Hannah Arendt | politiek filosoof

Vroeg leven

Zij werd geboren in Hannover in West-Duitsland, maar groeide grotendeels op in Königsberg in Oost-Pruisen. Ze studeerde aan de Universiteit van Marburg bij de filosoof Martin Heidegger en aan de Universiteit van Heidelberg bij de filosoof Karl Jaspers. Vanwege haar Joodse achtergrond vluchtte zij in de jaren dertig uit nazi-Duitsland en vestigde zich in 1941 in de Verenigde Staten (in 1950 werd zij Amerikaans staatsburger).

Carrière

Arendt was ook actief als journalist en universiteitsprofessor. Ze hield er niet van om filosoof genoemd te worden, en hield ook niet van de term politieke filosofie. In 1959 was zij de eerste vrouw die les gaf aan de Princeton University.

Tussen 1963 en 1967 doceerde zij aan de Universiteit van Chicago, en vanaf 1975 aan The New School, in New York.

Arendt is vooral bekend van twee grote werken die een grote impact hadden: Het eerste is het boek The Origins of Totalitarianism (gepubliceerd in 1951), dat een studie was van de nazi- en Stalinregimes. Het tweede grote werk, The Human Condition (gepubliceerd in 1958), was een filosofisch boek over de menselijke aard en menselijke activiteiten door de westerse geschiedenis heen. In de loop der jaren publiceerde zij verschillende invloedrijke essays over onderwerpen als revolutie, vrijheid, gezag, traditie en de moderne tijd.

In 1961 woonde zij het proces bij van nazimisdadiger Adolf Eichmann in Israël en schreef daarna in 1963 Eichmann in Jeruzalem. In dit boek lanceert zij het idee dat zij "de banaliteit van het kwaad" noemt: een persoon die beschuldigd wordt van verschrikkelijke misdaden heeft deze wreedheden niet begaan vanwege een immorele overtuiging, maar als een alledaags persoon die "gewoon zijn werk deed".

Hannah Arendt is op 69-jarige leeftijd overleden in haar woonplaats New York City.