Langues d'oïl
Langues d'oïl (wat in het Engels letterlijk betekent: "talen van ja") is de taalkundige en historische naam voor de Gallo-Romaanse talen die zich uit het Latijn ontwikkelden in de noordelijke gebieden van het Romeinse Gallië die nu bezet zijn door Noord-Frankrijk, een deel van België en de Kanaaleilanden.
Betekenissen en disambiguatie
Langue d'oïl (in het enkelvoud), Oïl-dialecten en Oïl-talen (in het meervoud) verwijzen naar alle oude noordelijke Gallo-Romaanse talen en hun hedendaagse afstammelingen. De meest gesproken moderne Oïl taal is het Frans, en andere zijn Normandisch, Waals, Picardisch, Gallo, Poitevin-Saintongeais, Champenois.
Ze hebben veel gemeenschappelijke taalkundige kenmerken. Een daarvan is dat Oïl (uitgesproken als [wil], of [wi] zoals in het moderne Frans oui), de voorouder was van het woord voor ja dat in alle Oïl-talen wordt gebruikt (oc was en is nog steeds het woord dat wordt gebruikt in de gebieden in het zuiden, en daarom wordt het Occitaans ook wel langue d'oc genoemd (letterlijke Engelse vertaling: "taal van het ja")).
