlaten boomhut en een kapotte vrachtwagen aan de andere kant van de kreek. Ze vinden een nieuwe wereld uit, die ze Terabithia noemen. De fantasiewereld weerspiegelt hun leven. Het komt tot leven als ze het gebied verkennen. De komende dagen brengen Jess en Leslie hun vrije tijd door in de boomhut en leren ze elkaar kennen.

Leslie geeft Jess een kunstkit voor zijn verjaardag. Dit bevalt Jess erg goed. Later geeft hij haar een puppy. Ze noemt het Prins Terrien. Eenmaal in Terabithia vechten ze met verschillende wezens, waaronder een trol die lijkt op Janice Avery, de schoolpester. Op school laat May Belle haar vriendin Alexandra zien wat ze voor haar snack heeft, Twinkies. Jess vertelt haar dat ze niet over hen moet opscheppen. In de pauze vertelt May Belle aan Jess en Leslie dat Janice haar Twinkies heeft gestolen. Leslie raakt gefrustreerd door Janice's vergoeding voor het betreden van het toilet. Jess en Leslie spelen een trucje met Janice. Iedereen lacht haar uit bij de bus hiervoor.

Als Leslie's ouders klaar zijn met het schrijven van hun boek, helpen zij en Jess met het schilderen van hun huis. Jess is onder de indruk van het geluk van haar ouders en kijkt naar de familie. Op school hoort Leslie vrijdag Janice huilen in de badkamer. Nadat Leslie met haar praat, leert ze dat de reden waarom Janice een pestkop is, is dat ze misbruikt wordt door haar vader. Ze worden vrienden. Jess en Leslie nemen Prins Terrein mee naar Terabithia. Daar vechten ze tegen verschillende wezens die eruit zien als studenten op hun school. Ze besluiten naar huis te gaan als het begint te regenen. De kreek wordt hoger dan ooit door de regen.

De volgende ochtend nodigt mevrouw Edmunds (Zooey Deschanel), de muziekleraar van Jess, hem uit voor een één-op-één excursie naar een kunstmuseum. Jess probeert zijn moeder om toestemming te vragen. Als ze half slaapt, neemt hij haar gemompel als goedkeuring. Jess vraagt Leslie niet om mee te komen. Als hij thuiskomt, vindt Jess dat zijn vader en moeder zich zorgen maken. Dat komt omdat ze niet wisten waar hij was. Zijn vader vertelt hem dat Leslie die ochtend is verdronken in de rivier. Dit gebeurde toen Jess naar het museum ging. Jess is erg verdrietig om dit te horen. Hij bezoekt het huis van de familie Burke met zijn ouders om hun respect te betuigen. Leslie's vader, Bill Burke (Latham Gaines), vertelt Jess dat ze van hem hield. Hij bedankt hem voor het feit dat hij een zeer goede vriendin voor haar was, omdat ze geen vrienden kon maken op haar oude school. Jess voelt zich erg schuldig voor Leslie's dood. Zijn vader troost hem om hun vriendschap voor haar in stand te houden. Jess besluit zich Terabithia opnieuw voor te stellen en bouwt een brug over de rivier om een nieuwe heerser te verwelkomen. Hij nodigt zijn zus, May Belle, uit om Terabithia binnen te gaan. Ze is opgetogen, want ze mocht niet eerder naar binnen. Zij en Jess maken Terabithia nog beter, met Jess als koning en zijn zus als prinses.

Productie

De productie voor de film begon in februari 2006, met een budget van ongeveer 20 miljoen dollar. De hoofdfotografie voor de film werd in zestig dagen in Auckland, Nieuw-Zeeland, gemaakt. De montage van de film duurde tien weken. De postproductie, het mixen van muziek en de visuele effecten duurden een paar maanden. De film was in november 2006 klaar. Dit was omdat de crew zich moest "haasten" om de film op 16 februari af te maken. De film werd geregisseerd door Gábor Csupó. Walden Media President Cary Granat raadde hem eerst aan om de film te regisseren. Csupó had nog nooit eerder een live-action film gemaakt. Hij zei echter dat het "Granat in ieder geval geen zorgen baarde". Csupó merkte op dat hij geïnteresseerd was in het maken van de film. Hij "had de ambitie om een lange tijd een live-action film te maken", maar dat hij "niets leuk vond totdat ik dit boek las". Hij noemde het boek "mooi" en zei dat het "ontroerd [hem]" was. De cinematograaf van Bridge to Terabithia was Michael Chapman. Dit was zijn laatste film voordat hij met pensioen ging. Chapman vermeldde in het DVD-commentaar van de film dat hij na de film met pensioen ging omdat hij wilde dat zijn laatste film een goede zou zijn. Hij zei: "dit is zo'n mooi verhaal, en het is precies het soort film dat ik op dit moment in mijn leven wil doen."

Gieten

Regisseur Csupó verklaarde dat ze in eerste instantie geen acteurs hadden bedacht voor de film. De eerste acteurscast was AnnaSophia Robb als Leslie Burke. Robb schreef Csupó "zo'n mooie, hartverwarmende brief" waaruit bleek dat ze van het boek en het karakter hield. Csupó zei dat Robb werd gecast voor de film vanwege "haar brief, haar enthousiasme en haar liefde voor het materiaal". Robb sprak ook met Lauren Levine, de producent van de film, voordat de casting zelfs begon. "Het gesprek met de erfgenaam overtuigde haar ervan dat AnnaSophia zonder twijfel bedoeld was voor deze rol", aldus Csupó. Levine zei "het was gewoon zo duidelijk in het gesprek met haar over al deze fantasie dat ik in principe met Leslie praatte, dat ze dat soort vonk en magische aanwezigheid had. Ze mag dan wel fysiek anders zijn dan Leslie in het boek, maar de geest van Leslie en de geest van AnnaSophia zijn bijna identiek. Het was een match gemaakt in de hemel. Met betrekking tot het personage, zei Robb: "Leslie is een van die mensen die gewoon altijd oplichten, die deze gloed over haar heeft, en niemand kan haar ten val brengen. Leslie is zo'n levendig en energiek karakter, dat het voor mij erg leuk was om haar te worden.

Levine merkte op dat "het zoeken naar Jess een echt moeilijke jacht was. We hadden iemand nodig die van een introverte jongen in een geïsoleerde wereld kon gaan naar iemand die volledig in zijn verbeelding kan tikken en een zelfverzekerde, dappere leider in Terabithia wordt. Dat is een hele reeks voor zo'n jonge acteur." Josh Hutcherson was niet hun eerste keuze voor de rol van Jess Aarons. Hij werd gekozen omdat ze "de chemie tussen AnnaSophia Robb en hem voelden". Hutcherson zei dat hij het project leuk vond vanwege "het echte dagelijkse drama en de boog van het personage Jess".

De filmmakers casten Robert Patrick als de vader van Jess. Hij werd gekozen vanwege zijn ervaring in verschillende films in het verleden. Patrick legde uit dat hij zich kon verhouden tot de plot. Hij "creëerde als kind zelf voortdurend denkbeeldige werelden", en dat de film hem herinnerde aan de plaats waar hij opgroeide. Hij zei ook dat hij ermee instemde om te handelen omdat het een film was die zijn kinderen konden bekijken.

Bailee Madison werd gegoten als May Belle Aarons. Csupó zei dat ze lang gezocht hebben naar iemand om haar rol te spelen. Ze had "zo'n charme, zelfs voor de camera, ze was net een klein liefje," zei hij. Ze was zelfverzekerd, schudde iedereen de hand en was "helemaal lief en vrolijk". Csupó was blij met haar houding en wierp haar voor de film.

Ontwerp en effecten

Csupó legde uit dat "het vanaf het begin een zeer bewuste beslissing was dat we de visuele effecten niet gaan overdrijven vanwege de integriteit van het verhaal en het boek". Er was slechts een kleine vermelding van Jess en Leslie die vechten tegen wezens in Terabithia in het boek. Daarom probeerden ze "het absolute minimum te doen, wat nodig zou zijn om het in een filmversie te zetten".

Om de wezens van Terabithia te ontwerpen, wilde Csupó "iets meer kunstzinnige, fantasierijke, fantastische wezens gebruiken dan de typische gerenderde karakters die je in andere films ziet". Hij werd geïnspireerd door Terry Gilliam en Ridley Scott. Dima Malanitchev tekende de wezens. Csupó hielp hem daarbij. Csupó koos voor Weta Digital render de 3D-animatie. Hij "was onder de indruk van hun artistieke integriteit, het teamwerk, het [feit dat] mensen erg aardig waren, en ook zij reageerden zeer positief op onze ontwerpen". Weta heeft een aantal van de creatuurontwerpen aangepast. Ze gebruikten echter vooral de originele ontwerpen van Csupó.

100 crewleden van Weta werkten voor de film. Weta deed de animaties toen de film werd opgenomen. Weta bemanningsleden zagen de opnames van alle scènes met deze wezens. Weta's Matt Aitken zei dat het proces van de animatie "gesplitst was in twee stappen". Ten eerste werden natuurlijk ogende wezens gemaakt op basis van potloodschetsen van Csupó en Malanitchev. Hiervoor werd gebruik gemaakt van foto's uit de Photoshop, gemaakt door visual effects art director Michael Pangrazio. De tweede stap was het gebruik van de beste animatie en bewegingsstijl voor de wezens.

Leslie's kostuums in de film zijn ontworpen om te lijken alsof het personage "er misschien zelf een paar heeft gemaakt". Ze werden geüpdatet van de kostuums die in het boek worden beschreven. Dit was omdat de beschrijvingen in het boek nu vreemd lijken.

Schrijven van

Producent en scenarioschrijver David L. Paterson is de zoon van de schrijver van de roman. Zijn naam stond op de inwijdingspagina. Het verhaal was gebaseerd op zijn beste vriendin uit het echte leven, Lisa Hill. Hill was door de bliksem getroffen. Ze werd gedood toen ze allebei acht jaar oud waren. Paterson had zijn moeder, Katherine Paterson, gevraagd of hij een scenario van de roman kon schrijven. Ze stemde ermee in "niet alleen omdat hij [haar] zoon is, maar ook omdat hij een zeer goede toneelschrijver is". Paterson vond het moeilijk om zijn scenario op de markt te brengen. Het kwam vooral door Leslie's dood. "[I]f je dit kunt geloven, heb ik wel een paar bedrijven ontmoet die vroegen of ik Leslie een beetje kon 'kwetsen' en haar dan in een lichte coma kon brengen".

Paterson zei dat het heel belangrijk voor hem was om de geest van het boek in leven te houden. Tegelijkertijd moest hij het veranderen van "een roman die zich vooral in de hoofden van de personages afspeelt in een dynamisch beeldmedium". Paterson wist dat de film over vriendschap en verbeelding moest gaan. Hij richtte zich op "het naar buiten brengen van de emoties van het verhaal." Hij zei dat hij het moeilijk vond om over Terabithia te schrijven. Dit was "omdat het te dichtbij was". Hij crediteerde collega-scriptschrijver Jeff Stockwell voor het herscheppen van Terabithia voor de film. "Wat Jeff kon doen als een buitenstaander die niet zo gehecht was aan het verhaal, was zijn verbeelding de vrije loop laten en deze wereld op een prachtige manier vormgeven", zei David. Csupó zei dat de twee hoofdpersonen in de film iets ouder zijn. Csupó beweert dat de film "zoveel onderwerpen behandelt, waaronder vriendschap, en misschien eerst onschuldige liefde, dat soort dingen", dus het "had meer zin" om de personages ouder te maken.

Muziek

De muziekpartituur van de film is gecomponeerd door Aaron Zigman. Hij werd ingehuurd nadat Alison Krauss de muziek niet had gecomponeerd. Zigman zei dat er overeenkomsten zijn tussen de muziek die hij maakte voor Bridge to Terabithia en de film Flicka. Hij zei: "[...] soms is er een beetje Keltische invloed, maar niet veel", maar hij zei ook dat de muziek die hij voor Bridge to Terabithia componeerde moderner aanvoelde. De partituur die hij voor de film componeerde wordt beschreven als "zeer groot" in vergelijking met zijn andere werk, en Zigman merkte op dat "Naast de minimalistische dingen en de kleuren die ik graag doe, hou ik ook van grote orkestrale dingen, en wil ik meer van dat doen, en deze film stelde me in staat om mijn vleugels een beetje uit te slaan". De officiële soundtrack voor de film werd uitgebracht door Hollywood Records op 13 februari 2007.

Gábor Csupó wierp Bailee Madison als May Belle Aarons vanwege haar charme en vertrouwen.

Laat  los.

Promotie

Recensenten bekritiseerden de reclamecampagne van de film. Een criticus zei dat de film eigenlijk "gegrond was in de werkelijkheid veel meer dan in de fantasie." Een andere gedachte, "ver van een computer gegenereerde [gemaakt] escapistische fantasie, deze film is een pretentieloze [niet pretenderen] en ontroerend verhaal van pretien gezelschap en verlies".

Distributie

De film ging in première in het El Capitan Theater in Hollywood op 16 februari 2007. Paterson, die studeerde aan de Katholieke Universiteit van Amerika, hield een speciale voorvertoning van de film voor hen. Deze werd vertoond in het AFI Silver Theatre in Silver Spring, Maryland op 1 februari 2007. De film opende in het Verenigd Koninkrijk op 4 mei 2007, en in Nieuw-Zeeland op 7 juni 2007. De film brutowinst "een hoger dan verwachte" 28.536.717 dollar van 2.284 schermen. Het verdiende een gemiddelde van $ 9.885 per scherm. De openingsdag had collecties van 6,3 miljoen dollar. De film heeft een wereldwijde bruto van 120 miljoen dollar. In de VS en Canada had hij een brutobedrag van 80 miljoen dollar.

De DVD en Blu-ray Disc zijn op 19 juni 2007 in de VS uitgebracht. De DVD en Blu-ray versie had "Digital Imagination": Bringing Terabithia to Life", "Behind the Book. Thema's van Bridge to Terabithia" Het had ook "Keep Your Mind Wide Open" videoclip van Robb, en twee audio commentaren. De eerste was met regisseur Csupó, schrijver Jeff Stockwell, en producent Hal Lieberman. De tweede was met producer Lauren Levine en acteurs Hutcherson en Robb.

Receptie

Kritische ontvangst

Beoordeling aggregator website Rotten Tomaten zei 85% van 137 verzamelde beoordelingen voor Bridge to Terabithia waren positief. De gemiddelde score was 7,1/10. Critici zeiden dat de film "een getrouwe aanpassing van een geliefde kinderroman en een krachtig portret van liefde, verlies en verbeelding door de ogen van kinderen" was. Dynamische visuals en natuurlijke voorstellingen versterken de fantasierijke film nog meer". Bij Metacritic kreeg de film 74 van de 100 van 25 recensies. Dit betekende dat het "over het algemeen gunstige recensies" kreeg.

James Berardinelli van ReelViews noemde Bridge to Terabithia "gemakkelijk de beste familiefunctie van het vroege jaar". Ann Hornaday van The Washington Post prees het script. Ze zei dat het "volkomen herkenbaar en authentiek" was, en dacht dat Robb en Hutcherson "perfect gegoten" waren. Hornaday zei dat de laatste vijf minuten "overzoet sentiment" lieten zien. De kijkers zouden zich de "warmte en het respect" van de film herinneren, waarmee het een eerbetoon is aan de eerste liefde," voegde ze eraan toe. Jessica Grose van The Village Voice prees regisseur Csupó voor het niet tonen van "schattige tween [noch een kind, noch een tiener] stereotypen." Ze vond dat Jess' relatie met zijn vader Bridge to Terabithia maakte van "een goede kinderfilm naar een klassieke mededinger". Jeannette Catsoulis van de New York Times geloofde dat de fantasie op de achtergrond werd gehouden "om magie te vinden in het alledaagse", en dacht dat Csupó geregisseerd was "als iemand die intiem is met de pijn van het anders zijn, waardoor elke persoonlijkheid meer dan een enkel kenmerk heeft". Ze prees vooral Deschanel en Madison. Catsoulis zei dat de film volwassen onderwerpen behandelde met "met nuance [slim] en gevoeligheid". Omdat het slim en "delicaat als een spinnenweb" was, was het het soort kinderfilm dat "tegenwoordig zelden wordt gezien". Miriam di Nunzio van de Chicago Sun-Times prees de prestaties van Hutcherson en Robb. "Het hart en de ziel van de film berusten op het vermogen van de jonge hoofdpersonen om ons de wereld door de ogen van de kinderen te laten zien. Het dynamische duo Hutcherson en Robb stelt niet teleur", merkte ze op.

Niet alle beoordelingen waren positief. Claudia Puig van USA Today zei "voor een film over de kracht van de verbeelding is Bridge to Terabithia niet zo slim als je zou hopen". Puig zei dat het een gemiddelde vertaling van de roman was. Maar de volwassen personages waren te karikaturaal of overdreven in de film. De real-life delen van de film waren "afgeleid en simplistisch", maar Jess' emotionele gevoelens leken "krachtig authentiek, en dit is waar de film zijn waarheid en ziel vindt". De Wall Street Journal criticus Joe Morgenstern vond de film te veel gebruikte fantasie. De criticus voegde eraan toe dat de "aangename eenvoud tussen de door de computer gegenereerde monsters". De jonge leden van de cast waren "aantrekkelijk maar ongepolijst". Morgenstern vond dat Csupó geen ervaring had in de regie. Hoewel Deschanel de beste van de volwassenen was, leek ze zelfsturend.

Prijzen en nominaties

Bridge to Terabithia is genomineerd voor zeven prijzen. Het won er vijf. Josh Hutcherson werd genomineerd bij de Saturnusprijs 2008 voor "Best Performance by a Younger Actor". AnnaSophia Robb was genomineerd voor een Broadcast Film Critics Association Award voor "Best Young Actress". De film won vijf prijzen bij de Young Artist Awards. Dit omvatte "Best Family Feature Film (Fantasy of Musical)" en "Best Performance in a Feature Film - Leading Young Actor" voor Hutcherson. Robb won "Best Performance in a Feature Film - Leading Young Actress", en Bailee Madison won "Best Performance in a Feature Film - Young Actress Age Ten of Younger". De cast won ook de prijs voor "Best Performance in a Feature Film - Young Ensemble Cast". De cast bestond uit Hutcherson, Robb, Madison, Wakefield, Clinton, Lawless, Isabelle Rose Kircher, Carly Owen, Devon Wood, Emma Fenton en Grace Brannigan.

AnnaSophia Robbs vertolking van Leslie werd geprezen; een criticus genoot van haar "innemende" voorstelling, en dacht "alleen de levendige jonge heldin van het verhaal [...] trekt ons genoeg aan".