Hechting (psychologie)

Infant attachment is een speciale band die voor het eerst in de kindertijd is ontwikkeld. Het is de eerste relatie die een zuigeling heeft, meestal met zijn moeder of ouders.

Onderzoek naar menselijke baby's door ontwikkelingspsychologe Mary Ainsworth in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw heeft uitgewezen dat kinderen verschillende gehechtheidspatronen kunnen hebben. Dit hangt vooral af van hoe zij hun vroege verzorgingsomgeving ervaren. Vroege patronen van gehechtheid, op zijn beurt, vorm - maar niet bepalen - de verwachtingen van het individu in latere relaties.

Tijdens de eerste ontwikkelingsfase verpleegt de moeder de baby en blijven moeder en kind(eren) fysiek dicht bij elkaar, tenzij de moeder moet vertrekken om voedsel te zoeken (e.d.). Terwijl de moeder weg is, blijven de baby's verborgen en rustig, soms in een nest of hol.

De kindertijd is een cruciaal moment van ontwikkeling van fysieke groei en van leren, het ontwikkelen van sociale vaardigheden om met anderen te communiceren en het aanleren van levensvaardigheden zoals wat te eten en hoe te reageren wanneer roofdieren in de buurt zijn.

De kindertijd is ook een tijd van hersenontwikkeling. Bij zoogdieren is slechts een deel van het gedrag in de hersenen als een vast actiepatroon. Veel gedrag is alleen genetisch bepaald als potentiële gedragssystemen die geactiveerd en ontwikkeld moeten worden. Deze omvatten:

de ontwikkeling van de perceptie
het vaststellen van normen voor het lichaam
het programmeren van vroege ervaringen in gedragspatronen
het vermogen om anderen binnen de eigen groep te identificeren als individuen die zich vergelijkbaar voelen en reageren met zichzelf - hierbij zijn spiegelneuronen betrokken.

Met hun toenemende omvang van de neocortex, hebben primaten en vooral mensen, steeds complexer sociaal gedrag. Verpleging is daar een integraal onderdeel van en dient vier functies:

het zorgt voor voedsel
het helpt de moeder en het kind bij elkaar te blijven in de buurt voor de bescherming van het kind;
het laat het kind toe om te observeren en te interageren met zijn moeder en te leren door die ervaring.
de moedermelk draagt antilichamen. Dit geeft een tijdelijke bescherming tegen sommige infecties, totdat het eigen immuunsysteem van het kind is gerijpt.

Als het kind deel uitmaakt van een nest, speelt het met zijn nestgenoten; als het een enkel kind is, zal het na de eerste fase van de kindertijd beginnen te spelen met andere jongeren in de buurt, dicht genoeg bij elkaar, zodat de moeder snel kan reageren op eventuele problemen.

Verpleging vereist nabijheid; nabijheid vergemakkelijkt sociale interactie, en sociale interactie is essentieel voor het overleven. Gehechtheid bestaat in verschillende mate bij niet-menselijke zoogdieren; het is vooral bij mensen sterk toegenomen. In jager-verzamelaars- en dorps-agrarische samenlevingen draagt de moeder meestal de baby of laat het kortstondig achter bij een allomoeder-sommige persoon met wie het kind een levenslange relatie heeft, zoals een grootmoeder, tante of oudere broer of zus. Pas met de opkomst van de beschaving en de rijkdom, en vooral binnen de laatste 60 jaar, is dit patroon van kinderopvoeding, ingebed in onze zoogdierbiologie, aanzienlijk veranderd.

Conclusies: De bevestiging van een kind is een multifunctioneel gedragssysteem dat essentieel is voor sociale dieren. Tijdens de kindertijd worden gedragspatronen vastgesteld waarop andere lange termijn relaties worden gebouwd. Oorspronkelijk was de bescherming van het kind het belangrijkste doel van de gehechtheid, maar al snel werd het ondersteunen van de ontwikkeling van de hersenen. De oprichting van homeostase van fysiologische systemen, sociale en emotionele ontwikkeling en leren zijn andere functies. Zuigeling gehechtheid wordt gevonden tot op zekere hoogte in alle zoogdieren en is sterk uitgebreid in de mens. Attachment is een gedragssysteem dat aanwezig is bij de geboorte, maar dat geactiveerd en ontwikkeld moet worden.

In de eerste maanden van het leven zullen baby's zich gehecht voelen aan iedereen die dicht bij hen staat.

Overzicht

Meestal zijn de mensen die voor een baby zorgen de moeder en de vader van de baby. Als de moeder of de vader komt als de baby huilt en de baby met tederheid behandelt, leert de baby dat de ouders voor hem zullen zorgen. Als de moeder of de vader naar de baby lacht, met de baby praat, tegen de baby zingt en de baby vasthoudt, zelfs als hij niet huilt, leert de baby dat de ouders ervan houden. Wanneer een baby heeft geleerd dat hij geliefd is en dat er voor hem wordt gezorgd als hij huilt, groeit hij meestal op tot een persoon die verwacht dat andere mensen aardig zijn. Wanneer een kind zich geliefd en verzorgd voelt en denkt dat andere mensen aardig zullen zijn, wordt er gezegd dat dat kind stevig vastzit.

Theorieën

Twee mensen waren belangrijk in het denken over en het schrijven van de gehechtheidstheorie, John Bowlby en Mary Ainsworth.

Bowlby schreef dat de zorg en de liefde die een baby van zijn ouders krijgt, ervoor zorgen dat het een belangrijk idee vormt. Hij noemde dit idee het interne werkmodel. Het interne werkmodel is hoe de baby of het kind over zichzelf, zijn ouders en andere mensen denkt. Wanneer ouders liefdevol voor een baby en kind hebben gezorgd, groeit het op met een positief intern werkmodel. Dit kind zal denken dat het lief is, omdat het geliefd was. Het zal denken dat de ouders goed zijn, want ze waren zorgzaam. En het kind zal niet bang zijn om te proberen vrienden te maken met nieuwe mensen, want het zal verwachten dat mensen aardig zijn. Kinderen die een positief intern werkmodel hebben, zullen waarschijnlijk ook aardig zijn voor andere mensen. Bowlby geloofde dat een positief intern werkmodel mensen zou helpen om vrienden te maken.

Bowlby schreef dat het hechtingsproces bij mensen was als de nabijheid die bestaat tussen moeder en baby chimpansees, gorilla's en orang-oetans. Bij mensen geloofde Bowlby dat de gehechtheid zich geleidelijk ontwikkelde, in vier stappen.

Mary Ainsworth zag hoe moeders hun baby's in verschillende steden en landen behandelden. Ze zag dat moeders en baby's op vele manieren hetzelfde deden, zelfs als het leven van de familie heel anders was. Ainsworth maakte een manier om te testen hoe de hechtingsrelatie tussen een moeder en haar jonge kind is. Ze noemde het "The Strange Situation".

Vragen en antwoorden

V: Wat is gehechtheid?

A: Infant attachment is een speciale band die ontstaat in de kindertijd. Het is de eerste relatie die een zuigeling heeft, meestal met zijn moeder of ouders.

V: Wat bleek uit het onderzoek van Mary Ainsworth naar menselijke baby's?

A: Uit het onderzoek van Mary Ainsworth bleek dat kinderen verschillende hechtingspatronen kunnen hebben, voornamelijk afhankelijk van hoe zij hun vroege verzorgingsomgeving hebben ervaren.

V: Hoe voedt de moeder de baby tijdens de eerste ontwikkelingsfase?

A: Tijdens de eerste ontwikkelingsfase voedt de moeder de baby en blijft zij fysiek in de buurt, tenzij zij weg moet om voedsel te zoeken (enz.). Terwijl zij weg is, blijft (blijven) de zuigeling(en) verborgen en stil, soms in een nest of hol.

V: Wat zijn enkele functies van borstvoeding voor zuigelingen?

A: Borstvoeding heeft vier functies voor zuigelingen: het verschaft voedsel, helpt hen bij hun moeder te blijven voor bescherming, stelt hen in staat hun moeder te observeren en met haar te communiceren en door die ervaring te leren, en draagt antilichamen bij zich die tijdelijke bescherming bieden tegen sommige infecties totdat hun eigen immuunsysteem volgroeid is.

V: Hoe komt het dat primaten complexer sociaal gedrag vertonen dan andere zoogdieren?

A: Primaten hebben geleidelijk complexer sociaal gedrag dan andere zoogdieren door hun toenemende omvang van de neocortex. Dit omvat de ontwikkeling van perceptie die normen voor het lichaam vastlegt, het programmeren van vroege ervaringen in gedragspatronen, en het vermogen om anderen binnen de eigen groep te identificeren als individuen die op zichzelf lijken.

V: Hoe is onze zoogdierenbiologie veranderd door beschaving en rijkdom?

A: Met de beschaving en de rijkdom kwamen er veranderingen in de opvoedingspraktijken van kinderen die in onze zoogdierenbiologie waren verankerd, zoals moeders die gewoonlijk geen baby's dragen of ze even bij een andere moeder zoals een grootmoeder of een tante achterlaten.

V: Wat zijn enkele doelen van gehechtheid bij kinderen?

A: Het belangrijkste doel van gehechtheid bij zuigelingen is het ondersteunen van de ontwikkeling van de hersenen en het tot stand brengen van homeostase van fysiologische systemen, sociale en emotionele ontwikkeling, het aanleren van vaardigheden zoals wat te eten als er roofdieren in de buurt zijn, en het vergemakkelijken van sociale interactie die essentieel is om te overleven.