New Musical Express

De New Musical Express (beter bekend als de NME) is een tijdschrift voor Indie- en popmuziek in het Verenigd Koninkrijk. Het verschijnt sinds maart 1952 wekelijks. Het was het eerste Britse tijdschrift met een singles chart.

 

Geschiedenis

Het eerste nummer verscheen op 7 maart 1952. Het verscheen voor het eerst in een niet-glanzend tabloidformaat op standaard krantenpapier.

1960s

In de jaren zestig was het blad een voorvechter van de nieuwe Britse groepen die toen opkwamen. The Beatles en The Rolling Stones stonden vaak op de voorpagina. Deze en andere artiesten verschenen ook op het NME Poll Winners Concert, een prijsuitreiking van artiesten die door de lezers van de NME als meest populair waren gekozen. Het concert bevatte ook een prijsuitreiking waar de poll winnaars hun prijzen in ontvangst namen.

In het latere deel van de jaren zestig begon het blad te berichten over psychedelica en de voortzetting van artikelen over Britse groepen uit die tijd.

1970s

Begin 1972, toen het blad op het punt stond door zijn eigenaars te worden gesloten, werd een nieuw persoon redacteur en veranderde de berichtgeving van het blad radicaal van kritiekloos naar iets dat bedoeld was om slimmer, hipper, cynischer en grappiger te zijn dan enig mainstream Brits muziekblad tot dan toe was geweest (een aanpak die vooral door de schrijvers werd beïnvloed).

Halverwege 1973 verkocht de krant bijna 300.000 exemplaren per week en overtrof het zijn andere wekelijkse rivalen, Disc, Record Mirror en Sounds.

Het jaar 1976 zag Punk Rock zijn intrede doen in de muziekwereld en NME was, net als andere "gespecialiseerde" publicaties, traag in het verslaan van dit nieuwe muziekfenomeen. In een poging om de verkoop te stimuleren, adverteerde de krant voor een paar "hippe jonge revolverhelden" om hun redactie te versterken. Dit resulteerde in de aanwerving van twee journalisten die ervoor zorgden dat het blad volledig op de hoogte was van deze nieuwe muziekstijl. Bands die een paar maanden eerder nog kritiek hadden geuit op de NME stonden nu te trappelen om opgenomen te worden.

Het blad werd ook openlijker politiek in de tijd van de Punk. Op de cover stonden soms jeugdzaken in plaats van een muzikale act.

1980s

De verkoop liep terug, en in 1985 had NME het moeilijk en dreigde het weer te sluiten. In deze periode was de redactie van het blad verdeeld tussen degenen die wilden schrijven over hiphop, een genre dat relatief nieuw was in het Verenigd Koninkrijk, en degenen die zich wilden beperken tot rockmuziek. De verkoop was blijkbaar lager toen er foto's van hiphopartiesten op de voorkant verschenen en dit leidde ertoe dat het blad eronder leed omdat het gebrek aan richting nog duidelijker werd voor de lezers.

Eind jaren tachtig en begin jaren negentig was de rockscene in het Verenigd Koninkrijk over het algemeen zwak en de krant zag zich genoodzaakt een hoog profiel te geven aan lang vergeten bands als Kingmaker en de Railway Children.

1990s

Tegen het einde van 1990, hoewel het blad nog steeds nieuwe Britse bands ondersteunde, werd het gedomineerd door Amerikaanse bands, omdat dat was waar de muziekscene in het algemeen over ging.

Hoewel de periode van 1991 tot 1993 werd gedomineerd door Amerikaanse bands als Nirvana, betekende dit niet dat Britse bands werden genegeerd. De NME besteedde nog steeds veel aandacht aan de Indie scene.

Tegen 1992 begonnen enkele nieuwe Britse bands te verschijnen. Suede werd door de krant al snel geprezen als een alternatief voor het zware Grunge geluid en geprezen als het begin van een nieuwe Britse muziekscene. Indie was echter nog steeds de dominante kracht, maar de opkomst van nieuwe Britse bands zou iets worden waar de krant zich steeds meer op zou richten.

In april 1994 werd Nirvana frontman Kurt Cobain dood aangetroffen, een verhaal dat niet alleen zijn fans en de lezers van de NME trof, maar ook een enorme verandering in de Britse muziek teweeg zou brengen. Grunge stond op het punt te worden vervangen door Britpop [1], een nieuwe vorm van muziek die was beïnvloed door de Britse muziek van de jaren zestig en de Britse cultuur. De uitdrukking werd bedacht door NME nadat de band Blur hun album Parklife uitbracht in dezelfde maand van Cobains dood. Britpop begon de muzikale en culturele leegte op te vullen die na de dood van Cobain was ontstaan, en het succes van Blur, samen met de opkomst van een nieuwe groep uit Manchester, Oasis, zorgde ervoor dat Britpop de rest van 1994 aan populariteit won. Tegen het einde van het jaar waren Blur en Oasis de twee grootste bands in het Verenigd Koninkrijk en steeg de verkoop van de NME dankzij het Britpop-effect. In 1995 coverde de NME veel van deze nieuwe bands en speelden veel van deze bands op het NME Stage op het Glastonbury Festival, waar het magazine sinds 1993 het tweede podium op het festival sponsorde.

2000s

In het nieuwe millennium richtte de NME zich op nieuwe Britse bands zoals Franz Ferdinand en de Kaiser Chiefs die opkwamen toen de "indiemuziek" steeds meer commercieel succes kreeg. Dit commerciële succes heeft ertoe geleid dat bands als de Arctic Monkeys zowel extreem succesvol zijn als door de NME worden gepromoot; een fenomeen dat sinds Britpop niet meer is voorgekomen.

In december 2005 werden beschuldigingen geuit dat de NME end of year poll om commerciële en politieke redenen was bewerkt.[2] Deze kritiek werd weerlegd door McNicholas, die beweerde dat het webzine Londonist.com een vroeg ontwerp van de poll in handen had gekregen.

In 2006 won NME de CocaCola best magazine this century award.

 

NME.COM

De eerste redacteur was Brendan Fitzgerald. Later ontwierp Anthony Thornton de site opnieuw, met de nadruk op muzieknieuws. De website werd in 1999 en 2001 uitgeroepen tot Online Magazine Of The Year en Anthony Thornton werd driemaal uitgeroepen tot Website Editor Of The Year.

Het werd in oktober 2005 bij de Record Of The Day Awards uitgeroepen tot 'Best Music Website'. In 2006 vierde NME.COM dit met een feest in de Londense KOKO met de Leicester band Kasabian en kreeg vervolgens de BT Digital Music Award voor Best Music Magazine en de eerste 'Chairman's Award' van de Association of Online Publishers uitgereikt door de voorzitter, Simon Waldman.

In 2007 werd NME.COM gelanceerd in de VS met extra personeel en plannen om de Breaking Bands wedstrijd en de NME Awards over de Atlantische Oceaan te lanceren.

De site biedt nu nieuws, recensies, lijsten van optredens en video's, maar ook downloads, merchandising en message boards.

De website heeft het afgelopen jaar zijn focus verlegd om naast het traditionele muzieknieuws ook roddel in de roddelpers op te nemen. Met regelmatige nieuwsartikelen getiteld "Daily Ligger" en "Tabloid Hell."

In 2007 had NME.com een gratis download van de Verve, en het waren de eerste nummers die de Verve uitbrachten sinds ze weer bij elkaar waren.

·         v

·         t

·         e

Muziek van het Verenigd Koninkrijk

Kunst muziek

  • Oude muziek (Engeland - Schotland)
  • Barok
  • Klassiek

Geschiedenis van de populaire muziek

  • Vroege populaire muziek
  • 1950s
  • 1960s
  • 1970s
  • 1980s
  • 1990s
  • 2000s

Traditionele genres

  • Britse folk revival
  • Ballade
  • Carol
  • Kinderliedje
  • Hornpipe
  • Jig
  • Morrisdans
  • Protestlied
  • Haspel
  • Sea shanty
  • Strathspey
  • Oorlogslied
  • Werklied

Hedendaagse populaire genres

  • Folk
  • Hip Hop
  • Jazz
  • Pop
  • Populair
  • Rock
  • Soul

Etnische muziek

  • Caribische
  • Engeland
  • Ierland
  • Schotland
  • Wales

Media en prestaties

Muziekprijzen

  • BRIT Awards
  • Klassieke Brit Awards
  • Gramophone Awards
  • Ivor Novello Awards
  • Kerrang! Awards
  • Mercury Prijs
  • Music of Black Origin Awards
  • Spiraal Awards
  • BBC Music Awards

Muziekgrafieken

  • Albums chart
  • Klassieke kaarten
  • Compilatiegrafiek
  • Dansgrafiek
  • Download grafiek
  • Indie grafiek
  • R&B chart
  • Rotskaart
  • Singles chart
  • Abonnement speeltabel

Muziekfestivals

  • Cambridge folk
  • Download
  • Edinburgh
  • Eisteddfodd
  • Glastonbury
  • Isle of Wight
  • Knebworth
  • Koninklijke Nationale Mòd
  • BBC Proms
  • Reading en Leeds
  • T in het Park
  • V

Muziekmedia

  • De Grammofoon
  • Kerrang!
  • Melody Maker
  • Mojo
  • NME
  • Q
  • De Draad

Volkslied

Regionale muziek

Britse Eilanden

  • Birmingham (Klassieke muziek, Jazz, Populaire muziek)
  • Cardiff
  • Cornwall
  • Liverpool
  • Manchester
  • Northumbria
  • Somerset
  • Sussex
  • Yorkshire

Overzee

  • Anguilla
  • Bermuda
  • Kaaiman Eilanden
  • Gibraltar
  • Montserrat
  • Turken en Caicos
  • Maagdeneilanden

·         v

·         t

·         e

Time Warner Inc.

Raad van bestuur

Jim Barksdale - Steve Bollenbach - Frank Caufield - Robert Clark - Mathias Döpfner - Jessica Einhorn - Reuben Mark - Michael Miles - Ken Novack - Richard Parsons - Francis Vincent - Deborah Wright - Ed Zander

Home Kassa

Cinemax (Multiplex) - HBO (Multiplex) - HBO Films

Time Inc.

Business 2.0 - Entertainment Weekly - Essence - Fortune - In Style - IPC Media - Life - Money - NME - People - People en Espanol - Real Simple - Sports Illustrated - Southern Living - Sunset - Time - Wallpaper*.

Time Warner Cable

Road Runner - Capital News 9 - Metro Sports - News 8 Austin - News 10 Now - News 14 Carolina - NY1 - R News - SportsNet New York (gedeeltelijke eigendom) - Time Warner Sports 26 - Time Warner Sports Milwaukee

Turner Broadcasting

Gerelateerde artikelen

Warner Bros.

Castle Rock Entertainment - The CW (met CBS) - DC Comics - Eidos Interactive (10,3% belang) - Kids' WB! - Monolith Productions - New Line Cinema - Telepictures Productions - Warner Bros. Animation - Warner Bros. Family Entertainment - Warner Bros. Games - Warner Bros. Pictures - Warner Bros. Television Distribution - Warner Home Video - Warner Independent Pictures - Warner Premiere

Jaarlijkse omzet: 43,6 miljard USD (Increase 4% FY 2005) - Werknemers: 87.850 (Increase 2.950 FY 2005) - Stock Symbol: NYSE: TWX - Website: timewarner.com

 

AlegsaOnline.com - 2020 / 2023 - License CC3