Muddy Waters
Muddy Waters (McKinley Morganfield, 4 april 1913 - 30 april 1983) was een Amerikaanse bluesmuzikant. Hij wordt beschouwd als "de vader van de Chicago blues". Hij is ook de eigenlijke vader van bluesmuzikant Big Bill Morganfield. Muddy Waters wordt beschouwd als een van de grootste bluesmannen aller tijden, en in 2004 stond hij op nummer 17 in Rolling Stone Magazine's lijst van de 100 grootste artiesten aller tijden.
Leven
Muddy Waters werd geboren in Rolling Fork, Mississippi. Hij speelde graag in een kreek bij zijn huis, zodat zijn zus hem de bijnaam "Muddy Waters" gaf. Zijn moeder stierf en hij groeide op in zijn grootmoeders huis in Clarksdale. Hij leerde harp spelen en speelde samen met andere muzikanten in juke joints en voor feestjes. Tijdens zijn werk als tractorchauffeur op de Stovall plantage werd hij opgenomen door Alan Lomax voor de Library of Congress. Twee songs (Country Blues/I Be's Troubled) werden op een plaat gezet om documentaire redenen. De eerste uitgave van deze opnamen was in 1993 door MCA Records. (The Complete Plantation Recordings)
1943 Waters ging, zoals veel andere muzikanten uit de Mississippi delta, noordwaarts naar Chicago. Hij werkte in een papierfabriek en speelde en kreeg een reputatie als muzikant. Om luider te zijn dan de bezoekers van de overvolle clubs verruilde hij de akoestische gitaar voor een elektrische gitaar. Tot 1948 nam hij op voor enkele kleine labels, onder andere met Sunnyland Slim, een pianist. Sunnyland Slim nam hem mee toen hij opnam voor Aristocrat Records. Daar kreeg hij de kans om twee kanten op te nemen (Gypsy Woman/Little Annie Mae). Ze waren niet succesvol, maar hij kreeg de kans om opnieuw op te nemen. Hij nam I Can't Be Satisfied en I Feel Like Going Home op, die succesvol waren in de omgeving van Chicago. Met zijn eigen band nam hij nu op en had succes. Hits uit het begin van de jaren vijftig waren Louisiana Blues (1951), Long Distance Call (1951), Still A Fool (1951) en She Moves Me (1952).
De jaren 50 waren commercieel en artistiek succesvol. Hij werd de "King of the Chicago Blues". Veel muzikanten die in zijn band speelden, werden later zelf sterren van de bluesscene. (Otis Spann, Little Walter, Junior Wells, Big Walter Horton, James Cotton...). Willie Dixon, die bas speelde en produceerde voor Chess Records, schreef veel van zijn hits uit deze tijd (I'm Your Hoochie Coochie Man (1954), Just Make Love To Me (1954), Mannish Boy (1955), Trouble No More (1956)). Muddy Waters speelde ook buiten de USA. 1958 speelde hij enkele concerten in Groot-Brittannië met Chris Barber. 1960 speelde hij op het Newport Jazz Festival, de eerste keer dat een blank publiek hem kon horen.
Als platenartiest waren de jaren zestig niet goed. Maar het blanke publiek, zelfs in Europa, ontdekte hem. Een band uit Londen werd genoemd naar een van zijn nummers. (The Rolling Stones). Zijn belang voor jonge muzikanten werd gedocumenteerd in het album "Fathers and Sons" waar Muddy Waters, de vader, samen speelde met zijn zonen Mike Bloomfield, Paul Butterfield en Donald "Duck" Dunn, allen blank. In de jaren zeventig verstevigde hij zijn reputatie als live-act. Hij speelde op grote festivals als het Montreux Jazz Festival. Maar ook zijn albums werden geprezen, zo ook het album "Hard again". Dit album werd geproduceerd door de gitarist Johnny Winter.
Op 30 april 1983 stierf Muddy Waters in zijn slaap aan een hartstilstand, in zijn huis in Westmont, Illinois.
Invloed
In tegenstelling tot T-Bone Walker, die ook een elektrische gitaar gebruikte, gebruikte Waters riffs die uit slechts enkele akkoorden bestonden. Dit stond model voor latere gitaristen. Veel van zijn nummers werden gecoverd door andere grote muzikanten. De muziek werd gebruikt in films (vooral in de films van Martin Scorsese, waaronder The Color of Money, Casino en Goodfellas). Zelfs commercials gebruikten ze.
Geselecteerde discografie
Geselecteerde albums
Muddy Waters bracht tijdens zijn carrière een dertigtal albums uit, inclusief compilatiealbums. Hieronder volgt een lijst van de meeste albums die tijdens zijn carrière zijn uitgebracht en de meer recente en beschikbare compilaties die na zijn dood zijn uitgebracht.
| Jaar | Titel | Label |
| 1958 | Het beste van Muddy Waters | Schaken |
| 1960 | Muddy Waters zingt Big Bill Broonzy | Schaken |
| In Newport 1960 | Schaken | |
| 1964 | Volkszanger | Schaken |
| 1966 | The Real Folk Blues | Schaken |
| Down on Stovall's Plantation: Zijn eerste opnames | Testament | |
| 1967 | Meer echte folk blues | Schaken |
| 1968 | Electric Mud | Cadet Concept |
| 1969 | Na de regen | Cadet Concept |
| Vaders en Zonen | Schaken | |
| Sail On | Schaken | |
| 1971 | They Call Me Muddy Waters | Schaken |
| Live (bij Mr. Kelley's) | Schaken | |
| 1972 | De Londense Muddy Waters Sessies | Schaken |
| 1973 | Can't Get No Grindin' | Schaken |
| "Unk" in Funk | Schaken | |
| 1975 | The Muddy Waters Woodstock Album | Schaken |
| 1977 | Hard Again | Blue Sky |
| 1978 | Ik ben er klaar voor. | Blue Sky |
| 1979 | Muddy "Mississippi" Waters - Live | Blue Sky |
| 1981 | Koning Bij | Blue Sky |
| 1989 | De Schaakdoos | MCA/Schaak |
| 1993 | The Complete Plantation Recordings | MCA/Schaak |
| 1994 | One More Mile | MCA/Schaak |
| 2000 | Rollin' Stone: The Golden Anniversary Collection (Chess Masters 1947-1952) | MCA/Schaak |
| The Lost Tapes | Blind Varken | |
| 2001 | Muddy Waters 1941-1946 | Document |
| De bloemlezing (1947-1972) | MCA/Schaak | |
| 2004 | Hoochie Coochie Man: Complete Chess Masters, Vol. 2: 1952-1958 | Hip-O Select/Schaak |
| 2006 | The Definitive Collection | Geffen/Schaak |
| 2007 | Breakin' It Up, Breakin' It Down (Muddy Waters, Johnny Winter, & James Cotton) | Epic/Legacy |
| 2009 | Authorized Bootleg: Live in het Fillmore Auditorium 4-6 november 1966. | Geffen/Schaak |
Geselecteerde singles
Muddy Waters bracht tijdens zijn carrière ongeveer zestig singles (120 "sides") uit, waarvan er zestien de hitlijsten haalden. Deze positie is de hoogste in de Billboard Rhythm and Blues charts.
| Jaar | Titel | Kaart nr. |
| 1941 | "Country Blues" | - |
| "I Be's Troubled" | - | |
| 1948 | "(I Feel Like) Going Home" | 11 |
| "Ik kan niet tevreden zijn" | - | |
| 1950 | "Rollin' and Tumblin'" | - |
| "Rollin' Stone" | - | |
| "Walkin' Blues" | - | |
| "Louisiana Blues" | 10 | |
| 1951 | "Long Distance Call" | 8 |
| "Honey Bee" | 10 | |
| "Still a Fool" | 9 | |
| 1952 | "She Moves Me | 10 |
| "Standing Around Crying" | - | |
| 1953 | "Turn the Lamp Down Low (Baby Please Don't Go)" | - |
| "Blow Wind Blow" | - | |
| "Mad Love (I Want You to Love Me)" | 6 | |
| 1954 | "I'm Your Hoochie Coochie Man" | 3 |
| "Just Make Love to Me (I Just Want to Make Love to You)" | 4 | |
| "Ik ben er klaar voor" | 4 | |
| 1955 | "Ik wil geliefd zijn" | - |
| "Manish Boy" aka "Mannish Boy" | 5 | |
| "Sugar Sweet" | 11 | |
| 1956 | "Trouble No More" | 7 |
| "Veertig dagen en veertig nachten" | 7 | |
| "Ga niet verder" | 9 | |
| "Just to Be with You" | - | |
| "Rock Me" | - | |
| "Got My Mojo Working" | - | |
| 1957 | "I Live the Life I Love (I Love the Life I Live)" | - |
| 1958 | "Ze is negentien jaar oud" | - |
| "Close to You" | 9 | |
| 1959 | "Ik voel me zo goed" | - |
| 1962 | "You Shook Me | - |
| "You Need Love | - | |
| 1964 | "The Same Thing" | - |
| "Je kunt niet verliezen wat je nooit hebt gehad" | - |
Leden van Muddy Waters Band/Muzikanten tijdens opnames
| Gitaar
| Piano
| Harmonica
| Bas
| Drums
|
Prijzen en erkenningen
Grammy Awards
| Muddy Waters Grammy Award Geschiedenis | |||||
| Jaar | Categorie | Titel | Genre | Label | Resultaat |
| 1971 | Beste etnische of traditionele folkopname | They Call Me Muddy Waters | folk | MCA/Schaak | winnaar |
| 1972 | Beste etnische of traditionele folkopname | De Londense Muddy Waters Sessie | folk | MCA/Schaak | winnaar |
| 1975 | Beste etnische of traditionele folkopname | The Muddy Waters Woodstock Album | folk | MCA/Schaak | winnaar |
| 1977 | Beste etnische of traditionele folkopname | Hard Again | folk | Blue Sky | winnaar |
| 1978 | Beste etnische of traditionele folkopname | Ik ben er klaar voor. | folk | Blue Sky | winnaar |
| 1979 | Beste etnische of traditionele folkopname | Muddy "Mississippi" Waters Live | folk | Blue Sky | winnaar |
Rock and Roll Hall of Fame
De Rock and Roll Hall of Fame nam vier nummers van Muddy Waters op in de lijst van 500 Songs That Shaped Rock and Roll.
| Jaar opgenomen | Titel |
| 1950 | Rollin' Stone |
| 1954 | Hoochie Coochie Man |
| 1955 | Mannelijke jongen |
| 1957 | Got My Mojo Working |
De Blues Foundation Awards
| Muddy Waters: Blues Music Awards | ||||
| Jaar | Categorie | Titel | Resultaat | |
| 1994 | Heruitgave Album van het Jaar | The Complete Plantation Recordings | Winnaar | |
| 1995 | Heruitgave Album van het Jaar | One More Mile | Winnaar | |
| 2000 | Traditional Blues Album van het Jaar | The Lost Tapes of Muddy Waters | Winnaar | |
| 2002 | Historisch Blues Album van het Jaar | Vaders en Zonen | Winnaar | |
| 2006 | Historisch album van het jaar | Hoochie Coochie Man: Complete Chess Opnames, Volume 2, 1952-1958 | Winnaar | |
Inducties
| Jaar ingelijfd | Titel |
| 1980 | Blues Foundation Hall of Fame |
| 1987 | Rock and Roll Hall of Fame |
| 1992 | Grammy Lifetime Achievement Award |
U.S. Postzegel
| Jaar | Stempel | USA | Opmerking |
| 1994 | 29 cent Herinneringszegel | U.S. Postal Service | Foto |
