Written on the Wind
Written on the Wind is een romantische dramafilm uit 1956. In de hoofdrollen Rock Hudson, Lauren Bacall, Robert Stack, en Dorothy Malone. Douglas Sirk regisseerde. De film is gebaseerd op Robert Wilder's roman uit 1945 met dezelfde naam. Het boek is een nauwelijks verhuld verslag van het waargebeurde schandaal rond de zangeres Libby Holman en haar echtgenoot, de tabakserfgenaam Zachary Smith Reynolds. Dorothy Malone won de Best Supporting Actress Academy Award voor haar optreden.
Verhaal
Marylee is een zelfdestructieve, alcoholische nymfomane. Haar broer Kyle is een onzekere, alcoholische playboy. Ze zijn de verwende kinderen van de Texaanse oliebaron Jasper Hadley. De twee zijn verlamd door hun persoonlijke demonen. Geen van beiden is in staat een persoonlijke relatie te onderhouden.
De problemen beginnen wanneer Kyle trouwt met Lucy Moore. Hij hervat het drinken nadat hij er niet in slaagt een kind te verwekken. Hij keert zich tegen zijn jeugdvriend, Mitch Wayne. Kyle's woede en depressie verdiepen zich na de dood van zijn vader. Jasper had Mitch bewonderd, maar walgde van zijn eigen twee kinderen.
Mitch is heimelijk verliefd op Lucy. Hij houdt deze gevoelens privé. Kyle wordt gediagnosticeerd met een laag aantal zaadcellen. Lucy kondigt aan dat ze zwanger is. Kyle valt haar aan. Hij denkt dat de baby van Mitch is. De aanranding resulteert in een miskraam. Mitch belooft de stad te verlaten met Lucy zodra ze goed genoeg is om te reizen. Een dronken Kyle grijpt een pistool. Hij is van plan Mitch neer te schieten. Marylee worstelt met haar broer. Het pistool gaat per ongeluk af. Kyle wordt gedood.
Marylee is al lang smoorverliefd op Mitch. Hij heeft haar herhaaldelijk afgewezen. Ze dreigt hatelijk Mitch aan te wijzen als Kyle's moordenaar. Tijdens de lijkschouwing getuigt ze eerst dat hij Kyle heeft vermoord. Op het laatste moment geeft ze de waarheid toe. Mitch en Lucy vertrekken. Marylee blijft alleen achter om te rouwen over de dood van haar broer.
Wat de critici vonden
Bosley Crowther schreef in de New York Times: "Het probleem met deze romantische film ... is dat er eigenlijk niets gebeurt, dat de verwikkelingen binnen de personages nooit duidelijk zijn en dat de slordige, zelfmedelijdende kerel in het middelpunt van de hele zaak een saaie boel is." TV Guide beschrijft de film als "het ultieme in weelderig melodrama ... Douglas Sirk's beste regie-inspanning ... een van de meest opmerkelijke kritieken op het Amerikaanse gezin ooit gemaakt."
Roger Ebert schrijft, "een pervers en gemeen grappig melodrama waarin je de kiemen van Dallas, Dynasty, en alle andere prime-time soaps kunt vinden. Sirk is degene die hun toon heeft gezet, waarin schokkend gedrag wordt behandeld met hartstochtelijke plechtigheid, terwijl parodie eronder borrelt ... Om een film als Written on the Wind te waarderen is waarschijnlijk meer verfijning nodig dan om een van Ingmar Bergmans meesterwerken te begrijpen, omdat Bergmans thema's zichtbaar zijn en onderstreept worden, terwijl bij Sirk de stijl de boodschap verbergt. Zijn interieurs zijn wild over de top, en zijn exterieurs zijn nep - hij wil dat je de kunstgreep opmerkt, om te zien dat hij geen realisme gebruikt maar een overdreven Hollywood studiostijl ... Films als deze zijn zowel boven als onder de middelmatige smaak. Als je alleen de oppervlakte ziet, is het een waardeloze soap. Als je de stijl ziet, de absurditeit, de overdrijving en de satirische humor, dan is het subversief ten opzichte van alle jaren '50 drama's die zo'n materiaal plechtig behandelden. William Inge en Tennessee Williams werden in dat decennium met grote ernst genomen, maar Sirk maakt hun Freudiaanse hysterie tot kinderspel."
