Clara Barton

Kind van de Engel van het Slagveld

Clara werd geboren op 25 december 1821 in Oxford, Massachusetts. Ze was het jongste kind van Sarah Stone en Stephen Barton. In haar jeugd was Barton timide en gevoelig, wat het huishouden moeilijk maakte voor Barton.

Clara's vader was een belangrijk lid van de stad; hij was moderator van de stad, had een goede boerderij en was een bekend lid van de kerk van de stad. Clara had een speciale band met haar vader. Beiden waren avontuurlijk en vaderlandslievend. Clara's vader vertelde haar vaak verhalen over de oorlog, en ze deden alsof ze tegen elkaar vochten in nepslagen.

Clara's moeder zou een zeer mooie vrouw zijn. Ze was getrouwd toen ze zeventien was, en toen ze twintig was had ze al vier kinderen gebaard. Ze was erg praktisch (goed met haar handen) en leerde Clara veel klusjes in huis. Haar moeder was streng en gaf Clara zelfs geen speelgoedpop. Toch leerde Clara's moeder haar veel belangrijke dingen. Ze was een zeer sterke en vastberaden vrouw en zat vol gezond verstand, eigenschappen die beide aan Clara werden doorgegeven.

Clara's vier broers en zussen waren allemaal ouder dan zij. Haar oudste zus, Dorothy, was zeventien jaar oud toen Clara werd geboren; haar oudste broer, Stephen, was vijftien; haar jongere broer, David, was dertien; en haar jongere zus, Sally, was tien. Ze leerde veel vaardigheden van haar broers en zussen. Haar zussen leerden haar lezen nog voor ze drie jaar oud was. Stephen leerde haar wiskunde, en David leerde haar paardrijden.

Als kind deed Clara graag alsof ze verpleegster was. Ze verzorgde zieke en gewonde dieren. Toen ze elf was, viel haar broer David van het dak van een schuur. Dit incident had grote gevolgen voor Clara, die haar broer hielp verzorgen. David raakte zwaar gewond aan zijn hoofd, en hij was twee jaar lang dicht bij de dood. Twee jaar lang verzorgde Clara haar broer, waarbij ze zijn bed nauwelijks verliet. Ze leerde veel medische praktijken, waaronder aderlaten, medicijnen geven en bloedzuigers aanbrengen. Hoewel ze het zich niet realiseerde, had Clara haar talent en liefde voor verpleging ontdekt. Nadat David was behandeld, voelde Clara zich angstig en rusteloos. Ze begon depressief te worden omdat ze niets te doen had. Ze probeerde een wever te zijn in de molen van haar broer David, maar ze stopte ermee en ging op zoek naar een nieuwe baan.

Vroege carrières

Onderwijs

Op een dag vertelde een frenoloog die het huishouden van Barton bezocht de ouders van Barton om les te geven op een school, zodat ze haar extreme verlegenheid kon overwinnen. Barton was hier eerst doodsbang voor, maar al snel gaf ze les aan een klas van veertig meisjes en jongens in een plaatselijke school. Barton maakte indruk op de kinderen, die nauwelijks jonger waren dan zij, en ze voelde zich gelukkig met het verdienen van hun respect. Nadat haar school een prijs had gekregen voor discipline, kreeg Barton veel werkaanbiedingen. Ze vroeg en kreeg dezelfde beloning voor het lesgeven als mannelijke leraren, wat in die tijd ongebruikelijk was. Barton gaf tien jaar lang les op de school.

Op haar dertigste schreef Barton zich in aan het Clinton Liberal Institute in New York. Na haar afstuderen nodigden twee schoolgenoten, Charles en Mary Norton, haar uit om bij hun familie in Hightstown, New Jersey, te komen wonen. Barton begon les te geven op de plaatselijke school, en begon daarna met het opzetten van vrije openbare scholen zoals die in Massachusetts. De school was erg succesvol, en er werden veel nieuwe leraren aangenomen en een nieuw gebouw gebouwd. Er werd een man aangenomen om de school te leiden, en hij kreeg een salaris dat bijna twee keer zo hoog was als dat van Barton. Barton was boos over deze behandeling, en ze vertrok om een nieuwe baan te vinden in Washington D.C.

Washington D.C.

Barton bracht de volgende vijf jaar van haar leven door in de Amerikaanse hoofdstad, haar eerste baan was klerk voor de regering. Volgens de gegevens van het ministerie van Binnenlandse Zaken werd ze in 1855 klerk, wat haar de eerste vrouw maakt die voor de regering werkte. Barton kreeg een functie bij het Amerikaanse octrooibureau. Ze kreeg zelfs hetzelfde loon als de andere werknemers, namelijk 1400 dollar per jaar. De andere werknemers waren hier erg boos over; ze "spuugden op de vloer", "bliezen rook in haar gezicht", beledigden haar en maakten lasterlijke opmerkingen over haar. Veel van deze mannen verloren hun baan door dit gedrag.

Later leven en dood

Barton stopte met werken en woonde in Glen Echo, Maryland. Ze schreef een boek over zichzelf genaamd The Story of My Childhood.

Zij stierf op 91-jarige leeftijd aan tuberculose op 12 april 1912.