Eduardo Paolozzi
Sir Eduardo Luigi Paolozzi, KBE, RA (Edinburgh, 7 maart 1924 - Londen, 22 april 2005), was een Schotse beeldhouwer en kunstenaar. Hij was de oudste zoon van Italiaanse immigranten.
Paolozzi's Vulcan (1999), Scottish Museum of Modern Art, Edinburgh.
Paolozzi's Newton (1995), naar een schilderij van William Blake. In de Britse Bibliotheek
Paolozzi's Daedalus op wielen, Jesus College, Cambridge
Paolozzi's Ad Maxima Ad Minima, Kew Gardens
Onderwijs
Paolozzi studeerde in 1943 aan het Edinburgh College of Art en verhuisde daarna naar Londen. In 1944 studeerde hij korte tijd aan de St Martin's School of Art en vervolgens van 1944 tot 1947 aan de Slade School of Fine Art van het University College London. Van 1947-1949 woonde hij in Parijs. Daar ontmoette hij Alberto Giacometti, Jean Arp, Constantin Brâncuşi, Georges Braque en Fernand Léger. Zij waren van grote invloed op zijn latere werk.
Pop art
Paolozzi was de grondlegger van de pop art beweging. Paolozzi's I was a Rich Man's Plaything (1947) wordt beschouwd als de eerste vaandeldrager van de Pop Art en de eerste die het woord "pop" gebruikte. Paolozzi toonde de collage in 1952 als onderdeel van zijn baanbrekende Bunk! serie op de bijeenkomst van de Independent Group in Londen.
Beoordeling
Hij was een belangrijke figuur in de internationale kunstwereld. Paolozzi onderzocht hoe wij in de moderne wereld pasten. Hij onthulde onze gefragmenteerde beschaving door middel van verbeelding en fantasie.
In 1986 werd hij benoemd tot Her Majesty's Sculptor in Ordinary for Scotland, een functie die hij tot zijn dood vervulde.
