Macedonische falanx

De Macedonische falanx is een door Filips II ontwikkelde infanterieformatie. Het werd door zijn zoon Alexander de Grote gebruikt om het Perzische Rijk te veroveren. De formatie bestond uit speerdragers met speren van 5,5 tot 6 meter lang. Deze werden sarissas genoemd. Ze waren tweehandig; de kleinere schilden werden over de linkerschouder geslingerd.

De Macedonische falanx was onneembaar van voren, maar kwetsbaar van opzij en van achteren, waar hij door de vijandelijke cavalerie kon worden aangevallen. Daarom had het systeem bescherming nodig, die het kreeg van de Macedonische cavalerie, die de meest flexibele kracht was. Bij het begin van een gevecht gebruikte Alexander de falanx om de vijand vast te pinnen. Zijn zware cavalerie dreef het vijandelijke paard van het veld, en laadde vervolgens geselecteerde tegenstanders of blootgestelde vijandelijke eenheidsflanken op. Dan zou de falanx zich tegen het centrum keren.

De vroege Griekse stadstaten vochten vaak op smalle dalbodems, waar de cavalerie niet zo belangrijk was. Vaak was er weinig of geen cavalerie. Maar in de Grieks-Perzische oorlogen werden de gevechten uitgevochten op meer open land, waar de cavalerie een grote kracht was. Een voorbeeld hiervan is de Slag om Gaugamela. Daar manoeuvreerde Alexander naar rechts om te voorkomen dat het Perzische leger zich dubbel zou omhullen. Darius beval zijn cavalerie op zijn linkerflank om de schuine beweging van de Grieken te controleren door hun cavalerie aan te vallen. Alexander's Metgezellencavalerie viel vervolgens het verzwakte vijandelijke centrum aan waar Darius was gepost en werd gevolgd door de falanxformatie.

Macedonische gevechtsformatie. De hypaspisten, elite zware infanterie, worden verkeerd gelabeld als elite zware cavalerie.Zoom
Macedonische gevechtsformatie. De hypaspisten, elite zware infanterie, worden verkeerd gelabeld als elite zware cavalerie.

De Macedonische phalanx: de schilden zijn kleiner en lichter dan bij een traditionele hopliet phalanx, de sarissa is twee keer zo lang als de traditionele speren.Zoom
De Macedonische phalanx: de schilden zijn kleiner en lichter dan bij een traditionele hopliet phalanx, de sarissa is twee keer zo lang als de traditionele speren.

Vragen en antwoorden

V: Wat was de Macedonische falangi?


Antwoord: De Macedonische falanx was een vorm van infanterie ontwikkeld door Filips II en gebruikt door zijn zoon Alexander de Grote bij de verovering van het Perzische Rijk. Het bestond uit speerdragers die lange speren droegen, sarissos genaamd, die tweehandig waren en kleinere schilden over hun linkerschouder hadden hangen.

V. Hoe gebruikte Alexander de falang in de strijd?


Antwoord: Aan het begin van de slag gebruikte Alexander de falanx om de vijand gevangen te nemen terwijl zijn zware cavalerie hun paarden van het veld dreef. Vervolgens viel hij met zijn cavalerie aan tegen de flanken van geselecteerde tegenstanders of blootgestelde vijandelijke eenheden, voordat hij de falanx tegen hun centrum in beweging bracht.

V: Waarom namen de vroege Griekse stadstaten geen toevlucht tot de cavalerie?


Antwoord: Vroege Griekse stadstaten vochten vaak in smalle valleibodems waar cavalerie minder belangrijk was of zelfs niet bestond. In gevechten tussen Griekenland en Perzië, bijvoorbeeld, werd echter op meer open terrein gevochten, waar de cavalerie een belangrijke kracht werd.

V: Wat gebeurde er bij Gaugamela?


A: Bij Gaugamela manoeuvreerde Alexander om een dubbele omsingeling van het Perzische leger van Darius te voorkomen door zijn cavalerie het verzwakte centrum van Darius te laten aanvallen terwijl zijn falanxformatie hem volgde.

V: Wat maakte de Macedonische falanx van voren onoverwinnelijk?


Antwoord: De Macedonische falanges waren onoverwinnelijk van voren omdat ze bestonden uit speerdragers met lange speren, sarissos genaamd, die tegelijkertijd voor verdediging en aanval konden worden gebruikt.

V: Hoe beschermde Macedonië zijn vingerkootjes tijdens gevechten?


Antwoord: Het systeem had bescherming nodig, die het kreeg van de Macedonische cavalerie, die flexibel genoeg was om zich te beschermen tegen aanvallen vanuit de flank en de achterkant, waardoor de vijandelijke cavalerie kon aanvallen.

V: Wat voor wapens droegen de speerdragers in deze formatie?


Antwoord: De speerdragers droegen 5,5-6 meter lange speren, gehoornde speren genoemd, die tweehandig waren en kleinere schilden over hun linkerschouder hadden voor extra bescherming tijdens de strijd.

AlegsaOnline.com - 2020 / 2023 - License CC3