Folk
Volksmuziek is muziek die wordt gespeeld of gezongen door gewone mensen (geen professionele muzikanten). Het is traditionele muziek die mensen leren door te luisteren naar andere mensen die het spelen en ze vervolgens te kopiëren. We zeggen dat de traditie "oraal overgebracht" of "oraal overgeleverd" is, wat betekent dat de muziek niet wordt opgeschreven maar wordt onderwezen door te spreken ("oraal" betekent "bij de mond horen"). Elk land heeft zijn eigen traditionele muziek. Volksliederen maken deel uit van de volksmuziek. Een volkszanger is een persoon die volksliederen zingt.
In de jaren zestig van de vorige eeuw werd een nieuwe muzieksoort gestart door een boek Bob Dylan die traditionele volksliedjes mengde met rock and roll. Deze muziek wordt ook wel "folk rock" genoemd.
Folkmuziek is muziek voor iedereen om te spelen en te luisteren. Het is dus anders dan klassieke muziek die vooral door professionele muzikanten voor een kleinere groep mensen wordt ontwikkeld. Volksmuziek maakt deel uit van een populaire cultuur, hoewel de term "populaire muziek" of "popmuziek" vandaag de dag verwijst naar een soort muziek die mensen kunnen horen door middel van televisie, radio en andere middelen van opname.
In veel delen van de wereld is bijna alle muziek volksmuziek. De term "volksmuziek" wordt meestal gebruikt voor Europese en Amerikaanse muziek die deel uitmaakt van een mondelinge traditie. Volksmuziek als mondelinge traditie is veel minder belangrijk dan voorheen, mede door nieuwe technologie (radio, televisie etc., en opnames van muziek). Volksmuziek wordt nu vaak opgeschreven en heeft invloed gehad op andere soorten muziek, waardoor de verschillen tussen de verschillende soorten muziek moeilijker te zien zijn.
De traditionele oorsprong
In oudere tijden maakte volksmuziek deel uit van de "gemeenschapsrecreatie". Dit betekent dat kleine gemeenschappen zoals dorpen of families zich ontspannen door samen muziek te spelen en te zingen. Mensen maakten vaak een nieuw lied of een nieuw muziekstuk, of maakten veranderingen in de muziek die ze al kenden. Op deze manier veranderde de muziek altijd. Mensen kregen muzikale ideeën van andere groepen in de buurt. Daarom klinkt volksmuziek uit de buurlanden vaak hetzelfde.
Ballades waren een populair soort volksmuziek. Het waren volksliedjes die een verhaal vertelden (ze waren "verhalend"). Soms hadden ze een refrein na elk couplet, zodat iedereen mee kon doen. Ballades vertelden verhalen over liefde, mythes of folklore. Zo werden verhalen van de ene generatie op de andere overgeleverd.
Voor het dansen werd gebruik gemaakt van instrumentale volksmuziek. Sommige instrumenten kunnen heel eenvoudig zijn geweest, zoals een paar stokken, een rammelaar of een eenvoudige trommel. Andere instrumenten kunnen viool zijn (het volkswoord voor "viool"), doedelzak, harp, citer of verschillende blaasinstrumenten, afhankelijk van de tijd van de geschiedenis en het land.
Sommige zang was meerstemmig, dat wil zeggen dat er twee of meer delen (stemmen) waren. Vaak zongen twee stemmen parallel (die samen op en neer gingen). In landen als Rusland zingt men in drie of vier delen, bijvoorbeeld in de traditie van "podgolosnaya" ("onder de stem"). In landen als Groot-Brittannië bestond deze polyfone traditie niet. Volksliederen werden daar door één zangeres gezongen, zonder begeleiding.
De volksmuziek gebruikte verschillende toonladders. Deze worden modi genoemd. De Ionische modus (zoals onze grote toonladder) was de meest voorkomende in West-Europa. In sommige delen van Oost-Europa werden modi met verschillende halve tonen gebruikt, maar voor het grootste deel werden halve trappen vermeden. Het resultaat is dat de tonen worden beschreven als tetratonisch (vier tonen per octaaf) of pentatonisch (vijf tonen per octaaf).
Folkmuziek omvat ook eenvoudige kinderliedjes en slaapliedjes.
Volksmuziek werd door mensen gezongen terwijl ze werkten. In de begintijd van de Europese immigratie in Amerika zongen de pioniers tijdens hun reizen, cowboys zongen tijdens hun werk, slaven zongen in de katoenvelden.
Een folkloregroep uit Litouwen die zingt en danst
Invloed op klassieke muziek
In de 18e eeuw begon de volksmuziek invloed te krijgen op de klassieke muziek (of "kunstmuziek"). Mensen uit de hogere klassen raakten geïnteresseerd in volksmuziek omdat ze zich bewust waren van het feit dat ze deel uitmaakten van een traditie. Componisten als Mozart en Schubert schreven volksdansen voor orkesten of kleine groepen instrumenten.
Volksmuziek werd in de Romantiek door veel componisten gebruikt. Gustav Mahler gebruikte in veel van zijn muziek volksliederen. In het begin van de twintigste eeuw reisden enkele componisten rond om volksmuziek te verzamelen die door mensen op het platteland werd gespeeld of gezongen. Zij gebruikten vaak een aantal van deze ideeën in hun muziek. Bartok deed dit zowel in Hongarije als in Bulgarije en in de Verenigde Staten, en mensen als Cecil Sharp en de componist Ralph Vaughan Williams verzamelden volksmuziek in Engeland. In de Verenigde Staten maakt de invloed van de jazz op de klassieke muziek deel uit van het verhaal van de volksmuziek.
