Burgess Shale
De Burgess Shale Formation in de Rocky Mountains van British Columbia is een van 's werelds meest gevierde fossiele velden, en de beste in zijn soort. Het is beroemd om het uitzonderlijke behoud van de zachte delen van zijn fossielen. Het is ~505 miljoen jaar oud (Midden Cambrium), een van de vroegste zachte delen van de fossielen.
De rotstuin is een zwarte leisteen en wordt op een aantal plaatsen in de buurt van de stad Field in het Yoho National Park geoogst.
De Burgess Shale werd ontdekt door paleontoloog Charles Doolittle Walcott in 1909, tegen het einde van het veldwerk van het seizoen. Hij keerde terug in 1910 met zijn zonen, en vestigde een steengroeve op de flanken van Fossil Ridge. Het feit dat de fossielen een zachte vorm hadden, en het scala aan organismen die nieuw waren voor de wetenschap, bracht hem ertoe om bijna elk jaar tot 1924 naar de groeve terug te keren. Op dit moment, op 74-jarige leeftijd, had hij meer dan 65.000 exemplaren verzameld.
Het beschrijven van de fossielen is een enorme taak, die Walcott tot aan zijn dood in 1927 heeft uitgevoerd en tot in de 21e eeuw heeft voortgezet. Walcott, geleid door de toenmalige wetenschappelijke opinie, probeerde alle fossielen in te delen in levende taxa. Als gevolg daarvan werden de fossielen in die tijd als weinig meer dan rariteiten beschouwd. Pas in 1962 werd door Alberto Simonetta geprobeerd de fossielen uit de eerste hand opnieuw te onderzoeken. Dit bracht de wetenschappers ertoe om te erkennen dat Walcott nauwelijks het oppervlak van de beschikbare informatie in de Burgesschalie had bekrast.
Een tweede groeve (in dezelfde geologische formatie) werd geopend. Een grondige herwaardering van de Burgess Shale toonde aan dat de fauna veel gevarieerder en ongewoner was dan Walcott zich had gerealiseerd. Het Koninklijk Ontario Museum heeft nu de grootste collectie schaliemateriaal ter wereld met meer dan 150.000 exemplaren. Veel van de aanwezige dieren hadden bizarre anatomische kenmerken en slechts de geringste gelijkenis met andere bekende dieren. Voorbeelden hiervan zijn Opabinia, met vijf ogen en een snuit als een stofzuigerslang; Nectocaris, en Hallucigenia. Deze laatste werd oorspronkelijk ondersteboven gereconstrueerd, lopend op de stekels.
De Burgess Shale is in 1980 door UNESCO tot werelderfgoed verklaard.
Marrella , het meest overvloedige schalie-organisme van Burgess
Ottoia , een zachtaardige worm, overvloedig aanwezig in de Burgesschalie...
Het eerste volledige Anomalocaris-fossiel dat is gevonden...
Gerelateerde pagina's
Vragen en antwoorden
V: Wat is de Burgess Shale Formatie?
A: De Burgess Shale Formation is een fossielenveld in de Rocky Mountains van British Columbia. Het is beroemd om zijn uitzonderlijke bewaring van zachte delen van fossielen, en het dateert van ~505 miljoen jaar geleden (Midden-Cambrium).
V: Wie heeft de Burgesschalie ontdekt?
A: De Burgesschalie werd ontdekt door paleontoloog Charles Doolittle Walcott in 1909.
V: Hoeveel exemplaren heeft Walcott uit de groeve verzameld?
A: Walcott verzamelde meer dan 65.000 specimens uit de groeve op Fossil Ridge.
V: Waarom realiseerden wetenschappers zich dat Walcott nauwelijks het oppervlak van de beschikbare informatie in de Burgesschalie had bereikt?
A: Een heronderzoek van de fossielen uit de eerste hand door Alberto Simonetta heeft wetenschappers doen inzien dat Walcott nauwelijks de oppervlakte van de beschikbare informatie in de Burgess Shale had bereikt.
V: Waar heeft het Royal Ontario Museum een van de grootste collecties Burgess Shale materiaal?
A: Het Royal Ontario Museum heeft een van de grootste collecties Burgess Shale materiaal met meer dan 150.000 specimens.
V: Wat zijn enkele voorbeelden van bizarre anatomische kenmerken die op deze vindplaats zijn gevonden?
A: Voorbeelden zijn Opabinia, met vijf ogen en een snuit als een stofzuigerslang; Nectocaris, en Hallucigenia die oorspronkelijk ondersteboven lopend op zijn stekels werd gereconstrueerd.
V: Wanneer werd de schalie aangewezen als UNESCO-werelderfgoed?
A: De Burgess Shale werd in 1980 aangewezen als UNESCO Werelderfgoed en werd in 1984 onderdeel van het Canadese Rocky Mountain Parks Werelderfgoed.
