Asteroïde spectrale types

Hedendaagse classificaties

De huidige classificatie werd geïnitieerd door Clark R. Chapman, David Morrison en Ben Zellner in 1975^[1] met drie categorieën: C voor donkere koolstofhoudende voorwerpen, S voor steenachtige (kiezelachtige) voorwerpen, en U voor voorwerpen die noch in C, noch in S passen.

Er bestaan momenteel een aantal classificatieschema's^[2][3] , en hoewel zij ernaar streven enige onderlinge consistentie te behouden, worden nogal wat asteroïden afhankelijk van het specifieke schema in verschillende klassen ingedeeld. Dit is te wijten aan het gebruik van verschillende criteria voor elke benadering. De twee meest gebruikte classificaties worden hieronder beschreven:

Tholen classificatie

De meest gebruikte taxonomie gedurende meer dan een decennium is die van David J. Tholen, voor het eerst voorgesteld in 1984. Deze classificatie werd ontwikkeld op basis van breedbandspectra (tussen 0,31μm en 1,06μm) die werden verkregen tijdens de Eight-Color Asteroid Survey (ECAS) in de jaren tachtig, in combinatie met albedometingen^[4] . De oorspronkelijke formulering was gebaseerd op 978 asteroïden.

Dit schema omvat 14 typen, waarbij de meeste asteroïden in een van de drie grote categorieën vallen, en verschillende kleinere typen. Dit zijn, met hun grootste voorbeelden:

• C-groep donkere koolstofhoudende objecten, waaronder verschillende subtypes:

• B-type (2 Pallas)
• F-type (704 Interamnia)
• G-type (1 Ceres)
• C-type (10 Hygiea) de resterende meerderheid van "standaard" C-type planetoïden. Deze groep omvat ongeveer 75% van de planetoïden in het algemeen.

• S-type (15 Eunomia, 3 Juno) silicaatachtige (d.w.z. steenachtige) objecten. Deze klasse omvat ongeveer 17% van de planetoïden in het algemeen.
• X-groep

• M-type (16 Psyche) metalen objecten, de op twee na meest bevolkte groep.
• E-type (44 Nysa, 55 Pandora) verschillen van het M-type vooral door een hoog albedo
• P-type (259 Aletheia, 190 Ismene; CP: 324 Bamberga) verschillen van M-type vooral door een laag albedo

en de kleine klassen:

• A-type (446 Aeternitas)
• D-type (624 Hektor)
• T-type (96 Aegle)
• Q-type (1862 Apollo)
• R-type (349 Dembowska)
• V-type (4 Vesta)

Objecten kregen soms een gecombineerd type toegewezen zoals bv. CG wanneer hun eigenschappen een combinatie waren van die welke typisch zijn voor verschillende types.

SMASS-classificatie

Dit is een meer recente taxonomie die in 2002 is ingevoerd door Schelte J. Bus en Richard P. Binzel, op basis van de Small Main-Belt Asteroid Spectroscopic Survey (SMASS) van 1447 asteroïden^[5] . Dit onderzoek leverde spectra op met een veel hogere resolutie dan ECAS, en was in staat een aantal smalle spectrale kenmerken op te lossen. Er werd echter een iets kleiner golflengtebereik (0,44 μm tot 0,92 μm) waargenomen. Ook werd geen rekening gehouden met albedo's. In een poging de taxonomie van Tholen zoveel mogelijk aan te houden, gezien de verschillende gegevens, zijn de asteroïden ingedeeld in de 24 typen die hieronder worden gegeven. De meeste lichamen vallen weer in de drie brede C-, S- en X-categorieën, met enkele ongebruikelijke lichamen die in verschillende kleinere types zijn ingedeeld:

• C-groep van koolstofhoudende objecten waaronder:

• Het B-type overlapt grotendeels met de B- en F-types van Tholen.
• C-type het meest "standaard" van de niet-B-koolstofhoudende objecten
• Cg Ch Cgh enigszins verwant met het Tholen G-type
• Cb overgangsobjecten tussen gewone C- en B-soorten.

• S-groep van silicaatachtige (steenachtige) objecten, waaronder:

• A-type
• Q-type
• R-type
• K-type een nieuwe categorie (181 Eucharis, 221 Eos)
• L-type een nieuwe categorie (83 Beatrix)
• S-type de meest "standaard" van de S-groep
• Sa, Sq, Sr, Sk en Sl zijn overgangsobjecten tussen gewone S en de andere types van de groep.

• X-groep van meestal metalen voorwerpen, waaronder:

• X-type het meest "standaard" van de X-groep met inbegrip van de door Tholen als M-, E-, of P-type geclassificeerde objecten.
• Xe, Xc, en Xk overgangstypes tussen gewone X en de types met de juiste letters.

• T-type
• D-type
• Ld-type: een nieuw type met extremere spectrale kenmerken dan het L-type
• O-type een kleine categorie (3628 Boznemcová)
• V-type

Een aanzienlijk aantal kleine asteroïden bleek tot de typen Q, R en V te behoren, die in het Tholen-schema door slechts één lichaam werden vertegenwoordigd. In dit SMASS-schema van Bus en Binzel werd slechts één type aan een bepaalde planetoïde toegekend.

Enkele bijna-aardeobjecten hebben spectra die sterk afwijken van die van de SMASS-klassen. Dit komt waarschijnlijk doordat deze hemellichamen veel kleiner zijn dan die in de hoofdgordel, en als zodanig jongere, minder veranderde oppervlakken kunnen hebben of uit een minder gevarieerde mix van mineralen kunnen bestaan.

Taxatie

Deze classificatieschema's zullen naar verwachting worden verfijnd en/of vervangen naarmate het onderzoek vordert. Voorlopig is de spectrale indeling op basis van de twee bovengenoemde spectroscopische onderzoeken met grove resolutie uit de jaren negentig echter nog steeds de standaard. Wetenschappers zijn het niet eens kunnen worden over een beter taxonomisch systeem, vooral omdat het moeilijk is op consistente wijze gedetailleerde metingen te verkrijgen voor een grote steekproef van asteroïden (zo zouden spectra met een fijnere resolutie of niet-spectrale gegevens zoals dichtheden zeer nuttig zijn).

Men denkt dat de drie hoofdgroepen van asteroïden verband houden met de drie basismeteorietensoorten:

• C-type - Koolstofhoudende chondrietmeteorieten
• S-type - Steenachtige meteorieten
• M-type - IJzermeteorieten