Johannes Kepler
Johannes Kepler (27 december 1571 - 15 november 1630) was een Duitse wiskundeleraar, astronoom, opticien, natuurfilosoof, astroloog en Luthers theoloog.
Hij was de leerling van Tycho Brahe. Tycho Brahe keek naar de manier waarop de planeten aan de hemel bewogen. Johannes Kepler vond een eenvoudige manier om te zeggen hoe de planeten bewegen. Kepler bestudeerde ook andere dingen, zoals de supernova van Kepler.
Monument van Tycho Brahe en Johannes Kepler in Praag
Hoe de planeten bewegen
Een planeet beweegt langs een pad dat een baan wordt genoemd. Kepler gebruikte drie wetten om te zeggen welke vorm het pad heeft en hoe snel de planeet beweegt
- De eerste wet van Kepler zegt dat de vorm van het pad een ellips is, een ovale of afgeplatte cirkel die twee middelpunten heeft. De zon staat in een van de middelpunten van de ellips. Vóór Kepler dachten astronomen dat planeten bewogen in cirkels binnen cirkels (epicycli) volgens het systeem van Claudius Ptolemaeus met de aarde in het midden van de grootste cirkel.
- De tweede wet van Kepler zegt hoe snel de planeet rond de ellips beweegt. Als de planeet dichter bij de zon staat, beweegt hij sneller. Als hij verder van de zon staat, beweegt hij langzamer. Als er een lijn is tussen de planeet en de Zon, dan trekt de lijn een gebied uit als hij de planeet volgt. Het gebied dat hij in één dag uitveegt, is altijd hetzelfde. Voor Kepler dachten astronomen dat planeten altijd met dezelfde snelheid langs de cirkels bewogen.
- De derde wet van Kepler zegt hoe snel verschillende planeten bewegen. Een planeet die verder van de Zon staat beweegt langzamer dan een planeet die dichter bij de Zon staat. Als iemand de tijd (T) die een planeet nodig heeft om rond de Zon te gaan met zichzelf vermenigvuldigt (T2), dan is dat getal evenredig met de afstand (d) van een planeet tot de Zon vermenigvuldigd met zichzelf tweemaal (d3).
Kepler publiceerde de eerste twee wetten in 1609, en de derde in 1619.
Geschriften van Kepler
- Mysterium cosmographicum (Het heilige mysterie van de kosmos) (1596)
- Astronomia nova (Nieuwe Astronomie) (1609)
- Epitome astronomiae Copernicanae (Epitome van de Copernicaanse astronomie) (gepubliceerd in drie delen van 1618-1621)
- Harmonice Mundi (Harmonie van de Werelden) (1619)
- Mysterium cosmographicum (Het heilige mysterie van de kosmos) 2e Editie (1621)
- Tabulae Rudolphinae (Rudolphine Tafels) (1627)
- Somnium (De Droom) (1634)
Astronomiae pars optica
