Grammatica

Grammatica is de studie van woorden, hoe ze in zinnen worden gebruikt, en hoe ze veranderen in verschillende situaties. De oude Grieken noemden het grammatikē tékhnē, het ambacht der letters. Het kan elk van deze betekenissen hebben:

  1. De studie van een taal: hoe ze werkt, en alles wat ermee te maken heeft. Dit is achtergrondonderzoek over taal.
  2. De studie van de zinsbouw. Regels en voorbeelden laten zien hoe de taal gebruikt moet worden. Dit is een grammatica voor correct gebruik, zoals in een leerboek of handleiding/gids.
  3. Het systeem dat mensen leren als ze opgroeien. Dit is de grammatica van de moedertaalspreker. p446p453

Als we spreken, gebruiken we de grammatica van de moedertaalspreker, of zo goed als we kunnen. Als we schrijven, proberen we te schrijven met correcte grammatica. Dus, spreken en schrijven in een taal hebben elk hun eigen stijl.

Verschillende talen

Alle talen hebben hun eigen grammatica. De meeste Europese talen lijken veel op elkaar.

Het Engels brengt weinig veranderingen aan in zijn woorduitgangen ('suffixen'). In de Italische of 'Romaanse' talen (zoals Frans, Italiaans en Spaans) hebben woorduitgangen veel betekenis. In het Engels hebben we er maar een paar: meervouden en bezittelijke voornaamwoorden (John's) zijn de meest voorkomende. In onze werkwoorden hebben we de meeste uitgangen laten vallen, behalve één: I love, you love, but she loves. Die laatste 's' komt uit het Angelsaksisch, dat meer achtervoegsels had. Werkwoorden hebben wel uitgangen die veranderingen in de tijd aangeven: lopen, lopen.

De woordvolgorde is het andere grote verschil. Romaanse talen zetten normaal gesproken bijvoeglijke naamwoorden na de zelfstandige naamwoorden waarnaar ze verwijzen. In het Engels kan iemand bijvoorbeeld zeggen dat ik van snelle auto's houd, maar in het Spaans is het Me gustan los coches rápidos. De volgorde van de woorden is veranderd: als alleen de woorden, zonder de grammatica, in het Engels worden vertaald, zou het betekenen "voor mij zijn de auto's snel". Dit komt omdat het Spaans en het Engels verschillende regels hebben over woordvolgorde. In het Duits komen werkwoorden vaak aan het eind van zinnen (zoals: Die Katze hat die Nahrung gegessen. ), terwijl we ze in het Engels meestal tussen onderwerp en voorwerp zetten, zoals: the cat has eaten the food.

Veranderen van taal

Geschreven grammatica verandert langzaam, maar gesproken grammatica is vloeiender. Zinnen die Engelssprekenden vandaag normaal vinden, leken 100 jaar geleden misschien vreemd. En misschien ook niet, want veel van onze favoriete uitspraken komen uit de geautoriseerde King James versie van de Bijbel, en uit Shakespeare.

Verschillende mensen spreken met een grammatica die verschilt van die van andere mensen. Bijvoorbeeld, mensen die de dialecten genaamd General American English en BBC English gebruiken zouden kunnen zeggen, I didn't do anything, terwijl iemand die het zogenaamde African American Vernacular English of AAVE spreekt zou kunnen zeggen, I didn't do nothing. Londense arbeidersklasse versie: I ain't done nuffink! Dit noemt men dubbele ontkenningen, en komt bijna uitsluitend voor in gesproken Engels, en zelden in geschreven taal.

Deze verschillen worden dialecten genoemd. Het dialect dat iemand gebruikt, wordt meestal bepaald door waar hij woont. Hoewel de dialecten van het Engels andere woorden of een andere woordvolgorde gebruiken, hebben ze toch grammaticaregels. Wanneer je echter in het Amerikaans Engels schrijft, worden in de grammatica de regels van het Algemeen Amerikaans Engels gebruikt. Wanneer mensen het hebben over het gebruik van "correct Engels", bedoelen ze meestal het gebruik van de grammatica van het algemeen Brits Engels, zoals beschreven in standaard naslagwerken. De modellen voor gesproken Engels in Groot-Brittannië worden vaak Received Pronunciation of BBC English genoemd.

Delen van meningsuiting

Grammatica bestudeert zelfstandige naamwoorden, voornaamwoorden, werkwoorden, bijvoeglijke naamwoorden, bijwoorden, voorzetsels, voegwoorden, zinnen, zinsdelen, bijzinnen, tussenwerpsels.

Zelfstandige naamwoorden

Zelfstandige naamwoorden zijn 'ding'-woorden zoals 'tafel en 'stoel'. Het zijn voorwerpen, dingen die je in het dagelijks leven ziet. Eigennamen zijn namen van specifieke plaatsen, mensen, of andere dingen zoals dagen van de week. De naam 'James' is een zelfstandig naamwoord, net als 'woensdag' en 'Londen'. Zelfstandige naamwoorden kunnen ook abstracte dingen zijn, zoals 'lijden' of 'geluk'.

Werkwoorden

Werkwoorden zijn woorden die acties beschrijven: "Ryan gooide de bal". Staat: "Ik ben bezorgd". De basisvorm van het werkwoord heet de infinitief. De infinitief voor bestaan is "zijn". Een beroemd voorbeeld is de toespraak van Hamlet: Te zijn of niet te zijn, dat is de vraag.

Variaties van de infinitief creëren werkwoordstijden.

Verleden tijd = was

Tegenwoordige tijd = is

Toekomende tijd = zal/zullen

Bijvoeglijke naamwoorden

Bijvoeglijke naamwoorden beschrijven zelfstandige naamwoorden. Bijvoorbeeld, het "mooi" in "mooie fiets" zegt dat de fiets mooi is. Met andere woorden, het "mooie" is een beschrijving van de fiets. Dit kan ook gebeuren met een plaats. Bijvoorbeeld, het "hoog" in "dat is een hoog gebouw" is een beschrijving van het gebouw.

Syntaxis

Grammatica bestudeert de syntaxis, dat is hoe de "delen van de spraak" volgens regels in elkaar passen en zinnen maken. Zinnen passen in elkaar en vormen paragrafen.

Vragen en antwoorden

V: Wat is grammatica?


A: Grammatica is de studie van woorden, hoe ze gebruikt worden in zinnen en hoe ze veranderen in verschillende situaties.

V: Hoe noemden de Oude Grieken grammatica?


A: De Oude Grieken noemden het grammatikē tékhnē, het ambacht van letters.

V: Wat zijn de verschillende betekenissen van grammatica?


A: Grammatica kan verwijzen naar de studie van een taal, de studie van zinsbouw, of het systeem dat mensen leren als ze opgroeien.

V: Wat is grammatica voor correct gebruik?


A: Correcte grammatica is een verzameling regels en voorbeelden die laten zien hoe een taal gebruikt moet worden. Deze grammatica is vaak te vinden in tekstboeken of handleidingen.

V: Wat is de grammatica van de moedertaalspreker?


A: De moedertaalgrammatica is het grammaticasysteem dat mensen leren als ze opgroeien en dat ze van nature gebruiken als ze spreken.

V: Hoe wordt grammatica gebruikt als we een taal spreken en schrijven?


A: Als we een taal spreken, gebruiken we de grammatica van de moedertaal, of zo dicht mogelijk daarbij. Als we schrijven, proberen we met correcte grammatica te schrijven.

V: Hebben het spreken en schrijven van een taal dezelfde grammaticastijl?


A: Een taal spreken en schrijven hebben elk hun eigen grammaticastijl.

AlegsaOnline.com - 2020 / 2023 - License CC3