Alternatieve splicing
Alternatieve splitsing maakt het mogelijk om DNA te coderen voor meer dan één eiwit. Het varieert de exon make-up van de boodschapper RNA.
Bij alternatieve splicing worden de exons van het pre-messenger RNA, geproduceerd door transcriptie, op verschillende manieren gereconnecteerd tijdens de RNA-splicing.
Dit produceert verschillende rijpe boodschappers-RNA's van hetzelfde gen. Ze worden vertaald in verschillende eiwitten. Zo kan één enkel gen coderen voor meerdere eiwitten.
Alternatieve splitsing is normaal bij eukaryoten. Het verhoogt de diversiteit aan eiwitten die door het genoom kunnen worden gecodeerd. Bij de mens worden ~95% van de multiexonische genen alternatief gesplitst.
Er zijn verschillende soorten alternatieve splitsing: de meest voorkomende is exon skipping. Een exon kan worden opgenomen in mRNA's onder bepaalde omstandigheden of in bepaalde weefsels, en weggelaten uit het mRNA in andere. Er zijn splicing activators die het gebruik van een bepaalde splice site te bevorderen, en splicing repressors die het gebruik van een bepaalde site te verminderen. Er worden nieuwe soorten alternatieve splicing gevonden.
Abnormale variaties in de splitsing komen bij ziekte voor. Veel menselijke genetische afwijkingen komen voort uit splicing-varianten. Abnormale splicing varianten kunnen ook bijdragen aan de ontwikkeling van kanker. Niet-werkende splicing producten worden meestal behandeld door post-transcriptionele kwaliteitscontrole. Dat wil zeggen dat ze worden versneden door enzymen.
Alternatief splitsen levert twee eiwithoudende isovormen op.
Bron van diversiteit
Alternatieve splitsing (de hercombinatie van verschillende exons) is een belangrijke bron van genetische diversiteit in eukaryoten. Eén bepaald Drosophila-gen (DSCAM) kan als alternatief worden gesplitst in 38.000 verschillende mRNA.
Vragen en antwoorden
V: Wat is alternatieve splicing?
A: Alternatieve splicing is een proces waarbij de exonen van pre-boodschapper-RNA, geproduceerd door transcriptie, op verschillende manieren worden verbonden tijdens RNA-splicing, wat resulteert in verschillende rijpe boodschapper-RNA's van hetzelfde gen die worden vertaald in verschillende eiwitten.
V: Hoe vaak komt alternatieve splicing voor?
A: Alternatieve splicing is normaal bij eukaryoten en vergroot de diversiteit van de eiwitten die door het genoom kunnen worden gecodeerd. Bij de mens is ongeveer 95% van de multiexonische genen alternatief gesplitst.
V: Wat zijn enkele soorten alternatieve splicing?
A: Het meest voorkomende type alternatieve splicing is exon skipping, waarbij een exon in het mRNA wordt opgenomen of weggelaten, afhankelijk van bepaalde omstandigheden of weefsels. Er zijn ook andere typen, zoals splicing activators en repressors die het gebruik van bepaalde sites respectievelijk bevorderen of verminderen, en er worden ook nieuwe typen ontdekt.
V: Hoe beïnvloedt abnormale variatie in alternatieve splicing de gezondheid?
A: Abnormale variaties in alternatieve splicing kunnen leiden tot genetische aandoeningen en bijdragen tot de ontwikkeling van kanker. Niet-werkende producten uit dit proces worden gewoonlijk aangepakt door post-transcriptionele kwaliteitscontrole, waarbij zij door enzymen worden versneden.
V: Welke soorten eiwitten kunnen door alternatieve splicing worden gecreëerd?
A: Door alternatieve splicing kan één enkel gen coderen voor meerdere eiwitten, waardoor de diversiteit van de eiwitten die door het genoom kunnen worden gecodeerd, toeneemt.
V: Wat gebeurt er als niet-werkende producten ontstaan door alternatieve splicing?
A: Als niet-werkende producten het gevolg zijn van alternate Spliceing, worden zij gewoonlijk behandeld door post-transcriptionele kwaliteitscontrole, waarbij zij worden versneden door enzymen.
