Kanji

Kanji vs. kana

Er zijn twee andere systemen om Japans te schrijven. Deze systemen heten hiragana en katakana (samen worden ze "kana" genoemd). Ze laten zien hoe een woord wordt uitgesproken, want elk teken staat voor een lettergreep (a, ka, sa, ta enz. ). Elke kanji kan ook in kana worden geschreven, zoals dat ook gebeurt in kinderboeken of boeken voor buitenlanders die Japans leren.

Japans kan vele homofonen hebben voor één uitspraak, bijvoorbeeld kami kan "god", "haar", "papier" of "bovenstroom" betekenen. Omdat elk woord uit dezelfde lettergrepen bestaat, worden ze geschreven met dezelfde kana (かみ in hiragana en カミ in katakana), maar omdat ze allemaal heel verschillende betekenissen hebben, is het kanji-teken voor elk woord heel verschillend. De kanji voor "god" is 神, de kanji voor "haar" is 髪, de kanji voor "papier" is 紙, en de kanji voor "bovenstroom" is 上. Elk kanji-teken kan echter verschillende uitspraken hebben, afhankelijk van welke betekenis (welke "lezing") bedoeld wordt.

Kanji werden oorspronkelijk geschreven om te lijken op wat ze betekenen, dus het Japanse symbool voor mond is 口 (dat wordt gezegd als kuchi), en ziet eruit als een mond. Een ander woord, 山 (gezegd als yama) betekent berg. De Japanners hebben voor veel woorden. Vele kunnen worden weergegeven met slechts één kanji, maar soms worden twee kanji-tekens gecombineerd om nieuwe woorden te maken, zoals 山口 (yamaguchi), "berg-mond", wat een grot betekent. (Het is ook een achternaam en de naam van een prefectuur).

Kanji wordt vaak gecombineerd met hiragana om de grammaticale betekenis van het woord aan te geven. In het Engels gebeurt dit met uitgangen (bijv. "act" (het werkwoord), "action" (het zelfstandig naamwoord) enz.)

Kun-yomi vs. on-yomi

De meeste kanji-tekens kunnen op minstens twee verschillende manieren worden uitgesproken, afhankelijk van of het woord een inheems Japans woord is (dit heet de "kun"-lezing, of "kun-yomi"), of dat het afkomstig is uit het Chinees (dit heet de "on"-lezing of "on-yomi"). Kanji die op zichzelf staan hebben meestal kun-yomi, terwijl kanji-samengestelde woorden meestal on-yomi hebben. Bijvoorbeeld, 山 op zichzelf is "yama" (het Japanse woord voor "berg"). In combinatie met een ander woord of naam wordt het uitgesproken als "san", bijvoorbeeld "Fuji-san" (de berg Fuji).

Er zijn echter veel uitzonderingen op deze patronen. Sommige inheemse Japanse woorden met twee of meer kanji (meestal eigennamen) gebruiken bijvoorbeeld de kun-yomi van hun kanji, zoals 山口, dat wordt uitgesproken als "yama-guchi", ook al zou de on-yomi voor de kanji "san" en "kō" in die volgorde zijn. Soms hebben kanji alleen on-yomi en geen kun-yomi. Bijvoorbeeld, de kanji 毒, die "gif" betekent, heeft alleen de on-yomi "doku". Soms worden on-yomi en kun-yomi gecombineerd in samengestelde woorden. Bijvoorbeeld, het woord 金色, dat "gouden" betekent, wordt uitgesproken als "kin-iro", waarbij de eerste kanji zijn on-yomi gebruikt, en de tweede kanji zijn kun-yomi. Soms worden de kanji in bepaalde samengestelde woorden helemaal niet gebruikt, maar alleen om de betekenis van het woord aan te geven. Bijvoorbeeld, het woord 煙草 wordt uitgesproken als "tabako", wat in het Engels "tobacco" betekent. Dit woord is geleend uit het Portugees, en hoewel de uitspraak van het woord niet overeenkomt met beide kanji, zijn de betekenis van de kanji "rook" en "gras" in die volgorde, wat de betekenis van het woord aangeeft. Er zijn zelfs woorden waarvan de kanji alleen de uitspraak laten zien en niet de betekenis. Deze worden ateji genoemd. Bijvoorbeeld, het woord 亜米利加, dat "Amerika" betekent, wordt uitgesproken als "Amerika", maar geen van de kanji-betekenissen heeft een duidelijk verband met Amerika. Meestal worden woorden van de laatste soort tegenwoordig echter alleen nog in katakana geschreven, hoewel woorden als "sushi" soms nog in ateji worden geschreven, zoals 寿司, omdat Chinese toeristen de ateji gemakkelijker zullen herkennen, omdat het woord in het Chinees op dezelfde manier wordt geschreven.

Aantal kanji

Kanji-tekens worden ingedeeld op basis van het aantal penseelstreken waaruit ze bestaan. De eenvoudigste kanji hebben één penseelstreek en de meest complexe kunnen tot 30 penseelstreken hebben.

Er zijn veel verschillende Kanji, het exacte aantal is niet bekend, maar het ligt rond de 50.000^[] . Niet alle 50.000 worden echter op scholen onderwezen. De regering van Japan heeft een lijst van 1.945 basiskanji opgesteld (Jōyō Kanji) die degenen die de taal leren moeten kennen. Deze worden het meest gebruikt in kranten en tijdschriften, samen met straatnaamborden en winkelborden. Het duurt vele jaren om kanji te leren. Aan het eind van zijn schooltijd moet een leerling ongeveer 1.850 kanji kennen. Een academicus zou er ongeveer 3000 moeten kennen. Als iemand de kanji voor een woord niet kent, kan hij het in kana schrijven en wordt het begrepen, maar dat is meestal niet de juiste manier om het te schrijven.