Emile Verhaeren
Emile Verhaeren (21 mei 1855 - 27 november 1916) was een Belgisch dichter. Hij schreef in de Franse taal. Hij is een van de belangrijkste grondleggers van de school voor Symbolisme.
Op elfjarige leeftijd werd hij naar een streng internaat in Gent gestuurd door de jezuïeten - het jezuïetencollege van Sainte Barbe. Daarna ging hij rechten studeren aan de universiteit van Leuven. Hij schreef hier voor het eerst in een studentenkrant.
Na het behalen van zijn rechtendiploma werd hij stagiair (1881-1884) bij Edmond Picard. Picard was een gerenommeerde strafrechtadvocaat, die ook betrokken was bij de Brusselse artistieke scène. Verhaeren heeft slechts twee zaken in een rechtszaal behandeld alvorens te beslissen zijn leven aan de poëzie en de literatuur te wijden.
Hij werd al snel de woordvoerder van de artistieke heropleving rond de eeuwwisseling. Hij genoot van de werken van de schilders van de artistieke kring "Les XX". Hij schreef vele artikelen in La Jeune Belgique en L'Art Moderne. Zijn artikels brachten veel veelbelovende jonge talenten, zoals James Ensor, onder de aandacht van het publiek.
Door deze artikelen werd hij een levenslange vriend van de Belgische schilder Théo van Rysselberghe.
Verhaeren was een van de meest productieve dichters van zijn tijd. Zijn eerste dichtbundel "Les Flamandes" verscheen in 1883. Het was een onmiddellijk succes in sommige zettingen. Maar het veroorzaakte veel controverse in katholieke kringen. Zijn volgende boek "Les Moines" (1886) was niet het succes waar hij op gehoopt had.
Op 24 augustus 1891 trouwde hij met Marthe Massin, een getalenteerde Luikse kunstenaar.
Hij schreef zijn eerste toneelstuk "Les Aubes" in 1898. In 1898 verhuisde hij naar Saint-Cloud, bij Parijs. Rond de eeuwwisseling was hij wereldberoemd geworden. Zijn werken werden in meer dan twintig talen vertaald.
Emile Verhaeren stierf op 27 november 1916 op het station van Rouen door het vallen van een trein.
Émile Verhaeren door Stefan Zweig (1914)
Belangrijkste werken
- Les Flamandes, 1883
- Les moines, 1886
- Les soirs, 1888
- Les débâcles, 1888
- Les flambeaux noirs, 1891
- De gehallucineerde campagnes, 1893
- Les villes tentaculaires, 1895
- Les heures claires, 1896
- Les visages de la vie, 1899
- Les forces tumultueuses, 1902
- La multiple splendeur, 1906
- Soevereine Ritmes, 1910
- De Rode Vleugels van de Oorlog, 1916
- Les flammes hautes, 1917 [geschreven in 1914].
Vragen en antwoorden
V: Wie was Emile Verhaeren?
A: Emile Verhaeren was een Belgische dichter die in het Frans schreef en een van de belangrijkste grondleggers is van de school van het Symbolisme.
V: Waar studeerde hij rechten?
A: Hij studeerde rechten aan de universiteit van Leuven.
V: Wat deed hij na zijn rechtenstudie?
A: Na zijn rechtenstudie werd hij stagiair bij Edmond Picard, een bekende strafpleiter die ook betrokken was bij de Brusselse artistieke scène.
V: Wanneer trouwde hij met Marthe Massin?
A: Hij trouwde met Marthe Massin op 24 augustus 1891.
V: In welk jaar verhuisde Verhaeren naar Saint-Cloud bij Parijs?
A: Verhaeren verhuisde in 1898 naar Saint-Cloud bij Parijs.
V: In hoeveel talen werden zijn werken vertaald?
A: Zijn werken werden in meer dan twintig talen vertaald.
V: Hoe is Emile Verhaeren gestorven?
A: Emile Verhaeren overleed op 27 november 1916 door onder een trein te vallen in het station van Rouen.
