Cy Young

Het vroege leven

Young is geboren in Gilmore, Ohio, een boerengemeenschap in het oosten van Ohio. Young ging in zijn vroege jaren onder de naam "Dent Young". Hij werd opgevoed op een boerderij en werd soms "Farmer Young" en "Farmboy Young" genoemd. Young ging niet meer naar school nadat hij de 6e klas had afgemaakt.

Professionele carrière

Young begon zijn professionele carrière in 1889 met het Canton, Ohio team van de Tri-State League, een professionele minor league. De vanger die Young opwarmde gaf hem de bijnaam "Cyclone" vanwege de snelheid van zijn fastball. Verslaggevers kortte de naam vervolgens in tot "Cy". "Cy" werd de bijnaam die hij de rest van zijn leven gebruikte.

In 1890 tekende Young voor $500 met de Cleveland Spiders, die het jaar daarvoor van de American Association naar de National League waren verhuisd.

Twee jaar later verplaatste de National League de werpheuvel van 15 meter van de thuisplaat (waar hij sinds 1881 stond) naar 18,44 meter. In het boek The Neyer/James Guide to Pitchers schreef sportjournalist Rob Neyer dat de reden voor de verhuizing was dat werpers als Cy Young, Amos Rusie en Jouett Meekin te snel gooiden op de kortere afstand.

Op 18 september 1897 gooide Young de eerste no-hitter van zijn carrière in een wedstrijd tegen de Cincinnati Reds. Hoewel Young geen slagman liep, maakten de Spiders vier fouten tijdens de verdediging.

Voor het seizoen 1899 kocht Frank Robison, de eigenaar van de Spinnen, de St. Louis Browns, waardoor hij twee clubs tegelijk bezat. Enkele weken voor het begin van het seizoen werden de meeste van de betere Spinnenspelers overgeplaatst naar St. Louis, waaronder drie toekomstige Hall of Famers: Young, Jesse Burkett en Bobby Wallace. Ondanks de veranderingen in de teamleden werd St. Louis zowel in 1899 als in 1900 vijfde. De Spiders verloren 134 wedstrijden, de meeste in de geschiedenis van MLB, voor het vouwen.

In 1901 verliet Young St. Louis en sloot zich aan bij de American League's Boston Americans voor een contract van $3.500. Young bleef bij het Boston team tot 1909.

Young werd teruggeruild naar Cleveland voor het seizoen 1909, dit keer naar de Cleveland Naps of the American League. Hij splitste 1911, zijn laatste jaar, tussen de Naps en de Boston Rustlers.

Op 22 september 1911 sloot Young de Pittsburgh Pirates en hun werper Babe Adams 1-0 uit, voor zijn laatste carrière. Echter, twee weken later eindigde Young's 906e en laatste wedstrijd slecht: de laatste acht slagmensen uit Young's carriere sloegen samen een triple, vier singles en drie doubles.

De erfenis van Young

Jonge gepensioneerden na het seizoen 1911 met 511 overwinningen in de carrière. Zijn winnende totaal zette het record voor de meeste carrière-overwinningen van een werper. Op dat moment had Pud Galvin de tweede meeste carrière-overwinningen met 364. Walter Johnson, toen in zijn vierde seizoen, eindigde zijn carrière met 417 overwinningen en staat nu tweede op de lijst. Johnson verbrak echter Young's carriènerecord voor strikeouts.

De carrière van Cy Young wordt gezien als een brug van de begindagen van het honkbal naar de moderne tijd. Toen Young's carrière begon, leverden de werpers het honkbal onderhands op en werden overtredingen niet als stakingen geteld. De heuvel van de werper werd niet teruggeplaatst naar zijn huidige positie van 60 voet, zes duim tot Young's vierde seizoen. Hij droeg geen handschoen tot zijn zesde.

Vooral nadat zijn fastball was vertraagd, was het succes van Young afhankelijk van zijn grote controle. Young zei:

"Sommigen dachten misschien dat het essentieel was om te weten hoe je een bal moet buigen voor iets anders. Ervaring leert mij het tegendeel. Elke jonge speler die een goede controle heeft zal een succesvolle curve werper worden lang voordat de werper die probeert om zowel de bochten als de controle onder de knie te krijgen op hetzelfde moment. De curve is slechts een accessoire om te controleren."

Door gewoonte, Young beperkt zijn praktijk gooit in de lente training. "Ik dacht dat de oude arm zoveel worpen had," zei Young, "en het had geen zin ze te verspillen." Young beschreef ooit zijn aanpak voor een wedstrijd:

"Ik heb nooit tien, vijftien minuten voor een wedstrijd opgewarmd zoals de meeste werpers doen. Ik had me losgemaakt, drie, vier minuten. Vijf aan de buitenkant. En ik ging nooit naar de bullpen. Oh, ik zou het goed doen, genoeg keren, maar ik ging direct van de bank naar de box, en ik zou een paar opwarmplaatsen nemen en klaar zijn. Dan had ik een goede controle. Ik mikte om de slagman de bal te laten slaan, en ik gooide zo weinig mogelijk worpen. Daarom kon ik om de dag werken."

De jongen zei ook dat zijn buiten het seizoen verrichte landbouwwerkzaamheden, waaronder het hakken van hout, zijn werparm in goede vorm hielden tot hij 44 jaar oud was. Zelfs ten tijde van zijn pensionering was zijn arm gezond, maar Young was aangekomen en was niet meer in
staat om zijn positie in het veld te brengen. In drie van zijn laatste vier jaar was hij de oudste speler in de competitie.

De eerste Cy Young Award werd in 1956 gestemd en werd toegekend aan Brooklyn's Don Newcombe. Oorspronkelijk was het een enkele prijs die het hele honkbalveld omvatte. De eer werd verdeeld in twee Cy Young Awards in 1967, één voor elke competitie.

Young werd begroet in het gedicht "Lineup for Yesterday" van Ogden Nash:

Y is voor Young,

De prachtige Cy;
Mensen hebben tegen hem gevochten,
Maar ik heb nooit geweten waarom.

Een foto van Young uit 1908 was de bron voor een schilderij dat in de Baseball Hall of Fame werd tentoongesteld.