Abel Tasman
Abel Janszoon Tasman (1603-1659) was een Nederlandse zee-onderzoeker. Hij vond Tasmanië en Nieuw-Zeeland tijdens reizen in 1642 en 1644, in dienst van de VOC (Verenigde Oost-Indische Compagnie). Hij deed ook de eerste historische waarnemingen van grote delen van Australië.
Hij werd geboren in Groningen, Holland. Hij ging in 1633 naar Batavia (nu Jakarta) om voor de VOC te werken. In 1636 ging hij terug naar Holland. Twee jaar later ging hij met zijn vrouw, Jannetie Tjaerss, terug naar Batavia. In 1640 ging hij naar het noorden, naar Japan. In 1642 ging Tasman naar het zuiden, naar Palembang.
Kaart van Tasman's reizen
Tasmanië en Nieuw-Zeeland 1642-4
Tasman werd gouverneur-generaal van Nederlands-Indië. Tasman zeilde rond naar de oostkust van Van Diemen's Land en claimde het land voor de Nederlanders op 3 december 1642. De schepen voeren vervolgens naar het westen en vonden Nieuw-Zeeland. Zijn schepen werden aangevallen door Maori in grote oorlogskano's (boten) en vier matrozen kwamen om. Tasman zeilde vervolgens noordoostwaarts naar Tonga en Fiji. Daarna zeilde hij noordwestwaarts naar Nieuw-Guinea en kwam in juni 1643 terug in Batavia.
West-Australië 1644
In 1644 zeilde Tasman uit Batavia met de schepen Limmen, Zeemeeuw en Bracq. Hij zeilde langs de westkust van Nieuw-Guinea, en vervolgens langs de kust van Australië van Cape York tot Noordwest Kaap. In augustus 1644 ging hij terug naar Batavia. Hij toonde aan dat West-Australië en Queensland tot hetzelfde land behoorden. Hij was niet in staat om door Torres Strait te komen, maar zijn kaarten werden de volgende 200 jaar gebruikt. Tasman maakte meer reizen, onder andere naar Sumatra in 1646, Siam in 1647, en Manilla in 1648. Hij kocht een stuk land in Batavia, waar hij in oktober 1659 overleed.
Verschillende plaatsen zijn naar hem genoemd, waaronder Tasmanië, het Tasman-schiereiland, Tasman-eiland en de Tasmanzee.
