Tosa Inu
De Tosa Inu (土佐) ook wel de Tosa vechthond genoemd is een hondenras van Japan. Het werd oorspronkelijk gefokt in Tosa (het huidige Kōchi) als vechthond en is vandaag de dag nog steeds een bekende vechthond.
Tosa Inu
Hoofd van een Tosa Inu
Verschijning
Het Japanse ras weegt over het algemeen tussen de 40 en 60 kg, terwijl de niet-Japanse fokkers zich richten op honden die tussen de 55 en 95 kg wegen en een schofthoogte hebben van 62 tot 80 cm. De vacht wordt gekenmerkt door zijn korte en gladde uiterlijk en is vaak rood, gestroomd of reebruin. Af en toe kan de vacht dof zwart zijn, maar dit komt zelden voor. Het onderhoud van de vacht is meestal minimaal. Honden moeten zeer gespierd en atletisch zijn. Tosa is goed bestand tegen pijn en lichamelijke uitputting.
Geschiedenis
Dit ras is ontstaan in de tweede helft van de negentiende eeuw in Japan. Het ras is ontstaan uit de inheemse Shikoku-Inu, een inheemse hond met een gewicht van ongeveer 25 kilogram (45 pond) en een hoogte van ongeveer 55 centimeter, die sterk lijkt op de Europese Spitz. Deze honden werden gekruist met Europese hondenrassen, zoals de Old English Bulldog in 1872, Mastiff in 1874, St. Bernard, Duitse Pointer in 1876, Duitse Dog in 1924, en de Bull Terrier. Het doel was een grotere, krachtigere en zeer snelle wendbare vechthond te fokken. Vandaag de dag wordt hij in sommige landen nog steeds gebruikt als vechthond, maar meestal wordt hij gehouden als huisdier, waar hij een ideale metgezel is. In gezinsverband is Tosa geduldig en zeer vriendelijk van houding.
