Koloniale Conferentie van Berlijn
De Conferentie van Berlijn (of "Congo-conferentie") van 1884-85 stelde regels op voor de Europese kolonisatie en handel in Afrika. Portugal had om deze conferentie gevraagd en Otto von Bismarck had de organisatie ervan op zich genomen. De conferentie kwam bijeen tijdens de "Scramble for Africa", een periode waarin de Europese mogendheden meer koloniale activiteiten ontplooiden. De Afrikanen waren niet uitgenodigd. De conferentie maakte een einde aan de meeste bestaande vormen van Afrikaanse autonomie en zelfbestuur, en verzekerde dat de Europese mogendheden niet met elkaar om de heerschappij zouden hoeven te vechten.
De conferentie van Berlijn
Algemene wet
In de algemene wet zijn de volgende punten vastgesteld:
- De beëindiging van de slavernij door zwarte en islamitische machten.
- De Onafhankelijke Congostaat was privébezit van de Congo-vereniging. Het grondgebied van de huidige Democratische Republiek Congo werd eigendom van Leopold II van België.
- De 14 landen die ondertekenden, hadden vrijhandel door het Congobekken en het Nyasameer en ten oosten daarvan in een gebied ten zuiden van 5° noorderbreedte.
- De Niger- en de Congo-rivier werden vrijgemaakt voor scheepvaartverkeer.
- Landen konden geen kolonies stichten alleen in naam.
- Als een land een nieuw deel van de Afrikaanse kust zou overnemen, zou het dat aan de andere landen moeten meedelen.
- Elk land kreeg te horen welke delen van Afrika ze mochten overnemen.
Agenda
- Portugal - Groot-Brittannië De koloniën Angola en Mozambique werden samengebracht door het tussenliggende land (land dat later Zambia, Zimbabwe en Malawi werd). Het Verenigd Koninkrijk steunde dit plan niet. In 1890 liet de Britse regering de Portugezen weten dat ze het gebied moesten verlaten.
- Frankrijk - Groot-Brittannië Een lijn die liep van Say in Niger tot Baroua, aan de noordoostkust van het Tsjaadmeer, gaf aan welk deel aan wie toebehoorde. Frankrijk zou het gebied ten noorden van deze lijn bezitten, en het Verenigd Koninkrijk het gebied ten zuiden ervan. Het Nijlbekken zou Brits worden, terwijl de Fransen het bekken van het Tsjaadmeer zouden krijgen.
- Frankrijk - Duitsland Het gebied ten noorden van een lijn gevormd door het snijpunt van de 14e meridiaan en Miltou was Frans, dat ten zuiden was Duits.
- Groot-Brittannië - Duitsland De scheiding kwam er in de vorm van een lijn die door Yola liep, over de Benoué, Dikoa, tot aan het uiterste punt van het Tsjaadmeer.
- Frankrijk - Italië Italië zou bezitten wat ten noorden lag van een lijn die liep van het snijpunt van de Kreeftskeerkring en de 17e meridiaan tot het snijpunt van de 15e breedtegraad en de 21e meridiaan.
Tegen 1902 was 90% van al het land dat Afrika vormt, onder Europese controle.
Vragen en antwoorden
V: Wat is de Conferentie van Berlijn?
A: De Conferentie van Berlijn was een bijeenkomst in 1884-85 om regels op te stellen voor Europese kolonisatie en handel in Afrika.
V: Wie riep op tot de Conferentie van Berlijn?
A: Portugal riep op tot de Conferentie van Berlijn.
V: Wie organiseerde de Conferentie van Berlijn?
A: De Conferentie van Berlijn werd georganiseerd door Otto von Bismarck.
V: Wanneer vond de Conferentie van Berlijn plaats?
A: De Conferentie van Berlijn vond plaats in 1884-85.
V: Waren er Afrikanen uitgenodigd op de Conferentie van Berlijn?
A: Nee, Afrikanen werden niet uitgenodigd op de Conferentie van Berlijn.
V: Welk effect had de Conferentie van Berlijn op de Afrikaanse autonomie en zelfbestuur?
A: De Conferentie van Berlijn maakte een einde aan de meeste bestaande vormen van Afrikaanse autonomie en zelfbestuur en plaatste de Afrikaanse naties onder Europese controle.
V: Waarom werd de Conferentie van Berlijn bijeengeroepen tijdens de "Scramble for Africa"?
A: De Conferentie van Berlijn werd bijeengeroepen tijdens de "Scramble for Africa", een tijd van toenemende koloniale activiteiten door Europese mogendheden, om regels op te stellen en conflicten tussen Europese naties over Afrika te voorkomen.
