Assyrische Genocide | genocide door het Ottomaanse Rijk waarbij meer dan 300.000 Assyriërs werden gedood tijdens invallen
De Assyrische genocide was een genocide door het Ottomaanse Rijk waarbij meer dan 300.000 Assyriërs werden gedood tijdens invallen.
De Assyriërs noemen het de Sayfo, het Aramese woord voor "zwaard". Veel Assyriërs werden door de Turken als onrein beschouwd en werden afgeslacht omdat zij het christendom niet opgaven en moslim werden. Assyriërs verloren hun huizen en bezittingen aan sultan Adulhamed de Rode. Reeds vóór de genocide werden zij vervolgd en gedwongen hoge belastingen te betalen.
Sinds de oudheid en de verovering door de Babyloniërs hebben de Assyriërs geen eigen natie meer. Hun diaspora heeft zich verspreid over vele verschillende landen.
Onder de Arabieren en de Turken werden zij onderdrukt en gedwongen geassimileerd met de rijken, en velen verloren hun onafhankelijkheid. Degenen die hebben overleefd behouden hun gemeenschappelijke eenheid, vooral in hun diepe christelijke geloof.
Persoonlijke ervaring geciteerd uit de Assyrische Stem
| " | "Op een dag verzamelden de moslims alle kinderen van zes tot vijftien jaar en voerden ze naar het hoofdkwartier van de politie. Daar leidden ze de arme kleintjes naar de top van de berg Ras-el Hadjar en sneden ze een voor een hun kelen door, waarna ze hun lichamen in een afgrond gooiden." | " |
Overzicht van het bloedbad
De Assyrische genocide (ook bekend als Sayfo of Seyfo) werd tijdens de Eerste Wereldoorlog door de Jong Turken gepleegd tegen de Assyrische bevolking van het Ottomaanse Rijk. De Assyrische bevolking van Noord-Mesopotamië omvatte de regio's Tur Abdin, Hakkari, Van, Siirt in het huidige zuidoosten van Turkije en de regio Urmia in het noordwesten van Iran. Zij werden met geweld verplaatst en afgeslacht door Ottomaanse (Turkse) en Koerdische troepen tussen 1914 en 1920 onder het regime van de Jong Turken. Onder leiding van Djevdet Bey, Ottomaans gouverneur, werden minstens 55 000 Assyrische christenen gemarteld. Hij wordt verantwoordelijk geacht voor de massamoorden op Armeniërs en Assyriërs in en rond Van Volgens wetenschappers ligt het aantal Assyrische slachtoffers tussen 300.000 en 750.000.
De Assyrische genocide vond plaats in dezelfde context en dezelfde periode als de Armeense en Griekse genociden. Maar in tegenstelling tot deze genociden is er geen officiële nationale of internationale erkenning van de Assyrische genocide, en veel verslagen bespreken de Assyrische genocide als onderdeel van de grotere gebeurtenissen die onder de Armeense genocide vallen.
De Washington Post en andere toonaangevende kranten in westerse landen deden verslag van de Assyrische genocide terwijl deze zich voltrok.
Een artikel uit The New York Times van 27 maart 1915.
40 christenen sterven per dag zeggen Assyrische vluchtelingen - The Syracuse Herald, 1915.
Kaart met de Armeense (in kleuren) en christelijke (in arceringen) bevolking van de oostelijke Ottomaanse provincies in het jaar 1896. In de gebieden waar het aandeel van de christelijke bevolking groter was dan dat van de Armeniërs, bestond de niet-Armeense christelijke bevolking grotendeels uit Assyriërs (behalve in regio's waar Ottomaanse Grieken woonden). Assyriërs woonden vooral in het zuiden en zuidoosten van de regio.
Vragen en antwoorden
V: Wat is de Assyrische genocide?
A: De genocide op de Assyriërs was een genocide door het Ottomaanse Rijk waarbij meer dan 300.000 Assyriërs werden gedood tijdens invallen.
V: Hoe noemen de Assyriërs het?
A: De Assyriërs noemen het Sayfo, wat een Aramees woord is voor "zwaard".
V: Waarom werden velen van hen afgeslacht?
A: Veel Assyriërs werden door de Turken als onzuiver beschouwd en werden afgeslacht omdat zij het christendom niet opgaven en moslim werden.
V: Aan wie verloren zij hun huizen en bezittingen?
A: Zij verloren hun huizen en bezittingen aan Sultan Adulhamed de Rode.
V: Hoe lang worden zij al vervolgd?
A: Sinds de oudheid, toen zij veroverd werden door de Babyloniërs, worden zij vervolgd en gedwongen hoge belastingen te betalen.
V: Hebben zij vandaag de dag nog steeds hun eigen natie?
Antwoord: Nee, sinds de oudheid hebben zij geen eigen natie meer. Hun diaspora heeft zich verspreid over vele verschillende landen.
V: Hoe houden degenen die overleefden hun gemeenschappelijke eenheid?
A: Zij die het overleefd hebben, behouden hun gemeenschappelijke eenheid door hun diep christelijk geloof.
