Wilhelmstraßenproces
Het proces van de ministeries (of, officieel, de Verenigde Staten van Amerika vs. Ernst von Weizsäcker, et al. ) was het elfde van de twaalf processen voor oorlogsmisdaden die de Amerikaanse autoriteiten in hun bezettingszone in Duitsland in Neurenberg hielden na het einde van de Tweede Wereldoorlog.
Door meningsverschillen tussen de geallieerden werd slechts één proces gevoerd door het Internationaal Militair Tribunaal (IMT). Andere processen werden door de geallieerden in hun eigen bezettingszones gehouden. De Amerikanen hielden twaalf processen, in dezelfde kamers van het Paleis van Justitie als de IMT. Deze twaalf processen staan bekend als de "Latere Neurenbergse processen" of, meer formeel, als de "Processen van Oorlogsmisdadigers voor de Neurenbergse Militaire Tribunalen" (NMT).
Deze zaak staat ook bekend als de Wilhelmstraße Trial, omdat het Duitse ministerie van Buitenlandse Zaken aan de Wilhelmstraße in Berlijn zat. De verdachten in deze zaak waren ambtenaren van verschillende ministeries van het Rijk, die werden aangeklaagd voor hun werk in nazi-Duitsland en verantwoordelijk waren voor de vele wreedheden die zowel in Duitsland als in de bezette landen tijdens de oorlog werden begaan.
De rechters in deze zaak, gehoord voor het Militair Tribunaal IV, waren William C. Christianson (voorzitter van de rechter) uit Minnesota, Robert F. Maguire uit Oregon, en Leon W. Powers uit Iowa. De Chief of Counsel voor de aanklager was Telford Taylor; de hoofdaanklager was Robert Kempner. De aanklacht werd ingediend op 15 november 1947; de hoorzittingen duurden van 6 januari 1948 tot 18 november van dat jaar, waarna de rechters er vijf maanden over deden om hun 833 pagina's tellende vonnis op te stellen, dat zij op 11 april 1949 presenteerden. De vonnissen werden uitgesproken op 13 april 1949. Van alle twaalf processen was dit het proces dat het langst duurde en het laatst eindigde. Van de 21 aangeklaagden werden er twee vrijgesproken, de anderen werden schuldig bevonden aan ten minste één aanklacht en kregen gevangenisstraffen, variërend van drie jaar met inbegrip van de tijd die ze hebben uitgezeten tot 25 jaar gevangenisstraf.
Telford Taylor bij de daaropvolgende proeven...
Verdedigers
| Naam | Foto | Functie | Zin |
| Ernst von Weizsäcker |
| Vaste staatssecretaris in het AuswärtigesAmt (Ministerie van Buitenlandse Zaken) onder Ribbentrop tot 1943, toenmalig ambassadeur bij de Heilige Stoel; SS-Brigadeführer. | 7 jaar gevangenisstraf; teruggebracht tot 5 jaar op 12 december 1949, vrijgelaten in oktober 1950. |
| Gustav Adolf Steengracht von Moyland |
| Opvolger van von Weizsäcker als staatssecretaris in het ministerie van Buitenlandse Zaken (tot 1945) | 7 jaar gevangenisstraf; teruggebracht tot 5 jaar op 12 december 1949, vrijgelaten in 1950. |
| Wilhelm Keppler |
| Staatssecretaris; Hitler's adviseur voor economie | 10 jaar gevangenisstraf; vrijgelaten in 1951 |
| Ernst Wilhelm Bohle |
| NS-Gauleiter, Staatssecretaris van Buitenlandse Zaken; hoofd van de Auslandorganisatie (buitenlandse organisatie) van de NSDAP. | 5 jaar gevangenisstraf |
| Ernst Wörmann | Secretaris in het ministerie van Buitenlandse Zaken; hoofd van de politieke afdeling. | 7 jaar gevangenisstraf; teruggebracht tot 5 jaar op 12 december 1949; vrijgelaten in 1951. | |
| Karl Ritter | Verbinding tussen het ministerie van Buitenlandse Zaken en de Hoge Raad van de Duitse strijdkrachten. | 4 jaar gevangenisstraf, inclusief de tijd die al is uitgezeten; vrijgelaten na het vonnis. | |
| Otto von Erdmannsdorff | Secretaris in het Ministerie van Buitenlandse Zaken; plaatsvervanger van Wörmann. | vrijgesproken | |
| Edmund Veesenmayer |
| Gevolmachtigde in Hongarije | 20 jaar gevangenisstraf; teruggebracht tot 10 jaar in 1951 en in datzelfde jaar vrijgelaten. |
| Hans Heinrich Lammers |
| Hoofd van de Rijkskanselarij | 20 jaar gevangenisstraf; teruggebracht tot 10 jaar in januari 1951 en vrijgelaten op 16 december 1951. |
| Wilhelm Stuckart | Staatssecretaris van Binnenlandse Zaken | Reeds gediende tijd (3 jaar en 10 maanden)1 | |
| Richard Walther Darré |
| Minister van Voedselvoorziening en Landbouw | 7 jaar gevangenisstraf; vrijgelaten 1950 |
| Otto Meissner |
| Hoofd van de Presidentiële Kanselarij | vrijgesproken |
| Otto Dietrich |
| Reichspressechef van de NSDAP en staatssecretaris in het Propagandaministerium | 7 jaar gevangenisstraf, inclusief de tijd die al is uitgezeten; vrijgelaten in 1950. |
| Gottlob Berger |
| Hoofd van het SS-Hauptamt, SS-Obergruppenführer | 25 jaar gevangenisstraf; teruggebracht tot 10 jaar in 1951; hetzelfde jaar vrijgelaten. |
| Walter Schellenberg |
| Tweede-in-bevel van de Gestapo, hoofd van de SD en de Abwehr, en opvolger van Wilhelm Canaris als hoofd van de Gecombineerde Geheime Dienst; SS-Brigadeführer. | 6 jaar gevangenisstraf, inclusief de tijd die al is uitgezeten. |
| Lutz graaf Schwerin von Krosigk |
| minister van Financiën | 10 jaar gevangenisstraf; vrijgelaten in 1951 |
| Emil Johann Puhl | Vice-voorzitter van de Reichsbank | 5 jaar gevangenisstraf, inclusief de tijd die al is uitgezeten. | |
| Karl Rasche |
| Directeur van de Dresdner Bank | 7 jaar gevangenisstraf, inclusief de tijd die al is uitgezeten. |
| Paul Körner | Staatssecretaris, plaatsvervanger van Göring. | 15 jaar gevangenisstraf; teruggebracht tot 10 jaar in 1951; hetzelfde jaar vrijgelaten. | |
| Paul Pleiger | Hoofd van de Hermann-Göring-Werke (in beslag genomen staalfabrieken met slavenarbeiders) | 15 jaar gevangenisstraf; teruggebracht tot 10 jaar in 1951; hetzelfde jaar vrijgelaten. | |
| Hans Kehrl |
| Secretaris bij het ministerie van Bewapening; hoofd van het planningsbureau | 15 jaar gevangenisstraf; vrijgelaten in 1951 |
^1 Stuckart werd in 1950 opnieuw berecht voor een denazificatiehof en veroordeeld als Mitläufer (volgeling) tot een boete van 50.000 DM.
Herbert Ernst Backe, de voormalige minister van Landbouw die ook had moeten worden berecht, pleegde op 6 april 1947 zelfmoord in afwachting van het proces.
Vragen en antwoorden
V: Wat was de naam van het proces?
A: Het proces tegen de ministeries, officieel De Verenigde Staten van Amerika versus Ernst von Weizsäcker, et al.
V: Wie waren de rechters in deze zaak?
A: De rechters in deze zaak waren William C. Christianson (voorzitter) uit Minnesota, Robert F. Maguire uit Oregon en Leon W. Powers uit Iowa.
V: Wie was de hoofdaanklager?
A: De hoofdaanklager was Telford Taylor; de hoofdaanklager was Robert Kempner.
V: Wanneer begonnen en eindigden de hoorzittingen?
A: De hoorzittingen begonnen op 6 januari 1948 en eindigden op 18 november 1948.
V: Hoe lang duurde het om tot een vonnis te komen?
A: Het duurde vijf maanden om het arrest van 833 bladzijden op te stellen, dat op 11 april 1949 werd gepresenteerd.
V: Wanneer zijn de vonnissen uitgesproken?
A: De vonnissen werden uitgesproken op 13 april 1949.
V: Hoeveel verdachten werden aangeklaagd en wat gebeurde er met hen?
A: 21 beklaagden werden aangeklaagd; twee werden vrijgesproken van de aanklacht, terwijl de anderen, die op ten minste één punt schuldig werden bevonden, gevangenisstraffen kregen variërend van drie jaar tot 25 jaar gevangenisstraf met uitdienen.
