Zhuyin
Zhuyin Fuhao, vaak afgekort als zhuyin en gewoonlijk bopomofo genoemd, is een soort op klank gebaseerd schrift voor de Chinese taal. In het Chinees zijn "bo", "po", "mo" en "fo" de eerste vier van de conventionele ordening van beschikbare lettergrepen. Als gevolg daarvan zijn de vier lettergrepen samen gebruikt om te verwijzen naar veel verschillende fonetische systemen. Voor Chinese sprekers die voor het eerst kennis maakten met het Zhuyin-systeem, betekent "bopomofo" zhuyin fuhao.
De zhuyin-tekens worden in typografische lettertypes weergegeven alsof ze met een inktpenseel zijn getekend (zoals in het gewone schrift). Ze zijn in Unicode gecodeerd in het bopomofo-blok, in de reeks U+3105 ... U+312D.
Geschiedenis
Na de omverwerping van China's laatste keizer tijdens de Xinhai Revolutie in 1911, creëerde de nieuwe regering in China Zhuyin om het gewone volk te helpen gemakkelijker te lezen. De Chinese Communistische Partij, met inbegrip van Mao Zedong zelf, wilde het schrijven van Chinese karakters echter helemaal verbieden en vervangen door het Latijnse alfabet. Toen het Volksbevrijdingsleger de Kuomintang (de oprichtende partij van de Republiek China) in 1949 versloeg en hen naar Taiwan in ballingschap stuurde, nam het gebruik van Zhuyin op het vasteland van China af omdat de CPC het Latijnse alfabet wilde gebruiken voor het fonetisch schrijven van Chinees. Zhuyin wordt echter nog steeds veel gebruikt in Taiwan omdat het wordt gebruikt om Chinees te typen op toetsenborden van computers en telefoons.
Kenmerken
Zhuyin is gemaakt om de klanken van het Mandarijn Chinees zo goed mogelijk weer te geven. De symbolen zijn verdeeld in twee categorieën, de beginklanken (de eerste klanken in een lettergreep) en de eindklanken (de hoofdklinker, de glijmedeklinkers ([y/i; IPA:/j/] en [w/u; IPA:/w/]) die voor de hoofdklinker komen en alle klanken die er na komen). Er zijn 4 toonsoorten om de 5 Mandarijnse tonen weer te geven.
