Chinese talen

De Chinese taal is de groep talen die de Chinezen in China en elders gebruiken. Het maakt deel uit van een taalfamilie die de Sino-Tibetaansetaalfamilie wordt genoemd.

Het Chinees omvat vele regionale taalvariëteiten, waarvan de belangrijkste Mandarijn, Wu, Yue en Min. Deze zijn niet wederzijds begrijpelijk en veel van de regionale variëteiten zijn zelf een aantal niet-materieel begrijpelijke subvariëteiten. Als gevolg daarvan noemen veel linguïsten deze variëteiten afzonderlijke talen.

Chinees' kan verwijzen naar de geschreven of gesproken talen. Hoewel er veel gesproken Chinese talen zijn, gebruiken ze hetzelfde schrijfsysteem. Verschillen in het spreken komen tot uiting in verschillen in het schrift. Officieel China voert een vergelijkbaar beleid als in de Sovjet-Unie, waarbij één officiële taal wordt gebruikt zodat de mensen elkaar kunnen begrijpen. De standaard Chinese taal wordt in het Engels Mandarijn genoemd, "Pǔtōnghuà" of "common to everybody speech" op het vasteland van China en "Guóyǔ" of "language of the whole country" in Taiwan. Alle officiële documenten zijn in het Mandarijn geschreven en het Mandarijn wordt in heel China onderwezen. Het is ook een standaard voor taalonderwijs in sommige andere landen.

Het Chinees wordt gebruikt door het Han-volk in China en andere etnische groepen in China die door de Chinese regering tot Chinees worden verklaard. Chinees wordt bijna altijd in Chinese karakters geschreven. Het zijn symbolen met een betekenis, die logogrammen worden genoemd. Ze geven ook een indicatie van de uitspraak, maar hetzelfde teken kan heel verschillende uitspraken doen tussen de verschillende soorten Chinezen. Aangezien Chinese tekens al minstens 3500 jaar bestaan, zeggen mensen op ver van elkaar verwijderde plaatsen ze anders, net zoals "1, 2, 3" anders kan worden gelezen in verschillende talen.

De Chinezen moesten de uitspraken in woordenboeken opschrijven. Chinezen hebben geen alfabet, dus hoe je geluiden moet opschrijven was in het begin een groot probleem. Tegenwoordig gebruikt de Mandarijnse taal Hanyu Pinyin om de klanken in Romeinse letters weer te geven.

Alle Chinese talen (of dialecten) gebruiken tonen. Dit betekent dat ze hoge en lage tonen gebruiken om verschillen in betekenis duidelijk te maken.

Verschillende talen of dialecten van het Chinees

De Chinese taal is als een grote boom. De basis van de boom begon duizenden jaren geleden. Het heeft nu een aantal belangrijke ledematen. Sommige mensen noemen het "slechts een tak", wat andere mensen een hoofdpalm noemen, dus je kunt zeggen dat er zes of zeven hoofdpoten zijn. Elk van deze hoofdpalmen splitst zich op in takken over de manier waarop er in Groot-Brittannië, de Verenigde Staten, Australië, India, enzovoorts, takken van het Engels worden gesproken. Net zoals de Romaanse talen allemaal uit het gebied rond Rome komen en gebaseerd zijn op het Latijn, hebben de Chinese talen allemaal een gemeenschappelijke bron, dus ze houden veel gemeenschappelijke dingen onder hen.

Hier zijn de belangrijkste zeven hoofdgroepen van talen/dialecten van het Chinees naar grootte:

Guan ("Northern" of Mandarin), 北方話/北方话 of 官話/官话 (ongeveer 850 miljoen sprekers),
Wu, 吳/吴, met inbegrip van het Shanghainees (ongeveer 90 miljoen sprekers),
Yue (Kantonees), 粵/粤 (ongeveer 80 miljoen sprekers),
Min (Hokkien, inclusief Taiwanezen), 閩/闽 (ongeveer 50 miljoen sprekers),
Xiang, 湘 (ongeveer 35 miljoen sprekers),
Hakka, 客家 of "guest family" speech (ongeveer 35 miljoen sprekers),
Gan, 贛/赣 (ongeveer 20 miljoen sprekers)

Takken in de moderne tijd worden alleen getoond voor "Guan" (Taal van de ambtenaren. Mandarijn).

Traditionele en vereenvoudigde karakters

In 1956 maakte de regering van de Volksrepubliek China een reeks vereenvoudigde Chinese karakters openbaar om het leren, lezen en schrijven van de Chinese taal te vergemakkelijken. Op het vasteland van China en in Singapore gebruiken mensen deze eenvoudigere karakters. In Hong Kong, Taiwan en andere plaatsen waar ze Chinees spreken, gebruiken mensen nog steeds de meer traditionele karakters. De Koreaanse taal gebruikt ook Chinese karakters om bepaalde woorden weer te geven. De Japanse taal gebruikt ze nog vaker. Deze tekens staan in het Koreaans bekend als Hanja en in het Japans als Kanji.

Een Chinees met een goede opleiding kent vandaag de dag 6.000-7.000 karakters. Er zijn ongeveer 3.000 Chinese karakters nodig om een krant van het vasteland te kunnen lezen. Echter, mensen die alleen de 400 meest gebruikte karakters hebben geleerd kunnen een krant lezen - maar ze zullen een aantal minder gebruikte woorden moeten raden.

Voorbeelden

Hier zijn enkele voorbeelden van enkele woorden en zinnen in het Mandarijn Chinees. Vereenvoudigde tekens staan links, en traditionele tekens staan rechts. De uitspraak wordt gegeven in het pinyine-systeem, dat misschien niet altijd zo eenvoudig is als het lijkt voor degenen die het niet hebben bestudeerd.

De Traditionele Karakters worden nu gebruikt in Hong Kong en Taiwan. Chinezen van het vasteland van China gebruiken de Vereenvoudigde Personages, maar kunnen de Traditionele Personages herkennen.

Voor 1956 werd er in het Chinees alleen met Traditionele Tekens geschreven. In die tijd konden de meeste Chinezen helemaal niet lezen of schrijven. De regering van de Volksrepubliek China vond dat de Traditionele karakters erg moeilijk te begrijpen waren. Ze dachten ook dat als ze de karakters eenvoudiger maakten, meer mensen konden leren lezen en schrijven. Vandaag de dag kunnen veel mensen in China lezen en schrijven met de nieuwe Vereenvoudigde Personages.

Word	Pinyin	Vereenvoudigd	Traditionele
Hoe gaat het met je?	Nǐ hǎo ma?	你好吗？	你好嗎？
Wat is je naam?	Nǐ jiào shénme míngzi?	Wat is je naam?	Wat is je naam?
Amerika	Měiguó	美国	美國
Frankrijk	Fǎguó	法国	法國
Groot-Brittannië	Yīngguó	英国	英國
Duitsland	Déguó	德国	德國
Rusland	Éguó	俄国	俄國
Thailand	Tàiguó	泰国	泰國
Polen	Bōlán	波兰	波蘭
Japan	Rìbĕn	日本	日本
Pakistan	Bājīsītǎn	Pakistan	Pakistan

Gerelateerde pagina's

Vragen en antwoorden

V: Tot welke taalfamilie behoort het Chinees?

A: Het Chinees maakt deel uit van de Sino-Tibetaanse taalfamilie.

V: Wat zijn de belangrijkste regionale variëteiten van het Chinees?

A: De belangrijkste regionale variëteiten van het Chinees zijn Mandarijn, Wu, Yue en Min.

V: Hoe beïnvloeden verschillen in het spreken het schrijven in het Chinees?

A: Verschillen in het spreken worden weerspiegeld in verschillen in het schrijven.

V: Wat is de officiële taal van China?

A: De standaardtaal Chinees wordt Mandarijn genoemd en is de officiële taal van China.

V: Wordt het Mandarijn in heel China onderwezen?

A: Ja, het Mandarijn wordt in heel China onderwezen.

V: Hoe lang bestaan Chinese karakters al?

A: Chinese karakters bestaan al minstens 3500 jaar.

V: Hoe stelt Hanyu Pinyin klanken voor in Romeinse letters?

A: Hanyu Pinyin geeft de klanken van het Mandarijn weer met Romeinse letters.