St. Bartholomeuskerk, Themar

Het Marienaltar

In het koorgebied bevindt zich het waardevolle Marienaltar (Maria-altaar), dat rond 1510 door Hans Nußbaum uit Bamberg is gemaakt.

Het altaar toont in het centrum Maria met Jezus als kind, aan haar zijde de aartsengel Michaël die de draak met zijn lans doodt, en de heilige Bartholomeus, de beschermheer van kerk en stad.

Op de zijpanelen van het altaar staan staties uit het leven van de heilige Maria: De aankondiging aan de Maagd Maria, de geboorte van de Heer, de drie Koningen en de Klaagliederen van de heilige Maria door de apostelen. Op de achterkant van de zijluiken staan schilderijen van de heilige Barbara, de heilige Dorothy, de heilige Margaretha en de heilige Catharina. Op de Predella van het altaar is de Heilige Verwantschap te zien.

Naast de artistieke waarde is het Marienaltar ook van groot belang voor de lokale geschiedenis: Het behield de stadskerk in de Dertigjarige Oorlog van de afbranding. Na de nederlaag van Zweden in de slag bij Nördlingen (1634) heeft generaal Johann Ludwig Hektor van Isolani, "de commandant van alle Kroaten", de landen van de Thüringer vorsten geplunderd.

Op 16 oktober (Gallustag) in 1634 werd Themar afgebrand (op dezelfde dag als Suhl) na de plundering door de Kroaten. De stadskerk zou ook in brand zijn gestoken, maar een vrome Italiaanse officier gaf het bevel om het vuur te blussen toen het in de buurt van het Marienaltar kwam.

Verdere houtsnijwerken en kunstschatten zijn: Het heiligdom van de apostelen (rond 1500), dat in de volksmond "Nasenaltar" (neusaltaar) wordt genoemd vanwege de expressieve gezichten van de apostelen.

Aan de achterkant van de zijpanelen hangt een schilderij van de Apostelabschied (Grote Opdracht). Aan de noordelijke muur staat het Wallfahrtsaltar (bedevaartsaltaar). Op de achterkant van een zijpaneel staat het "Hühnchenlegende" (wonder van de kip) van Santo Domingo de la Calzada (op de weg van de heilige Jacobus).

Aan de zuidmuur staan een Pietà-altaar en een gotische Mondsichelmadonna, en in het koorgebied een epitaaf in renaissancestijl. Verder een frescoschilderij dat de heilige Catharina voorstelt, dat in 1934 werd ontdekt, toen de rijkelijk versierde Schalldeckel (abat-voix, of klankbord) van de preekstoel uit 1644 en een Epistelstuhl (leesbalie) eveneens uit het midden van de 17de eeuw en enkele schilderijen.

Rond 1900 werd er glas-in-lood geschonken voor de ramen in het koorgedeelte. De foto's tonen bijbelse taferelen: de verloren zoon, de Kindersegnung (kinderzegening, St. Lucas 18, 15-17), de barmhartige Samaritaan. 1972 De laatste renovatie van de Sint-Bartholomeuskerk was in 1972.

Het orgel

Oorspronkelijk werd het orgel van de stadskerk in 1851 aan de oostelijke muur van het kerkschip opgericht door de orgelbouwers Johann Michel en Wilhelm Holland (van Schmiedefeld am Rennsteig). Drie orgelregisters van de pedaalafdeling werden overgenomen van het in 1629 gebouwde Weise-orgel. In 1866 werd het orgel verplaatst naar het uitgebreide tweede matroneum in het westen en in de jaren 1999/2000 voor het laatst vernieuwd en gereorganiseerd door de firma Rösel en Hercher.

Van 1668 tot 1684 werkte Georg Christoph Bach, de oudste oom van Johann Sebastian Bach, als Kantor in de stadskerk en als leraar aan de Latijnse school van Themar. In 1684 werd hij benoemd tot Schweinfurt en werd hij de stamvader van de Schweinfurtse tak van de familie Bach.

De toren

De kerktoren in renaissancestijl bevat drie klokken. De oudste klok werd gegoten in 1488, een andere in 1507. De Bartholomäus-klok die in 1520 werd gegoten, moest in 1942 worden geleverd. In 1955 werd in plaats daarvan een stalen klok geplaatst. In de kerktoren woonde tot de jaren vijftig van de vorige eeuw een familie van torenwachten, genaamd Rust. De drie kamers van hun flat en de lier die hielp bij het opwinden van voedsel, water en kolen tot aan de flat zijn daar nog steeds te zien.