Tekstuele kritiek
Tekstuele kritiek is de studie van verschillende kopieën van boeken of manuscripten. Het doel is het vinden van het origineel, en kijken welke veranderingen er in de latere versies zijn aangebracht.
Tekstuele kritiek begon met de studie van de Bijbel, maar nu worden deze technieken gebruikt om vele teksten te bestuderen.
Basisbegrippen en doelstellingen
Het basisprobleem, zoals beschreven door Paul Maas, is als volgt:
"Wij hebben geen autograaf manuscripten van de Griekse en Romeinse klassieke schrijvers en geen kopieën die met de originelen zijn [vergeleken]; de manuscripten die wij bezitten stammen af van de originelen via een onbekend aantal tussenkopieën, en zijn bijgevolg van twijfelachtige betrouwbaarheid. Het doel van tekstuele kritiek is een tekst te produceren die het origineel zo dicht mogelijk benadert". p1
Het ontbreken van autograafhandschriften geldt voor vele andere culturen dan de Griekse en Romeinse. In zo'n situatie wordt een belangrijke doelstelling de identificatie van het eerste voorbeeld vóór een splitsing in de traditie. Dat voorbeeld staat bekend als het archetype. "Als we erin slagen de tekst van [het archetype] vast te stellen, is de reconstructie van het origineel aanzienlijk gevorderd". pp22–23
Het uiteindelijke doel van de tekstcriticus is de productie van een "kritische editie". Deze bevat een tekst die het origineel zo dicht mogelijk benadert, en gaat vergezeld van een kritisch apparaat dat presenteert:
- het bewijsmateriaal dat de redacteur in overweging heeft genomen (namen van manuscripten),
- de analyse van de redacteur van dat bewijsmateriaal en
- een lijst van afgewezen varianten (vaak in volgorde van voorkeur).pp22–23
Gerelateerde pagina's
- Kritiek
- Filologie
